Europees kampioenschap voetbal 1996

sportseizoen van een voetbalcompetitie
(Doorverwezen vanaf EK voetbal 1996)

Het Europees kampioenschap voetbal mannen werd in 1996 gehouden in Engeland, van 8 tot en met 30 juni. Het was voor het eerst dat aan een EK zestien landen deelnamen. Het toernooi werd gewonnen door Duitsland.

Europees kampioenschap voetbal 1996
UEFA Euro '96
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van Engeland Engeland
Organisator UEFA
Editie 10e
Datum 8 – 30 juni 1996
Teams 16 (van 1 confederatie)
Stadions (in 8 gaststeden)
Winnaar Vlag van Duitsland Duitsland (3e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 31
Doelpunten 64  (2,06 per wedstrijd)
Toeschouwers 1.275.857  (41.157 per wedstrijd)
Topscorer(s) Vlag van Engeland Alan Shearer (5 doelpunten)
Beste speler Vlag van Duitsland Matthias Sammer
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

België kwalificeerde zich niet voor de eindronde. Het eindigde in de groep op de derde plaats, achter Spanje en Denemarken. Nederland kwalificeerde zich op het nippertje. In de groep eindigde Nederland op basis van het onderlinge resultaat tegen Noorwegen op de tweede plaats, achter Tsjechië. Door een gewonnen beslissingswedstrijd tegen Ierland plaatste Nederland zich voor het EK 1996.

Deelnemende landen

bewerken
  Zie Europees kampioenschap voetbal 1996 kwalificatie voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
 
Land Kwalificatie als Datum kwalificatie Eerdere deelnames aan EK1
  Engeland 01Gastland 015 mei 1992 41 (1968, 1980, 1988, 1992)
  Roemenië 02Winnaar groep 1 0515 november 1995 11 (1984)
  Frankrijk 03Tweede groep 1 0715 november 1995 33 (1960, 1984, 1992)
  Spanje 04Winnaar groep 2 1215 november 1995 44 (1964,1980, 1984, 1988)
  Denemarken 05Tweede groep 2 1315 november 1995 40 (1964, 1984, 1988, 1992)
  Zwitserland 06Winnaar groep 3 0211 oktober 1995 01 (Debuut)
  Turkije 07Tweede groep 3 1015 november 1995 01 (Debuut)
  Kroatië 08Winnaar groep 4 1415 november 1995 01 (Debuut)
  Italië 09Tweede groep 4 0915 november 1995 34 (1968,1980, 1988)
  Tsjechië 10Winnaar groep 5 0815 november 1995 30 (19604, 19764, 19804)
  Portugal 11Winnaar groep 6 1515 november 1995 1 (1984)
  Duitsland 12Winnaar groep 7 0615 november 1995 60 (19722, 19762, 19802, 19842, 19882, 1992)
  Bulgarije 13Tweede groep 7 0315 november 1995 01 (Debuut)
  Rusland 14Winnaar groep 8 0215 november 1995 6 (19603, 1964, 19683, 19723, 19883, 19923)
  Schotland 15Tweede groep 8 0415 november 1995 1 1 (1992)
  Nederland 16Play-off 1613 december 1995 41 (1976, 1980,1988, 1992)
1 Een vetgedrukt jaartal betekent een kampioenschap tijdens dat toernooi
3 Van 1960 tot 1988 speelde Rusland onder de naam Sovjet-Unie.

Speelsteden

bewerken
Londen Manchester Liverpool Birmingham
Wembley Stadium
Capaciteit: 78,000
Old Trafford
Capaciteit: 55.000
Anfield
Capaciteit: 41.000
Villa Park
Capaciteit: 40.000
       
 
       
Elland Road
Capaciteit: 40.000
Hillsborough
Capaciteit: 39.000
St James' Park
Capaciteit: 37.000
City Ground
Capaciteit: 30.000
Leeds Sheffield Newcastle Nottingham
 
Deelnemende landen:
 Winnaar
 Tweede
 Halvefinalisten
 Kwartfinalisten
 Uitgeschakeld in groepsfase

