Scuderia Toro Rosso

Toro Rosso

Nome completo	Scuderia Toro Rosso
Bandeira	Italia
Baseada en	Faenza, Italia
Tempadas en activo	14 2006-2019)
Número de pilotos	Sebastian Vettel, Jaime Alguersuari, Daniel Ricciardo, Max Verstappen, Carlos Sainz, Pierre Gasly
Debut	Gran Premio de Bahrain de 2006
Carreiras	268
Campionatos de Construtores	0
Campionatos de Pilotos	0
Vitorias	1
Pole positions	1
Voltas Rápidas	1
Puntos totais	500
Derradeiro GP	Gran Premio de Abu Zabi de 2019

A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1

A Scuderia Toro Rosso, ou simplemente Toro Rosso, e ás veces diminuído na escrita como STR, é un equipo de Fórmula 1 que corre baixo bandeira italiana, propiedade de Red Bull e do expiloto Gerhard Berger ó 50%^{[Cómpre referencia]}. O seu nome ("Escudería Touro Vermello" en galego) é unha clara alusión ós primeiros e á escudería Red Bull Racing, xa que é o seu equipo - B^{[Cómpre referencia]}. O seu Xefe de Equipo é Franz Tost e o seu Director Técnico é Alex Hitzinger.

A escudería debutou na competición na tempada de 2006, despois de que a finais do ano anterior a compañía austríaca mercara Minardi das mans de Paul Stoddart.

Aínda que oficialmente a andaina da Scuderia Toro Rosso comezou cando se fixo oficial o 10 de setembro de 2005^[1], a venda de Minardi a Red Bull Racing por 73.7 millóns de dólares^[2], houbera durante moito tempo ruxe ruxes sobre a venda da escudería italiana, que Paul Stoddart, o seu dono, sempre se encargou de desmentilos^[3]. Porén, pouco tempo antes da venda, filtrouse á prensa que Dietrich Mateschitz, patrón de Red Bull Racing, estaba interesado en mercala, e que durante Gran Premio de Bélxica de 2005, celebraríase unha reunión entre representantes dos dous equipos^[4], na que a operación finalmente se cristalizaría. Xa nese GP, o acordo foi anunciado^{[Cómpre referencia]}.

Nese mesmo acordo, nunha cláusula do contrato especificábase que a escudería non podería abandonar as instalacións de Faenza até, polo menos, o 2008^{[Cómpre referencia]}. Porén, unha fonte interna da marca de bebidas enerxéticas confirmou que marchaban a Inglaterra^[5], información desmentida polo propio Mateschitz a fináis de setembro^[6].

O 1 de novembro Red Bull Racing tomou o control da escudería^[7] e a bautizou como Squadra Toro Rosso após barallar varios nomes como Red Bull Rookie^[8], pero 22 días despois se decide cambialo a Scuderia Toro Rosso, xa que o termo italiano Squadra refírese máis a equipos de fútbol que a escuderías de automobilismo^[9].

O mesmo día 1 de novembro, se anuncia que Franz Tost, antigo xefe de operacións de BMW Motorsport, será o Xefe de Equipo da escudería^[10]. Porén, o 19 de decembro Giancarlo Minardi, fundador de Minardi, abandonaba a nova escudería por "falla de puntos en común" cos novos dirixentes do equipo^[11].

A tempada de 2006, a primeira que a escudería italiana disputaba, comezou dunha maneira moi polémica por mor tanto do chasis como do motor^{[Cómpre referencia]}.

O deseño do coche que ían utilizar nesta tempada, o STR1, era o do Red Bull RB1 que na campaña pasada fora utilizado pola súa escudería nai, pero o suficientemente modificado como para non incumprir as normativas da FIA sobre a propiedade intelectual dos monoprazas, que estipula que non se pode correr con chasis que utilizaran escuderías que estean en activo^{[Cómpre referencia]}. A pesar das queixas dalgunhas escuderías, Toro Rosso defendeuse co argumento de que ese deseño era orixinal de Jaguar Racing, polo que os dereitos pertenceran antes á Ford Motor Company, que xa non estaba na competición^{[Cómpre referencia]}. Por outra parte, Toro Rosso foi a única escudería que utilizou os motores V10 do ano 2005 limitados fronte os V8 que empregaron o resto dos equipos. Concretamente, os seus impulsores serían os Cosworth Racing TJ V10 herdados do contrato de Minardi co fabricante inglés, que aínda estaba vixente. Os pneumáticos eran Michelin. Este monopraza foi presentado en marzo de 2006^{[Cómpre referencia]} no Circuíto Internacional de Bahrain, sito en Sakhir.

