Lingua Nordica antiqua

Lingua Nordica antiqua
nomen latine	Norvegiensis antiqua
nomen	dǫnsk tunga, norrǿna
civitas	Dania, Norvegia, Suecia, Islandia
familia	Linguae Germanicae

Lingua Nordica antiqua^[1] vel lingua septentrionalis antiqua^[2] est lingua Germanica (itaque lingua Indoeuropaea) quae in Scandinavia et terris Vicingis ab saeculo VIII usque ad saeculum XV adhibita est, fons linguarum Danicae, Norvegicae modernae, Suecicae, Islandicae, et Faroicae. Originem traxit a lingua Scandica et lingua Norrena; sunt qui putent linguam Nordicam antiquam a Lingua Gutnica antiqua originem traxisse.

Locus ex Vǫluspá 19:

Nordice	Latine
Ask veit ek standa,	Fraxinum scio stare
heitir Yggdrasill,	nomine Yggdrasill,
hár baðmr, ausinn	arbor immanis, luto
hvíta auri;	albo sparsa
þaðan koma döggvar,	illinc ros venit,
þærs í dala falla,	qui in valles cadit,
stendr æ yfir grønn	constat in aeternum virens
urðarbrunni.	super puteum fati

• Sveinbjörn Egilsson, Lexicon poëticum antiquae linguae septentrionalis. Hafniae: Typis J. D. Qvist et comp., 1860 Textus apud Internet Archive

• Litterae Nordicae antiquae

• Indo-European Language Resources Hic inveniuntur res ad linguam Germanicam pertinentes: duo lexica linguae Islandicae antiquae (Anglice scripta), duo technae eiusdem linguae (una Anglica, altera Germanice), cum techna linguae Suecicae antiquae (Germanice).
• specimen vocis
• Tirocinium
• The Skaldic Project
  • "Runic poetry"
  • "Kennings"

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!