Carl Lewis

Fíu del xugador de polu americanu William Lewis y madre vallista (Evelyn), con 15 años, Lewis empezó a competir en saltu de llonxitú. Cola so alta velocidá de sprint, tamién fixo bones actuaciones en pruebes de velocidá.

En 1980, con namái diecinueve años, Carl foi escoyíu pal equipu olímpicu d'Estaos Xuníos d'atletismu, pero'l boicó del so país a los Xuegos Olímpicos de Moscú 1980 retrasó'l debú de Lewis.

Nos años siguientes, Lewis fixo les meyores marques de la temporada nos 100 m y el saltu de llonxitú, y ablucaba por consiguir marques de relieve con cierta facilidá. Remaneció como estrella mundial. Confirmar nos Campeonatu del Mundu d'Atletismu inaugurales de Ḥélsinki, Finlandia, en 1983, onde Lewis llogró'l so primer gran ésitu internacional, consiguiendo la victoria nos 100 m, saltu de llonxitú y relevos 4×100 m. Volvióse veganu (vexetarianu ensin güevos nin lácteos) en 1990, y él mesmu narra nel so llibru "Very Vegetarian" (bien vexetarianu) que dempués d'esti cambéu tuvo'l meyor desempeñu deportivu de la so vida.^[6]

Nestes mesmes pruebes y el 200 llisos, participaría un añu más tarde nos Xuegos Olímpicos de Los Angeles 1984, onde ganó los 4 oros, igualando asina la xesta de Jesse Owens nos Xuegos Olímpicos de Berlín de 1936.

En 1987, nos Campeonatos del Mundu d'Atletismu de Roma ganó l'oru en saltu de llonxitú y nos relevos 4×100 m, pero foi segundu nos 100 m llisos, al ser superáu pol canadiense Ben Johnson. Sicasí, años dempués Ben Johnson foi quitáu de tolos sos trunfos y récores por causa de demostrase l'usu de sustancies prohibíes, polo que Carl Lewis pasó a ser el ganador de los 100 m.

Nos Xuegos Olímpicos de Seúl 1988 añadió dos medayes d'oru más pal so medayeru, convirtiéndose nel primer atleta en ganar la competición de saltu de llonxitú en dos Xuegos Olímpicos consecutivos. Llogró una polémica victoria nos 100 m llisos, dempués de que l'atleta canadiense Ben Johnson fuera descalificáu poles resultaos de la prueba antidoping, que revelaron que consumiera esteroides.^[7] Nos 200 m, foi por sorpresa vencíu pol so compatriota Joe DeLoach. Na carrera 4×100 m de relevos l'equipu foi descalificáu (inclusive ensin que Lewis corriera) por cuenta d'un incorreutu pase del testigu.

Mientres la temporada de 1991, Carl Lewis y el so compañeru d'equipu Leroy Burrell, apoderaron les pruebes de velocidá. Nes carreres anteriores al Campeonatu Mundial de Tokiu, Xapón, Burrell batió'l récor mundial de Carl Lewis, dexándolo en 9,90 s. Sicasí, nel Campeonatu Mundial, Carl Lewis respondió al desafíu de Burrell, en quiciabes la meyor carrera de los 100 m de la historia, como un verdaderu campeón. Nuna carrera onde seis de los ocho corredores rompieron la barrera de los 10 s, una situación que nun asocediera enantes, Carl Lewis convertir nel primer home en baxar de los 9,90 s, con una marca de 9,86, llogrando'l so tercer Campeonatu Mundial nos 100 m y estableciendo un nuevu récor mundial. Amás consiguió otru oru nos relevos 4×100 m y la medaya de plata en saltu de llonxitú, prueba na que realizó la meyor serie de saltos de tolos tiempos.^[8] Lewis acreditó les sos escepcionales resultaos en parte a la dieta vegana qu'adoptó en 1990.^[9]

Nos Xuegos Olímpicos de Barcelona 1992 ganó'l so tercer títulu en saltu de llonxitú, disciplina de la que se consolidara a lo más dominador mientres la década de los años 1980, y volvió ser oru en relevos 4×100 m. Nun pudo competir nos 100 m al nun clasificase na pruebes de seleición del so país.

Nos Xuegos Olímpicos d'Atlanta 1996 nun llogró la clasificación nes pruebes de velocidá, y nun pudo formar parte del equipu de relevos d'Estaos Xuníos, nuna polémica decisión.^[10] Sicasí, volvió vencer en saltu de llonxitú per cuarta vegada consecutiva, una fazaña que solo consiguieren el llanzador de discu Al Oerter y el regatista Paul Elvstrøm. Yera'l so novenu y últimu oru olímpico.

Ente los distintos gallardones que se-y concedieron cabo destacar el nomamientu como "Atleta del añu" per parte de la IAAF en dos causes (1988 y 1991), Premiu Jesse Owens (1982 y 1991) y el Premiu Príncipe d'Asturies de los Deportes nel añu 1996.

Lewis retiróse dempués de los Xuegos Olímpicos d'Atlanta 1996 y agora ye actor en Los Angeles, California.

N'abril de 2003, Sports Illustrated publicó dalgunos de los 30.000 páxines de documentos oficiales del USOC que demostraron qu'en 1988, Lewis, y otros 11 atletes d'Estaos Xuníos dieren positivu en pruebes antidopaxe. N'apelando'l so suspensu cautelar, alegando inxerir los estimulantes prohibíos, efedrina, pseudoefedrina y fenilpropanolamina,^[11] de forma non intencional, Lewis pudo participar nos XX.OO. de Seúl, onde-y foi apurrida la medaya d'oru tres trate descalificáu Ben Johnson.^[12] Anque la prensa internacional especializada reaccionó de manera bien crítica, tantu con Lewis como col USOC por demostrar dambes actitúes sobeyoses, santurronas y hipócriticas»^[13] ante'l casu, l'escándalu foi a menos pola mayor cobertoria mediática que se taba dando a la invasión d'Iraq qu'empezara poques selmanes enantes.^[12]

Nel 16 d'ochobre de 2009, Carl Lewis foi nomáu Embaxador de Bona Voluntá Archiváu 2010-01-24 en Wayback Machine de la Organización de les Naciones Xuníes pa l'Alimentación y l'Agricultura (FAO).

•   Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Carl Lewis.
• Premiu Príncipe d'Asturies de los Deportes 1996
• Web oficial de Carl Lewis