Selecties

bewerken
  Zie Europees kampioenschap voetbal 1996/Selecties voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Scheidsrechters

bewerken

Groepsfase

bewerken

Potindeling

bewerken

De loting vond plaats op zondag 17 december 1995 in het International Convention Centre in Birmingham. Engeland was als gastland automatisch ingedeeld in Pot 1. Denemarken was in die pot ingedeeld als titelhouder. Ook Duitsland en Spanje waren in deze pot geplaatst. De overige twaalf deelnemers werden vrijuit geloot over de vier groepen. Eerst werden de ongeplaatste landen geloot, waarbij de groepen de tijdelijke namen I, II, III en IV kregen. Vervolgens werden de vier geplaatste landen toegevoegd. De groep waar gastland Engeland in kwam (Groep III) werd automatisch Groep A. Voor de overige drie groepen werden ten slotte de letters van de overige groepen geloot, die bepaalden in welke steden de deelnemers hun groepsduels zouden afwerken. Zo werd Groep I uiteindelijk Groep D, Groep II werd B en Groep IV werd C.[1]

Pot 1 (Groepshoofd) Pot 2
  Engeland (gastland)
  Denemarken (titelhouder)
  Duitsland
  Spanje
  Bulgarije
  Frankrijk
  Italië
  Kroatië
  Nederland
  Portugal
  Roemenië
  Rusland
  Schotland
  Tsjechië
  Turkije
  Zwitserland

Groep A

bewerken

Midden jaren negentig was Ajax het meest aansprekende team van Europa met fris, aanvallend voetbal. Vlak voor het EK verloor Ajax de finale van de Champions League na strafschoppen tegen Juventus. Ajax maakte een vermoeide indruk en de Ajacieden Marc Overmars en Frank de Boer misten het EK vanwege blessures. Een sluimerend conflict kwam echter bij het Nederlands elftal aan de oppervlakte, de meer geroutineerde spelers kregen een veel beter contract, terwijl de jonge spelers afgescheept werden met mindere beloningen. Edgar Davids en Michael Reiziger besloten na Clarence Seedorf de club te verlaten en omdat het contract verlopen was verlieten deze spelers als gevolg van het Bosman-arrest transfervrij de club. Dat de donkere spelers mindere contracten kregen, gaf de zaak een racistisch karakter en de pers sprak over "de kabel". Het zorgde voor onrust rond het toch getalenteerde team.

In de eerste wedstrijd ging Nederland voortvarend van start en overspeelde het Schotse team en de scheidsrechter zag een zuivere handsbal over het hoofd. Na twintig minuten ging de storm al liggen en het team maakte een onrustige indruk. Vooral het verdedigingscentrum Edgar Davids - Clarence Seedorf blonk uit in een overdaad aan goede bedoelingen en foute beslissingen. De wedstrijd eindigde in een teleurstellend gelijkspel en Hiddink greep voor de wedstrijd tegen Zwitserland in, Davids nam de plaats in van de tegen Schotland geschorste Danny Blind. Tegen Zwitserland ging het nauwelijks beter: al vroeg in de wedstrijd werd Clarence Seedorf gewisseld, nadat hij ontsnapte aan een tweede gele kaart, de veel minder getalenteerde Johan de Kock verving hem en gaf de ploeg wat meer stabiliteit. Nederland kwam een aantal keren goed weg tegen de Zwitsers, die Nederland verrasten met een drie-mansaanval. Onder toeziend oog van vader Johan scoorde Jordi Cruijff een fraai doelpunt en vlak voor tijd besliste Dennis Bergkamp de wedstrijd na een lange voorzet van doelman Edwin van der Sar. De opluchting was groot na afloop, maar na de wedstrijd sloeg de stemming om: Davids verklaarde tegen een Zwitserse journalist, dat Hiddink vooral luisterde naar de mening van bepaalde spelers (Hiddink must get his head out of players' asses so he can see better). Er was vooral veel onvrede ten opzichte van zijn teamgenoten Ronald de Boer en Danny Blind. Disciplinaire maatregelen konden niet uitblijven en Davids werd uit de selectie gezet en de pers stortte zich op de problemen rond de selectie.

