Ibn Arebi

Ibn Arabi
Rođenje	26. juli 1165. Murcia, El-Andaluz
Smrt	16. novembar 1240. Damask, Ejubidska dinastija
Pokret	Sufizam
Religija	Islam
Veb-sajt	ibnarabisociety.org

Ibn Arabi (26. juli 1165 – 16. novembar 1240) bio je arapski andaluzijski muslimanski učenjak, sufija, pjesnik i filozof, čija su djela postala vrlo utjecajna izvan muslimanskog svijeta. Od preko 800 djela koja su mu pripisana, 100 je sačuvano u izvornom rukopisu. Njegova kosmološka učenja postala su dominantan svjetonazor u mnogim dijelovima islamskog svijeta.^[1]

Ebu Bekr Muhammed ibne-l-Arebi el-Hâtimī et-Tâī rođen je na jugu Španije u gradu Murciji 1165. godine u arapskoj porodici iz plemena Tâ'ī. U islamskom svijetu je poznat pod imenom Ibn Arebi, po tituli al-Shaykh al-Akbar (Doctor Maximus) i po nadimku Muhjuddin (Oživljač vjere).

Poslije prvih godina provedenih u Murciji, odlazi u Sevillu gdje je odrastao i stekao svoje prvo obrazovanje. U tom periodu se upoznao sa dvije žene: jedna je bila Jasmina od Maršena, a druga Fatima od Kordobe. One su mnogo uticale na njegovu životnu orijentaciju. U dvadesetim godina svoga života dosta je putovao, obilazeći gradove Andaluzije. U tom periodu susreo se u Kordobi sa filozofom Ibn Rušdom.

Ibn Arabi je iza sebe ostavio veliki broj djela. Njegova najpoznatija djela su:

• Mekanska otkrovenja (Al-Futuhat al-Makkiyya)
• Dragulji mudrosti (Fususu-l-hikem)
• Stvaranje planetnih sfera (Inšau-d-devair)
• Čarolija odanog sluge (Čarolija odanog slugeUqletul-mustevfiz)
• Božanska upravljanja (Et-Tedbirat el-ilahijjetu)
• Rasprava o povučenosti (Risalatu-l-halve)
• Duhovne oporuke (El- Vesaja)
• Tumač želja (Terdžuman el-ešvaq)
• Dîvân

• Sajt posvećen Ibn Arabiju