Caranocratia

Scientia huius commentarii est dubia, prava, parumve descripta. Corrige et amplifica si potes.

Caranocratia^[1] in anthropologia sociali est genus ordinationis sociopoliticae quo actor auctoritatis aliqua administrativa munera in una societate tuetur. Dispares civitatum, caranocratia sedem organorum decretoriorum non possidet et crebro charismaticos dominatus habet.

Possunt caranocratiae magnae varietatis, quibus caranocratiae simplicis et caranocratia multiplicis vocabula novata sunt.

Primo in genere, dux ritualia sive religiosa, iuridica aut rationum internationalium munera solum perficit, cuius munus instabile est et in rationibus interparentalium fundatur. Haec fragilis politica unitas per fissionem quovis momento dividi potest cum humanorum circulorum translatione.

In secundo, quod aliqui auctores protocivitatis genus putant, dux maiorem auctoritatem cumulat, eam conligit et habet maiorem coercitivam potestatem mutandarum rationarum aequalitariarum ("horizontalium") versus sui ethnous sodales, quod hegemoniam sic attingit, ut crebro aliquod tributi e ducibus vicorum in sua caranocratia accipiat (aliquando sub concepto "sumptus tuitionis").

Caranocratiarum multiplicum et civitatum formatio creberrime in tensionis statibus humanis circulis eveniunt, ut in opium carentia, intestinis conflictibus aut aggressionibus adventiciis (e.g., communis defensionis ordinatio communis causa roborandarum caranocratiarum est.

• Cohen, R. 1978. State Origins: A Reppraisal. In The Early State, ed. H. Claessen, et P. Skalnik. Hagae: Mouton.
• Korotayev, Andrey V. 2000. Chiefdom: Precursor of the Tribe? In Alternatives of Social Evolution, ed. N. N. Kradin, A. V. Korotayev, Dmitri Bondarenko, V. de Munck, et P. K. Wason, 242-257. Vladivostok: Far Eastern Branch of the Russian Academy of Sciences.