Jump to content

«Մասնակից:ArutVik/Ավազարկղ2»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
No edit summary
No edit summary
Տող 42. Տող 42.
Բացի այդ, գոյություն ունի [[Ֆաունա|կենդանական աշխարհի]] վերլուծություն՝ կենդանիների մնացորդների տեսքով արտեֆակտները ուսումնասիրելու համար: Ինչպես վիմական արտեֆակտների դեպքում, կենդանական աշխարհի մնացորդները չափազանց տարածված են հնագիտության ոլորտում: Կենդանական մնացորդների վերլուծությունը պատկերացում է տալիս առևտրի մասին, քանի որ կենդանիները ժամանակի ընթացքում փոխանակվել են տարբեր շուկաներում և վաճառվել երկար հեռավորությունների վրա: Կենդանական մնացորդները կարող են նաև տեղեկատվություն տրամադրել նախորդ հասարակությունների սոցիալական կարգավիճակի, էթնիկական տարբերությունների և սննդակարգի մասին<ref>{{Cite journal |last=Crabtree |first=Pam J. |date=1990 |title=Zooarchaeology and Complex Societies: Some Uses of Faunal Analysis for the Study of Trade, Social Status, and Ethnicity |journal=Archaeological Method and Theory |volume=2 |pages=155–205 |jstor=20170207}}</ref>:
Բացի այդ, գոյություն ունի [[Ֆաունա|կենդանական աշխարհի]] վերլուծություն՝ կենդանիների մնացորդների տեսքով արտեֆակտները ուսումնասիրելու համար: Ինչպես վիմական արտեֆակտների դեպքում, կենդանական աշխարհի մնացորդները չափազանց տարածված են հնագիտության ոլորտում: Կենդանական մնացորդների վերլուծությունը պատկերացում է տալիս առևտրի մասին, քանի որ կենդանիները ժամանակի ընթացքում փոխանակվել են տարբեր շուկաներում և վաճառվել երկար հեռավորությունների վրա: Կենդանական մնացորդները կարող են նաև տեղեկատվություն տրամադրել նախորդ հասարակությունների սոցիալական կարգավիճակի, էթնիկական տարբերությունների և սննդակարգի մասին<ref>{{Cite journal |last=Crabtree |first=Pam J. |date=1990 |title=Zooarchaeology and Complex Societies: Some Uses of Faunal Analysis for the Study of Trade, Social Status, and Ethnicity |journal=Archaeological Method and Theory |volume=2 |pages=155–205 |jstor=20170207}}</ref>:


Արտեֆակտների թվագրումը և դրանց ժամանակագրական տեղեկատվության տրամադրումը արտեֆակտների վերլուծության կարևոր մասն է: Վերոնշյալ վերլուծությունների տարբեր տեսակները կարող են օգնել արտեֆակտի թվագրման գործընթացին: Թվագրման հիմնական տեսակները ներառում են [[Հարաբերական թվագրում|հարաբերական թվագրումը]], պատմական թվագրումը և [[Տիպաբանություն|տիպաբանությունը]]: Հարաբերական թվագրումը տեղի է ունենում այն ժամանակ, երբ արտեֆակտները դասավորված են միմյանց նկատմամբ որոշակի կարգով, մինչդեռ պատմական թվագրումը տեղի է ունենում ժամանակաշրջանների գրավոր ապացույցների միջոցով. հարաբերական թվագրումըը նախապատմական ժամանակաշրջանների թվագրման միակ ձևն է: Տիպաբանությունը գործընթաց է, որը խմբավորում է նյութով և ձևով միանման արտեֆակտները։ Այս վերլուծությունը հիմնված է այն գաղափարների վրա, որ օբյեկտի ոճը համապատասխանում են որոշակի ժամանակահատվածի, և որ այդ ոճը ժամանակի ընթացքում դանդաղորեն փոխվել է<ref>{{Cite book |last=Bahn |first=Paul |title=Archaeology: A Very Short Introduction |publisher=Oxford University Press |year=2012 |isbn=978-0199657438 |pages=17–24}}</ref>:
Dating artifacts and providing them with a chronological timeline is a crucial part of artifact analysis. The different types of analyses above can all assist in the process of artifact dating. The major types of dating include [[relative dating]], historical dating and [[Typology (archaeology)|typology]]. Relative dating occurs when artifacts are placed in a specific order in relation to one another while historical dating occurs for periods of written evidence; relative dating was the only form of dating for prehistoric periods of time. Typology is the process that groups together artifacts that are similar in material and shape. This strategy is based around the ideas that styles of objects match certain time periods and that these styles change slowly over time.<ref>{{Cite book|last=Bahn|first=Paul|title=Archaeology: A Very Short Introduction|publisher=Oxford University Press|year=2012|isbn=978-0199657438|pages=17–24}}</ref>