O 6 de decembro de 2005, fontes da escudería confirmaban que o italiano Vitantonio Liuzzi e mailo estadounidense Scott Speed serían os pilotos oficiais do STR1, mentres que o suízo Neel Jani sería o terceiro piloto. Nesa tempada, foron a escudería coa media de idade máis baixa de toda a grella, con só 23 anos^[12]. No tramo final do 2006, o cadro de directivos do equipo completábase coa contratación de Alex Hitzinger como novo Director Técnico, contratación feita oficial o 27 de setembro^[13].

O campionato comezaba coa escudería situándose nos postos medios da grella, a pesar de ter, a priori, o motor máis potente^{[Cómpre referencia]}. No seu GP de debut, o de Bahrain, remata Liuzzi de undécimo e Speed de décimo terceiro. Na primeira metade da tempada, finalizaron constantemente entre os postos 9 e 15 en cada cada carreira, agás naquelas nas que a retirada foi inevitábel (dous veces Liuzzi e tres Speed). Porén, no décimo evento da tempada, o GP dos Estados Unidos celebrado o 2 de xullo, chega o mellor resultado do ano da escudería, un oitavo posto conseguido por Liuzzi que lles da o primeiro punto da historia do equipo.

Na segunda parte da tempada, coincidindo co desenvolvemento por parte do resto das escuderías de motores que se acercaban xa ás 20000 rpm, os resultados empeoraban pouco a pouco^{[Cómpre referencia]}, rematando nas oito carreiras restantes entre o décimo e o décimo oitavo posto, con dous abandonos de Liuzzi incluídos.

O campionato remataba coa escudería no 9º posto de 11 cun único punto, mentres que no Campionato de Pilotos Luizzi finalizaba 19º con ese punto, e Speed 20º co palmarés baleiro.

No Campionato Mundial de 2007, o novo STR2, contou con motores Ferrari 057^[14].

No que ós pilotos respecta, aínda non están confirmados, pero Gerhard Berger declarou que lle gustaría contar de novo con Vitantonio Liuzzi e con Scott Speed^[15]. Ademais, Robert Doornbos, confirmou unha oferta da escudería para se-lo piloto de probas^[16].

O 26 de novembro de 2014, Jean-Éric Vergne anunciou que deixaría Toro Rosso logo de 3 tempadas, e dous días máis tarde, Toro Rosso confirmou que Carlos Sainz sería o compañeiro de Max Verstappen para a tempada 2015.^[17][18]

No Gran Premio de australia de 2015, Sainz clasificou oitavo mentres o seu compañeiro de equipo Max Verstappen clasificou 12º. Sainz terminou noveno e obtivo dous puntos no seu debut e Verstappen retirouse debido a un fallo no motor.

Durante a tempada de 2015, Toro Rosso tivo un éxito inesperado na grella; o salto de Max Verstappen combinado con moitos puntos finais xunto con dous cuartos lugares, ambos de Verstappen, aseguraron que Toro Rosso gozase a súa tempada máis exitosa na Fórmula Un baseada nos puntos. Verstappen anotou 49 puntos mentres o seu compañeiro de equipo Carlos Sainz logrou 18 puntos.

Ao finalizar a tempada 2015, despois do Abu Zabi, anunciouse que Toro Rosso revisaría a súa colaboración con Ferrari para a tempada 2016. Toro Rosso utilizou os motores Ferrari de 2007 a 2013 durante a era V8 de aspiración atmosférica. O 4 de xaneiro de 2016 anunciouse que Toro Rosso adoptaría unha distancia entre eixes máis longa para o novo coche STR11 debido á unidade de potencia Ferrari 060 e unha caixa de cambios que requiría un espazo para acomodar a MGU-K na parte traseira do motor (semellante ao Marussia MR03 que tiña unha distancia entre eixes máis longa: uns 3700 mm).^[19] Despois dun polémico accidente en Rusia Kvyat volveu a Toro Rosso desde Red Bull e Max Verstappen tomou o seu lugar.

Durante o Gran Premio de Mónaco de 2016, anunciouse que a Scuderia Toro Rosso retomaría a súa colaboración con Renault para 2017.^[20] O equipo mantivo a Sainz e Kvyat como pilotos.

