Voir aussi : köken

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier

koken \Prononciation ?\

  1. Cuisine.

Étymologie

modifier
Du latin coquere de même sens.

koken \ˈkoː.kə(n)\ intransitif ou transitif

Présent Prétérit
ik kook kookte
jij kookt
hij, zij, het kookt
wij koken kookten
jullie koken
zij koken
u kookt kookte
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben kokend gekookt
  1. (Transitif) Cuire, cuisiner, faire la cuisine.
    • Een buurvrouw kookte voor hem.
      Une voisine lui faisait la cuisine.
  2. (Intransitif), (Ergatif) Bouillir.
    • Het water kookt.
      L’eau bout.
  3. (Intransitif) (Sens figuré) Bouillonner, bouillir
    • Van woede koken.
      Bouillir de colère.

Synonymes

modifier
cuire
bouillir
bouillonner

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 100,0 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]