== Էթիկա ==
== Էթիկա ==
{{See|Archaeological looting}}
Artifact collecting and looting has sparked heavy debate in the archaeological realm. Looting in archaeological terms is when artifacts are dug up from sites and collected in private or sold before they are able to be excavated and analyzed through formal scientific archaeology. The debate is centered around the difference in beliefs between collectors and archaeologists. Archaeologists are focused on excavation, context and lab work when it comes to artifacts, while collectors are motivated by varying personal desires. This brings many to ask themselves the archaeological question, "Who owns the past?"<ref>{{Cite journal|last=Chilton|first=Elizabeth S.|s2cid=96472329|date=2015|title=Digging and destruction: artifact collecting as meaningful social practice|journal=International Journal of Heritage Studies|volume=21|issue=4|pages=318–335|doi=10.1080/13527258.2014.934267|url=https://scholarworks.umass.edu/anthro_faculty_pubs/350}}</ref>
Artifact collecting and looting has sparked heavy debate in the archaeological realm. Looting in archaeological terms is when artifacts are dug up from sites and collected in private or sold before they are able to be excavated and analyzed through formal scientific archaeology. The debate is centered around the difference in beliefs between collectors and archaeologists. Archaeologists are focused on excavation, context and lab work when it comes to artifacts, while collectors are motivated by varying personal desires. This brings many to ask themselves the archaeological question, "Who owns the past?"<ref>{{Cite journal|last=Chilton|first=Elizabeth S.|s2cid=96472329|date=2015|title=Digging and destruction: artifact collecting as meaningful social practice|journal=International Journal of Heritage Studies|volume=21|issue=4|pages=318–335|doi=10.1080/13527258.2014.934267|url=https://scholarworks.umass.edu/anthro_faculty_pubs/350}}</ref>


08:09, 28 Մարտի 2024-ի տարբերակ

https://en.wikipedia.org/wiki/Artifact_(archaeology)

Միկենյան սափոր Ռաս Շարմայից(Ուգարիտ) Սիրիա,Ք��ա․ 1400-1300 թ․

Արտիֆակտ[Ն 1] կամ արտեֆակտ(Բրիտանական անգլերեն), ընդհանուր եզրույթ, որը վերաբերում է մարդկանց կողմից ստեղծված առարկային, ինչպիսին է գործիքը կամ արվեստի գործը, մասնավորապես հնագիտական հետաքրքրություն ներկայացնող առարկա[1]: Հնագիտության մեջ բառը դարձել է հատուկ տերմին, սահմանում է հնագիտական պեղումների ընթացքում հայտնաբերված, մշակութային հետաքրքրություն ներկայացնող իր՝ մշակութային արտեֆակտ։

«Արտեֆակտ» - ը եզրույթ է, որն օգտագործվում է հնագիտության մեջ, մինչդեռ թանգարաններում համարժեք տերմինը սովորաբար նշանակում է «առարկա», արվեստի պատմության մեջ, հնարավոր է, արվեստի գործ կամ ավելի յուրահատուկ տերմին, ինչպիսին է փորագրությունը, քանդակագործությունը: Համանուն տերմինը կարող է անվանել բոլորը կամ դրանցից որևէ մեկը կախված համատեքստից, և հատուկ տերմիններ կօգտագործվեն, երբ խոսքը վերաբերում է առանձին առարկաներիի կամ նմանատիպ առարկաների խմբերի:

Արտեֆակտները գոյություն ունեն տարբեր ձևերով, և երբեմն դրանց կարող են շփոթել էկոֆակտերի և մարդկային բնակավայրերի գտածոների հետ, երեքն էլ երբեմն կարելի է գտնել միասին հնագիտական վայրերում: Դրանք կարող են նաև գոյություն ունենալ տարբեր տեսակի համատեքստերում՝ կախված տարբեր ժամանակահատվածներում նրանց վրա ազդած գործընթացներից: Տարբեր վերլուծություններ են կատարվում արտեֆակտները վերլուծելու և դրանց վերաբերյալ տեղեկատվություն տրամադրելու համար: Այնուամենայնիվ, արտեֆակտների գողությունը և հավաքորդությունը կարող է խոչընդոտել գիտական հնագիտության միջոցով արտեֆակտների վերլուծության գործընթացին, ինչը էթիկական բանավեճ է առաջացնում:

Սարմատա-պարթևական ոսկե վզնոց և ամուլետ Սևծովյան տարածաշրջանից, Ք.ա. 2-րդ դար:

Հնագիտական համատեքստ

Արտեֆակտները կարող են ծագել ցանկացած հնագիտական համատեքստից կամ աղբյուրից, ինչպիսիք են՝

Նմուշները ներառում են քարե գործիքներ, խեցեղեն, մետաղական առարկաներ, ինչպես օրինակ զենքերը և անձնական զարդարանքի առարկաները, ինչպիսիք են կոճակները, զարդերը և հագուստը: Մարդու էվոլյուցիան փաստող ոսկորները նույնպես նմուշ են։ Բնական գտածոները, ինչպիսիք են օջախի կայծքարերը կամ սննդի համար օգտագործվող բուսական նյութը, հնագետների կողմից դասակարգվում են ավելի շատ որպես էկոֆակտեր, քան արտեֆակտեր:

Ֆինլանդիայի Պիրկալա քաղաքում Տուրսիաննոտկոյի հնագիտական պեղումների ժամանակ հայտնաբերվածխաչակրաց դարաշրջանի գդալ, 1017թ.

Արտեֆակտները գոյություն ունեն որպես վարքագծային և փոխակերպման գործընթացների արդյունք։ Վարքագծային գործընթացը ներառում է հումքի ձեռքբերում, հատուկ նպատակով արտադրության կազմակերպում և օգտագործումից հետո հետագա հեռացում: փոխակերպման գործընթացները սկսվում են վարքագծային գործընթացների ավարտին. դա այն դեպքում, երբ բնությունը և/կամ մարդիկ փոխում են արտեֆակտը այն պահպանելուց հետո: Այս երկու գործընթացներն էլ կարևոր գործոններ են արտեֆակտի համատեքստը գնահատելիս[2]:

Արտեֆակտի համատեքստը կարելի է բաժանել երկու կատեգորիայի՝ առաջնային համատեքստ և երկրորդական համատեքստ: Մատրիցը ֆիզիկական միջավայր է, որի շրջանակներում գոյություն ունի արտեֆակտը, իսկ ծագումը վերաբերել է մատրիցի ներսում գտնվող որոշակի վայրին: Երբ արտեֆակտը հայտնաբերվել է առաջնային համատեքստի մակարդակում, մատրիցը և ծագումը չեն փոխվել փոխակերպման գործընթացների միջոցով: Այնուամենայնիվ երկրորդական համատեքստին վերաբերելիս մատրիցը և ծագումը փոխվել են։ Արտեֆակտները գոյություն ունեն երկու համատեքստերում, և դա հաշվի է առնվում դրանց վերլուծության ժամանակ[2]:

Արտեֆակտները տարբերվում են հնագիտական շերտագրական գտածոներից և էկոֆակտերից։ Հնագիտական շերտագրական գտածոները մարդկային գործունեության ոչ շարժական մնացորդներ են, որոնք ներառում են օջախներ, ճանապարհներ, հանքավայրեր, խրամատներ և նմանատիպ մնացորդներ: Էկոֆակտները, որոնք կոչվում են նաև բիոֆակտեր, հնագիտական հետաքրքրություն ներկայացնող առարկաներ են, որոնք ստեղծվել են այլ օրգանիզմների կողմից, ինչպիսիք են սերմերը կամ կենդանիների ոսկորները[2]:

Բնական օբյեկտներըը, որոնք մարդիկ տեղափոխել են, բայց չեն փոխել, կոչվում են մանուպորտ: Օրինակները ներառում են ծովախեցիները, որոնք տեղափոխվել են երկրի խորքերը կամ ջրի ազդեցությամբ ստեղծված և հեռու գտնվող կլորացված խճաքարերը։

Կուրմսունի սկավառակ-Աբվերս, Յամսբուրգ, Հարալդ Կապույտ ատամ թագավորի դամբարան, 980 - ականներ

Այս տարբերությունները հաճախ աննշան են. կենդանու դիակից հանված ոսկորը կենսաֆակտ է, բայց օգտակար գործիքի մեջ փորագրված ոսկորը արտեֆակտ: Նույն ձևով, կարող են հակասություններ առաջանալ վաղ քարե առարկաների վերաբերյալ, որոնք կարող են լինել կամ չմշակված արտեֆակտներ, կամ հայտնաբերվել են բնության մեջ և պատահաբար նմանվել վաղ մարդկանց կամ Homo sapiens-ի կողմից պատրաստված վաղ առարկաների: Դժվար է տարբերակել իրական մարդու ձեռքով լիթական արտեֆակտի և գեոֆակտի (բնական քարե իրեր, որոնք նման են մարդու կողմից ստեղծված գործիքների) միջև եղած տարբերությունները։ Հնարավոր է հաստատել արտեֆակտների իսկությունը ՝ ուսումնասիրելով մարդու կողմից պատրաստված գործիքներին վերագրվող ընդհանուր բնութագրերը և պեղումների վայրի տեղական առանձնահատկությունները[3]:

Արտեֆակտները, բրածոները և էկոֆակտերը կարող են միասին տեղակայվել պեղումների վայրերում։ Պեղումների վայրերը կարող են ներառել այս երեք տարրերի տարբեր դասակարգումներ․ որոշները կարող են ներառել բոլորը, իսկ մյուսները կարող են ներառել միայն մեկը կամ երկուսը: Պեղումների վայրերը կարող են ունենալ հստակ սահմաններ պատերի և ջրով լցված խրամների տեսքով, բայց դա միշտ չէ, որ այդպես է: Պեղումների վայրերը կարելի է տարբերել ըստ կատեգորիաների, ինչպիսիք են գտնվելու վայրը և նախկին գործառույթները: Այս վայրերում արտեֆակտների գոյության ձևը թույլ է տալիս հնագիտական պատկերացումներ կազմել: Դրա օրինակ կարող է լինել արտեֆակտների՝ թաղման դիրքի և խորության օգտագործումը տեղում անցյալի իրադարձությունների ժամանակագրական մասշտաբը որոշելու համար[2]:

Ժամանակակից հնագետները փորձում են տարբերակել նյութական մշակույթը էթնիկ պատկանելությունից, որը հաճախ ավելի բարդ է, ինչպես ասում է Քերոլ Կրամերը «կաթսաները մարդիկ չեն» ասացվածքում[4]:

Վերլուծություն

Արտեֆակտի վերլուծությունը բնորոշվում է նրանով, թե ինչ տեսակի արտեֆակտն է հետազոտվում լավագույնը:

Վիմաբանական վերլուծությունը վերաբերում է արտեֆակտների վերլուծությանը, որոնք պատրաստված են քարերից և հաճախ ունեն գործիքների տեսք։ Քարե արտեֆակտները հաճախ հանդիպում են նախապատմական ժամանակներում և, հետևաբար, կարևոր ասպեկտ են անցյալի վերաբերյալ հնագիտական հարցերի պատասխանների մեջ: Առաջին հայացքից քարե արտեֆակտները կարող են օգնել հնագետներին ուսումնասիրել, թե ինչպես են զարգացել տեխնոլոգիաները պատմության ընթացքում՝ ցուցադրելով տարբեր ժամանակաշրջանների տարբեր գործիքներ և արտադրական տեխնոլոգիաներ: Այնուամենայնիվ ավելի խորքային հարցերի պատասխաններ կարելի ստանալ այս վերլուծության շնորհիվ․ այս հարցերը կարող են ներառել այնպիսի թեմաներ են, թե ինչպես են հասարակությունները կազմակերպվել և կառուցվել սոցիալականացման և բարիքների բաշխման առումով: Հետևյալ լաբորատոր մեթոդները բոլորն էլ նպաստում են վիմաբանական վերլուծության գործընթացին. պետրոգրաֆիա, նեյտրոնների ակտիվացում, ռենտգենյան ֆլուորեսցենտացիա, մասնիկներով պայմանավորված ռենտգեն ճառագայթում, անհատական շերտային վերլուծություն և զանգվածի վերլուծություն[5]:

Արտեֆակտների վերլուծության մեկ այլ տեսակ է կերամիկայի վերլուծությունը, որը հիմնված է խեցեգործության հնագիտական ուսումնասիրության վրա: Վերլուծության այս տեսակը կարող է օգնել հնագետներին տեղեկատվություն ստանալ օգտագործված հումքի և այն մասին, թե ինչպես է այն օգտագործվել կերամիկայի ստեղծման մեջ: Լաբորատոր մեթոդները, որոնք դա թույլ են տալիս, հիմնականում հիմնված են սպեկտրասկոպիայի վրա: Սպեկտրասկոպիայի տարբեր տեսակները ներառում են ատոմային կլանումը, էլեկտրոջերմային ատոմային կլանումը, ինդուկտիվ զուգակցված պլազմա-ատոմային ճառագայթումը և ռենտգենյան ֆլուորեսցենցիան: Կերամիկայի վերլուծությունը ոչ միայն տեղեկատվություն է տրամադրում կերամիկայի հումքի և արտադրության վերաբերյալ, այն օգնում է պատկերացում կազմել անցյալի հասարակությունների մասին՝ իրենց տեխնոլոգիայի, տնտեսագիտության և սոցիալական կառուցվածքի առումով[6][7]։

Բացի այդ, գոյություն ունի կենդանական աշխարհի վերլուծություն՝ կենդանիների մնացորդների տեսքով արտեֆակտները ուսումնասիրելու համար: Ինչպես վիմական արտեֆակտների դեպքում, կենդանական աշխարհի մնացորդները չափազանց տարածված են հնագիտության ոլորտում: Կենդանական մնացորդների վերլուծությունը պատկերացում է տալիս առևտրի մասին, քանի որ կենդանիները ժամանակի ընթացքում փոխանակվել են տարբեր շուկաներում և վաճառվել երկար հեռավորությունների վրա: Կենդանական մնացորդները կարող են նաև տեղեկատվություն տրամադրել նախորդ հասարակությունների սոցիալական կարգավիճակի, էթնիկական տարբերությունների և սննդակարգի մասին[8]:

Արտեֆակտների թվագրումը և դրանց ժամանակագրական տեղեկատվության տրամադրումը արտեֆակտների վերլուծության կարևոր մասն է: Վերոնշյալ վերլուծությունների տարբեր տեսակները կարող են օգնել արտեֆակտի թվագրման գործընթացին: Թվագրման հիմնական տեսակները ներառում են հարաբերական թվագրումը, պատմական թվագրումը և տիպաբանությունը: Հարաբերական թվագրումը տեղի է ունենում այն ժամանակ, երբ արտեֆակտները դասավորված են միմյանց նկատմամբ որոշակի կարգով, մինչդեռ պատմական թվագրումը տեղի է ունենում ժամանակաշրջանների գրավոր ապացույցների միջոցով. հարաբերական թվագրումըը նախապատմական ժամանակաշրջանների թվագրման միակ ձևն է: Տիպաբանությունը գործընթաց է, որը խմբավորում է նյութով և ձևով միանման արտեֆակտները։ Այս վերլուծությունը հիմնված է այն գաղափարների վրա, որ օբյեկտի ոճը համապատասխանում են որոշակի ժամանակահատվածի, և որ այդ ոճը ժամանակի ընթացքում դանդաղորեն փոխվել է[9]:

