Talmoed

Na de Tenach het belangrijkste boek binnen het jodendom
(Doorverwezen vanaf Babylonische Talmoed)

De Talmoed (Hebreeuws: תלמוד, "leer") is na de Tenach (in het christendom het Oude Testament) het belangrijkste boek binnen het jodendom. Het bevat de commentaren van belangrijke rabbijnen en andere schriftgeleerden op de Tenach, veelal in de vorm van discussies tussen voor- en tegenstanders van een bepaald standpunt. Door deze aanvankelijk mondelinge traditie van uitlegging en verklaring van de Wet en profeten vanaf de tijd van Mozes is er zo een zeer uitgebreide samenstelling van mogelijke uitleggingen, wetsprecedenten, anekdotes, legenden en mythen verzameld.

Een complete uitgave van de Talmoed Bavli

Vorm en onderdelen

bewerken
 
Bladzijde uit het traktaat "Berachot". Centraal in en onder het versierde vakje staat de tekst van de Misjna, gevolgd door de Gemara. Daaromheen staan commentaren van belangrijke middeleeuwse geleerden.

De Talmoed wordt vanwege zijn omvang meestal als een serie boeken uitgegeven. De Talmoed bestaat uit:

  1. de Misjna; dit zijn de commentaren op de Tenach, schriftelijk vastgelegd rond 200 na Christus. De Misjna is verdeeld in zes sedariem (hoofdafdelingen). Deze zes hoofdafdelingen zijn weer onderverdeeld in masechtot (traktaten) die op hun beurt zijn onderverdeeld in perakiem (hoofdstukken). Deze perakiem zijn eveneens verder verdeeld in Misjnajot of Halachot (wetten, regels). In totaal bestaat de Misjna uit 63 Masechtot (traktaten), 525 Perakiem (hoofdstukken) en 4178 Misjnajot of Halachot (wetten, regels).
  2. de Gemara; dit zijn de commentaren op de Misjna.

Jeruzalemse en Babylonische Talmoed

bewerken

Men maakt onderscheid tussen de Babylonische Talmoed (Talmoed Bawlie) en de Jeruzalemse Talmoed (Talmoed Jeroesjalmie). Hoewel ze allebei dezelfde misjna als kern hebben zijn de commentaren hierop, de gemara's, verschillend.

  • De Babylonische Talmoed wordt het meest gebruikt, en is tussen ca. de jaren 500 en 1000 vastgelegd in Mesopotamië, waar in die periode vele bloeiende joodse gemeenschappen gevestigd waren. Deze is verreweg de uitgebreidste en populairste Talmoed. In de Middeleeuwen zijn nog commentaren toegevoegd van belangrijke rabbijnen. De joodse mystieke traditie vastgelegd in de Kabbala put voornamelijk uit de Talmoed Bawlie.
  • De Jeruzalemse Talmoed is in of rond Jeruzalem ontstaan en vastgelegd rond 350. Deze gaat voornamelijk in op commentaren over de Mozaïsche wetten die handelen over het agrarische landgebruik en de reinigingswetten in de tempeldienst. De Leiden Jeruzalemse Talmoed (Or. 4720) uit 1289 is vandaag het enige bestaande volledige manuscript van de Jeruzalemse Talmoed en is beschikbaar bij de Universitaire Bibliotheken Leiden. Een digitale versie van het manuscript kan geraadpleegd worden via de Leidse Digital Collections.[1]

Huidige gebruik van de Talmoed

bewerken

De manier waarop in de Talmoed wordt gediscussieerd is kenmerkend voor het jodendom: leren door discussie. In de synagogen en leerscholen van vooral orthodoxe joden kan men nog altijd felle discussies waarnemen over de vele mogelijke interpretaties van de Talmoed.

Onder orthodoxe joden wordt veel het Daf Jomi (= de dagelijkse bladzijde) leesprogramma gevolgd. Hierbij wordt iedere dag een dubbelzijdige pagina van de Talmoed gelezen zodat in 2711 dagen (7,5 jaar) de hele Talmoed wordt behandeld.

bewerken

Hebreeuwstalig

bewerken

Engelstalig

bewerken
Zie de categorie Babylonian Talmud van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Werken van of over dit onderwerp zijn te vinden op de pagina Talmud op de Engelstalige Wikisource.