Ook de andere favoriet in deze groep Engeland speelde matig in het begin van het toernooi, tegen Zwitserland werd gelijk gespeeld. Er was veel consternatie rond het team ontstaan, nadat de selectie ontspoorde in een vliegtuig na een trip naar Azië, met name drankorgel Paul Gascoigne moest het ontgelden. In de tweede wedstrijd ging het nauwelijks beter, na een matige eerste helft scoorde Alan Shearer het eerste doelpunt, waarna doelman David Seaman een strafschop stopte en in de tegenaanval scoorde Gascoigne na een sterke, individuele actie. Iconisch was ook zijn manier van juichen, Gascoigne juichte op de grond, terwijl een teamgenoot water uit een bidon naar hem spoot.

Nederland en Engeland hadden genoeg aan een gelijkspel en heel Europa verwachtte dit ook, alleen Nederland was geen team meer na alle strubbelingen rond Edgar Davids en Engeland rook bloed. In de eerste helft nam Engeland al een voorsprong, Shearer benutte een strafschop. In de tweede helft stond het Wembley Stadium op zijn kop, Engeland walste over het zwakke Oranje heen en na 60 minuten stond het 4-0 voor Engeland door twee doelpunten van Teddy Sheringham en nog een van Shearer, vooral Paul Gascoigne maakte een ongrijpbare indruk. Schotland stond op dat moment met 1-0 voor tegen Zwitserland en was geplaatst, het was aan de uitblinkende Zwitserse doelman Pascolo te danken, dat het armoedig spelende Zwitserland geen monsternederlaag leed. In de 78e minuut scoorde invaller Patrick Kluivert het noodzakelijke tegendoelpunt voor Nederland, waardoor Oranje ondanks de zware nederlaag zich plaatste voor de kwartfinale, Schotland werd voor de zoveelste keer op doelsaldo uitgeschakeld op een groot toernooi.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
  Engeland 3 2 1 0 7 2 5 7
  Nederland 3 1 1 1 3 4 –1 4
  Schotland 3 1 1 1 1 2 –1 4
  Zwitserland 3 0 1 2 1 4 –3 1

8 juni 1996
«onderlinge duels»
15:00 uur (UTC+1)
Engeland   1 – 1   Zwitserland Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 76.567
Scheidsrechter: Manuel Díaz Vega (  Spanje)
Shearer   23' Wedstrijdverslag   83' (pen.) Türkyilmaz

10 juni 1996
«onderlinge duels»
16:30 uur (UTC+1)
Nederland   0 – 0   Schotland Villa Park, Birmingham
Toeschouwers: 34.363
Scheidsrechter: Leif Sundell (  Zweden)
Wedstrijdverslag

13 juni 1996
«onderlinge duels»
19:30 uur (UTC+1)
Zwitserland   0 – 2   Nederland Villa Park, Birmingham
Toeschouwers: 36.800
Scheidsrechter: Atanas Uzunov (  Bulgarije)
Wedstrijdverslag   66' Cruijff
  79' Bergkamp

15 juni 1996
«onderlinge duels»
15:00 uur (UTC+1)
Schotland   0 – 2   Engeland Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 76.864
Scheidsrechter: Pierluigi Pairetto (  Italië)
Wedstrijdverslag   53' Shearer
  79' Gascoigne

18 juni 1996
«onderlinge duels»
19:30 uur (UTC+1)
Schotland   1 – 0   Zwitserland Villa Park, Birmingham
Toeschouwers: 34.946
Scheidsrechter: Václav Krondl (  Tsjechië Tsjechië)
McCoist   36' Wedstrijdverslag

18 juni 1996
«onderlinge duels»
19:30 uur (UTC+1)
Nederland   1 – 4   Engeland Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 76.798
Scheidsrechter: Gerd Grabher (  Oostenrijk)
Kluivert   78' Wedstrijdverslag   23' (pen.)  57' Shearer
  51'  62' Sheringham