Էթիկա

Artifact collecting and looting has sparked heavy debate in the archaeological realm. Looting in archaeological terms is when artifacts are dug up from sites and collected in private or sold before they are able to be excavated and analyzed through formal scientific archaeology. The debate is centered around the difference in beliefs between collectors and archaeologists. Archaeologists are focused on excavation, context and lab work when it comes to artifacts, while collectors are motivated by varying personal desires. This brings many to ask themselves the archaeological question, "Who owns the past?"[10]

There are also ethical issues over the display of artifacts in museums which have been taken from other countries in questionable circumstances, for example the display of the Parthenon (Elgin) Marbles by the British Museum.[11] The display of objects belonging to indigenous peoples of non-European countries by European museums – particularly those taken during the European conquest of Africa – has also raised ethical questions. Pan-African activists such as Mwazulu Diyabanza and the Front Multi Culturel Anti-Spoliation (Multicultural Front Against Pillaging) have taken direct action against European museums, aiming to restitute items they believe to belong to Africa.[12][13]

Տես նաև

Նշումներ

  1. ↑ From Latin phrase arte factum~ars facere to make

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ «artefact. (n.d.)». Collins English Dictionary – Complete & Unabridged 11th Edition. Վերցված է 2 August 2012-ին – via CollinsDictionary.com.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Ashmore, Wendy (2003). Archaeology: Discovering Our Past. Boston: McGraw-Hill Higher Education. էջեր 60–75. ISBN 978-0767427272.
  3. ↑ Peacock, Evan (January 1, 1991). «Distinguishing between Artefacts and Geofacts: A Test Case from Eastern England». Journal of Field Archaeology. 18 (3): 345–361. doi:10.1179/009346991791548645.
  4. ↑ Carol Kramer, "Pots and Peoples" in; Louis D. Levine and T. Cuyler Young (eds.), Mountains and Lowlands: Essays in the Archaeology of Greater Mesopotamia; Malibu, Undena, 1977; cited in Serge Cleuziou, "Introductions", Objets et symboles: de la culture matérielle à l'espace culturel : actes de la 1re Journée doctorale d'archéologie, Paris, 20 mai 2006, Ed. Laurent Dhennequin, Guillaume Gernez and Jessica Giraud, Paris: Sorbonne, 2009, 9782859446222. (fr).
  5. ↑ Odell, George H. (2004). Lithic Analysis. New York: Springer Science+Business Media. էջեր 1–37. ISBN 978-0306480683.
  6. ↑ Cariati, Franco (February 2003). «A new approach for archaeological ceramics analysis using total reflection X-ray fluorescence spectroscopy». Spectrochimica Acta Part B: Atomic Spectroscopy. 58: 177–184. doi:10.1016/S0584-8547(02)00253-7.
  7. ↑ Sinopoli, Carla M. (1991). Approaches to Archaeological Ceramics. New York: Springer Science+Business Media. ISBN 978-0306435751.
  8. ↑ Crabtree, Pam J. (1990). «Zooarchaeology and Complex Societies: Some Uses of Faunal Analysis for the Study of Trade, Social Status, and Ethnicity». Archaeological Method and Theory. 2: 155–205. JSTOR 20170207.
  9. ↑ Bahn, Paul (2012). Archaeology: A Very Short Introduction. Oxford University Press. էջեր 17–24. ISBN 978-0199657438.
  10. ↑ Chilton, Elizabeth S. (2015). «Digging and destruction: artifact collecting as meaningful social practice». International Journal of Heritage Studies. 21 (4): 318–335. doi:10.1080/13527258.2014.934267. S2CID 96472329.
  11. ↑ St Clair, W. (1998). Lord Elgin and the marbles Արխիվացված 19 Փետրվար 2022 Wayback Machine (p. 140). Oxford: Oxford University Press.
  12. ↑ Feiger, Leah (22 September 2020). «Colonizers Stole Africa's Art; This Man Is Taking It Back». Vice. Վերցված է 8 February 2021-ին.
  13. ↑ Haynes, Suyin (14 October 2020). «A French Court Fined Activists for Attempted Theft of a Museum Artifact. They Say It Belongs to Africans». Time. Վերցված է 8 February 2021-ին.

Արտաքին հղումներ

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:ArutVik/Ավազարկղ2&oldid=9696204» էջից