O 15 de setembro de 2017, anunciouse que Toro Rosso firmara un contrato de varios anos co fornecedro de motores Honda que rompera os seus acordos con McLaren logo de tres anos.^[21]

O 26 de setembro de 2017, anunciouse que Pierre Gasly substituiría a Kvyat por un número de carreiras non especificado, que comezaron no Gran Premio de Malaisia de 2017.^[22] No Gran Premio dos Estados Unidos de 2017, Sainz mudouse a Renault para as roldas restantes da tempada, antes do seu movemento previamente anunciado para 2018,^[23][24] con Kvyat retornando ao equipo. Gasly estivo ausente na última carreira para participar na última rolda do campionato de Super Formula do Xapón, polo que Brendon Hartley substituíuno para esta carreira.^[25] Tras a carreira, anunciouse que Gasly volvería co seu compañeiro Hartley para o Gran Premio de México de 2017.^[26] Despois do Gran Premio de México de 2017, Helmut Marko dixo que Daniil Kvyat non regresaría a Toro Rosso e que o equipo competiría con Brendon Hartley e Pierre Gasly durante o resto da tempada.^[27]

Ano	Nome	Coche	Motor	Pneum.	Nº	Pilotos	Puntos	Pos.
2006	Scuderia Toro Rosso	STR1	Cosworth TJ2005 3.0 V10	M	20. 21.	Vitantonio Liuzzi Scott Speed	1	9º
2007	Scuderia Toro Rosso	STR2	Ferrari 056 2006 2.4 V8	B	18. 19. 19.	Vitantonio Liuzzi Scott Speed Sebastian Vettel	8	7º
2008	Scuderia Toro Rosso	STR2B STR3	Ferrari 056 2007 2.4 V8	B	14. 15.	Sébastien Bourdais Sebastian Vettel	39	6º
2009	Scuderia Toro Rosso	STR4	Ferrari 056 2008 2.4 V8	B	11. 11. 12.	Sébastien Bourdais Jaime Alguersuari    Sébastien Buemi	8	10º
2010	Scuderia Toro Rosso	STR5	Ferrari 056 2009 2.4 V8	B	16. 17.	Sébastien Buemi Jaime Alguersuari	13	9º
2011	Scuderia Toro Rosso	STR6	Ferrari 056 2010 2.4 V8	P	18. 19.	Sébastien Buemi Jaime Alguersuari	41	8º
2012	Scuderia Toro Rosso	STR7	Ferrari 056 2011 2.4 V8	P	16. 17.	Daniel Ricciardo Jean-Eric Vergne	26	9º
2013	Scuderia Toro Rosso	STR8	Ferrari 056 2012 2.4 V8	P	18. 19.	Jean-Eric Vergne Daniel Ricciardo	33	8º
2014	Scuderia Toro Rosso	STR9	Renault Energy F1-2014 1.6 V6 t	P	25. 26.	Jean-Eric Vergne Daniil Kvyat	30	7º
2015	Scuderia Toro Rosso	STR10	Renault Energy F1-2015 1.6 V6 t	P	33. 55.	Max Verstappen Carlos Sainz	67	7º
2016	Scuderia Toro Rosso	STR11	Ferrari 060 1.6 V6 t	P	26. 33. 55.	Daniil Kvyat Max Verstappen Carlos Sainz	63	7º
2017	Scuderia Toro Rosso	STR12	Renault R.E.17 1.6 V6 t	P	10. 26. 28.† 55.	Pierre Gasly Daniil Kvyat Brendon Hartley Carlos Sainz	53	7º*
2018	Red Bull Toro Rosso Honda	STR13	Honda RA618H 1.6 V6 t	P	10. 28.	Pierre Gasly Brendon Hartley	33	9º
2019	Red Bull Toro Rosso Honda	STR14	Honda RA619H 1.6 V6 t	P	10. 23. 26.	Pierre Gasly Alexander Albon Daniil Kvyat	85	6º
2020	Scuderia Alpha Tauri		Honda	P	23. 26.	Alexander Albon Daniil Kvyat	o	-º

† Brendon Hartley recibiu o número 39 para o Gran Premio dos Estados Unidos de 2017 antes de seleccionar o número de carreira permanente.
* Tempada en progreso.

A seguinte galería mostra os diferentes modelos que usou Toro Rosso na Fórmula 1.

• 2006-2010

• 2011-2015

2016-

Commons ten máis contidos multimedia sobre:  Scuderia Toro Rosso

• Páxina oficial da Scuderia Toro Rosso (en inglés)
• Páxina oficial de fotos da Scuderia Toro Rosso (en inglés)

Os monoprazas da Scuderia Toro Rosso
STR1 - 2006		STR2 - 2007