Epictetus

Epictetus
	;
Ainm sa teanga dhúchais	(grc) ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ
Beathaisnéis
Breith	c. 50; Hierapolis
Bás	138 ; 87/88 bliana d'aois; Niocapoil, An Ghréig
Gníomhaíocht
Réimse oibre	Fealsúnacht
Gairm	fealsamh, scríbhneoir
Tréimhse ama	Impireacht na Róimhe
Gluaiseacht	Stóchas
Mac/iníon léinn de chuid	Gaius Musonius Rufus
Mac/iníon léinn	Arrian agus Demonax
Teangacha	An tSean-Ghréigis

Ní thacaítear leis an leagan inphriontáilte a thuilleadh agus seans go bhfuil earráidí rindreála ann. Nuashonraigh leabharmharcanna i do bhrabhsálaí agus bain úsáid as an bhfeidhm phriontála sa bhrabhsálaí ina ionad seo.

Tráill agus fealsamh ó Impireacht na Róimhe a ghlac leis an Stóchas ab ea Epictetus (Sean-Ghréigis: Ἐπίκτητος, Epíktētos; c.50 – c.135 AD).^[1] Rugadh é sa Fhrigia, ríocht na Gréige, san Anatóil. Ba thráill a mháthair agus díoladh í le fear saibhir sa Róimh darb ainm Epaphroditos, rúnaí Néaró. Ciallaíonn an t-ainm ceannaithe sa Ghréigis. Cé go raibh sé ina thráill, tugadh cead dó freastal ar ranganna fealsúnachta a chum Gaius Musonius Rufus. Chuir sé sin feabhas ar a stádas. Scaoileadh Epictetus timpeall 68 agus thosaigh sé ag múineadh fealsúnachta, an tImpire Hadrianus ina measc. Cuireadh iallach ar Epictetus an Róimh a fhágáil chun dul anonn go Nicopolis i 94 nuair a dhíbir Domitianus gach uile fhealsamh. Bhí tionchar an-láidir aige ar Marcas Áiréilias.^[2]

An rud a dúirt sé

Tá smacht orainn ar chorr rud, agus corr rud nach bhfuil. Tá tuairimí, impleachtaí, mianta agus aimhréidhe faoin ár gcumhacht; agus go dearbh, gach uile rud a ní sinn. Chan fhuil rogha againn i dtaobh an choirp, airgid, glóir nó rialtais. A mhalairt ar fad, na rudaí nach ndéanann sinn féin.^[3]

Tagairtí

↑ Pedro P. Fuentes González. art. "Épictète", ann an R. Goulet, Dictionnaire des Philosophes Antiques III, Páras, CNRS, 2000, 106–151 ISBN 2-271-05748-5.
↑ Werner Sohn, Epictetus: Ein erzkonservativer Bildungsroman mit liberalen Eselsohren, Norderstedt, BoD, 2010 ISBN 978-3-8391-5231-7.
↑ Res quaedam in potestate nostra sunt, quaedam non sunt. In nostra potestate est opinio, appetitio, desiderium, averatio; et, ut uno complectar verbo, quaelibet nostrae actiones. Nostri arbitrii non sunt corpus, pecunia, gloria, imperia: ad summam, ea quae ipsi non agimus, omnia.

[1] Pedro P. Fuentes González. art. "Épictète", ann an R. Goulet, Dictionnaire des Philosophes Antiques III, Páras, CNRS, 2000, 106–151 ISBN 2-271-05748-5.

[2] Werner Sohn, Epictetus: Ein erzkonservativer Bildungsroman mit liberalen Eselsohren, Norderstedt, BoD, 2010 ISBN 978-3-8391-5231-7.

[3] Res quaedam in potestate nostra sunt, quaedam non sunt. In nostra potestate est opinio, appetitio, desiderium, averatio; et, ut uno complectar verbo, quaelibet nostrae actiones. Nostri arbitrii non sunt corpus, pecunia, gloria, imperia: ad summam, ea quae ipsi non agimus, omnia.

[1]