Don Williams (countryzanger)

Williams werd geboren in Floydada en groeide op in Corpus Christi, beide in Texas. Zijn vader was monteur, waardoor Don op jonge leeftijd in verschillende andere regio's van de VS kwam.^[3] Tijdens zijn kinderjaren leerde hij van zijn moeder gitaar spelen en hoorde hij vaak countrymuziek.^[1]

Als tiener trad hij op in verschillende bands in de stijlen country, rock-'n-roll, rockabilly en folk. Hij en de andere leden van de folkpopgroep Pozo-Seco Singers tekenden in 1965 een contract bij Columbia Records en kenden een top 50-hit met het nummer Time. In de eerste twee jaar bereikten ze bij elkaar zes maal de hitlijsten en in 1971 gingen ze uit elkaar. Hierna had Williams enkele banen buiten de muziekwereld, totdat hij naar Nashville afreisde. Hij had het doel om om verder te gaan als songwriter, omdat hij toen nog geen vertrouwen had in een eigen solocarrière.^[2][1]

In Nashville werd hij door Jack Clement aangenomen als songwriter. In zijn muziekuitgeverij werkte Williams met hem samen en met Allen Reynolds die op dat moment ook nog maar kort in Nashville was. Toen artiesten terughoudend waren met het opnemen van materiaal dat door Williams was geschreven, besloot het drietal dat hij het zelf zou moeten uitbrengen. Zodoende kwam hij in 1972 met zijn eerste elpee, Volume one, waarop ook al twee bescheiden hits stonden: het zelfgeschreven The shelter of your eyes kwam op nummer 14 van Billboards Hot Country Songs terecht en het door Bob McDill geschreven Come early morning op nummer 12. In het jaar erop volgde We should be together van Reynolds dat op nummer 5 belandde.^[1]

In zijn tweede jaar als solozanger, in 1974, behaalde hij zijn eerste nummer 1-hit met I wouldn't want to live if you didn't love me dat geschreven is door Al Turney. Al met al kwamen 56 singles van hem in de hitlijsten terecht, waarvan 42 singles in de top 10 en 17 op nummer 1. Door zijn succes ontwikkelde Reynolds zich niet alleen als songwriter maar ook als Williams' producer. Uiteindelijk ging Williams ertoe over om zijn platen zelf te produceren in samenwerking met Garth Fundis.^[1]

Daarnaast trad hij sinds de jaren zeventig enkele malen op in films van met name Burt Reynolds, waaronder in Smokey and the Bandit II (1980).^[2] Ook was hij verteller in de televisiefilm The Dukes of Hazzard: Reunion! (1997).

De muziek van Williams was niet alleen in de VS maar ook in Europa in trek. Hij won verschillende muziekprijzen, waaronder als Beste zanger van 1978 volgens de Country Music Association; de CMA riep tevens zijn single Tulsa time uit tot Single van 1978.^[2] Zijn album Expressions leverde hem in 1979 een Edison op^[4] en in 1980 riepen de lezers van Country Music People uit Londen hem uit tot Artiest van het Decennium.^[1] Ook is hij een van de weinige countryzangers die door Afrika toerde. Hierover bracht hij in 2004 zijn dvd Into Africa uit.^[1]

In de jaren tachtig kreeg hij rugproblemen waaraan hij geopereerd werd. Hij ging desondanks door en kende ook nog steeds successen, tot hij in 1992 voor het eerst afscheid nam nadat hij met Lord have mercy on a country boy (1991) zijn laatste nummer 10-hit had bereikt. Hij trad niettemin ook in de jaren negentig nog geregeld op. Hierbij kende hij om de paar jaar een comeback, maar had hij verder geen belangrijke successen meer.^[2]

In 2006 gaf hij wereldwijd een afscheidstournee en in 2010 werd hij opgenomen in de Country Music Hall of Fame.^[1] Na een afwezigheid van ongeveer zes jaar kwam hij in 2012 echter weer terug met een nieuw album, And so it goes, en 2014 opnieuw met Reflections.

Williams was sinds 1960 getrouwd met Joy Bucher en had twee zoons.^[5]

In het volgende overzicht zijn alleen de noteringen in de Hot Country Songs meegenomen. Sommige singles van Williams kwamen echter ook in de Billboard Hot 100, UK Singles Chart en lijsten in andere landen voor.