Groep B

bewerken

Groep B beoogde een spannende groep te zijn, naast de traditionele toplanden Spanje en Frankrijk waren twee kwartfinalisten van het laatste WK aanwezig Roemenië en Bulgarije. Het geringe krachtsverschil zorgde voor voorzichtig voetbal, zo begon Spanje pas aan aanvallen te denken, toen het op achterstand kwam, de wedstrijden tegen Frankrijk en Bulgarije eindigden in een 1-1 gelijkspel. Roemenië toonde op het WK al aan, dat het team vooral goed speelde in de tegenaanval, maar problemen had als het het spel moest maken. Zowel tegen Frankrijk als tegen Bulgarije kwam het snel op achterstand, de Fransman Christophe Dugarry profiteerde van een fout van doelman Bogdan Stelea en de Bulgaar Hristo Stoichkov kreeg vrije doorgang van de Roemeense verdediging. Een geldig doelpunt van Muntenanu werd afgekeurd, terwijl de bal net over de lijn ging. Roemenië kwam deze klappen niet te boven en was snel uitgeschakeld. Frankrijk oefende vooral voor het aanstaande WK en had in Zinédine Zidane en Youri Djorkaeff potentiële wereldsterren. Het neutrale Engelse publiek was vooral verbaasd, dat de in de Engelse competitie excellerende Éric Cantona en David Ginola ontbraken.

In de slotwedstrijden speelden Bulgarije en Frankrijk een beladen wedstrijd tegen elkaar, in 1993 schakelde Bulgarije Frankrijk uit voor het WK in 1994 door in de laatste minuut te scoren. Nu maakte Bulgarije een uitgebluste indruk en was wel heel erg afhankelijk van de grillen van hun sterspeler Hristo Stoichkov, hij scoorde alle Bulgaarse doelpunten dit toernooi. Tekenend was het eigen doelpunt van aanvaller Ljoeboslav Penev, die onfortuinlijk zijn eigen verdediging kwam assisteren. Frankrijk won met 3-1 en Bulgarije moest hopen, dat Spanje niet zou winnen van Roemenië. Spanje kwam ook nu weer in de slotfase op gang. Vijf minuten voor tijd schoot Guillermo Amor de Spanjaarden naar de kwartfinale. Amor ging wel even naar huis om de bevalling van zijn zoon mee te maken.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
  Frankrijk 3 2 1 0 5 2 3 7
  Spanje 3 1 2 0 4 3 1 5
  Bulgarije 3 1 1 1 3 4 –1 4
  Roemenië 3 0 0 3 1 4 –3 0

9 juni 1996
«onderlinge duels»
14:30 uur (UTC+1)
Spanje   1 – 1   Bulgarije Elland Road, Leeds
Toeschouwers: 24.006
Scheidsrechter: Piero Ceccarini (  Italië)
Alfonso   74' Wedstrijdverslag   65' (pen.) Stoitsjkov

10 juni 1996
«onderlinge duels»
19:30 uur (UTC+1)
Roemenië   0 – 1   Frankrijk St James' Park, Newcastle upon Tyne
Toeschouwers: 26.323
Scheidsrechter: Hellmut Krug (  Duitsland)
Wedstrijdverslag   25' Dugarry

13 juni 1996
«onderlinge duels»
16:30 uur (UTC+1)
Bulgarije   1 – 0   Roemenië St James' Park, Newcastle upon Tyne
Toeschouwers: 19.107
Scheidsrechter: Peter Mikkelsen (  Denemarken)
Stoitsjkov   3' Wedstrijdverslag

15 juni 1996
«onderlinge duels»
18:00 uur (UTC+1)
Frankrijk   1 – 1   Spanje Elland Road, Leeds
Toeschouwers: 35.626
Scheidsrechter: Vadim Zhuk (  Wit-Rusland)
Djorkaeff   48' Wedstrijdverslag   85' Caminero

18 juni 1996
«onderlinge duels»
16:30 uur (UTC+1)
Roemenië   1 – 2   Spanje Elland Road, Leeds
Toeschouwers: 32.719
Scheidsrechter: Ahmet Çakar (  Turkije)
Răducioiu   29' Wedstrijdverslag   11' Manjarín
  84' Amor

18 juni 1996
«onderlinge duels»
16:30 uur (UTC+1)
Frankrijk   3 – 1   Bulgarije St James' Park, Newcastle
Toeschouwers: 26.976
Scheidsrechter: Dermot Gallagher (  Engeland)
Blanc   21'
Penev   63' (e.d.)
Loko   90'
Wedstrijdverslag   69' Stoitsjkov

Groep C

bewerken

In deze groep waren twee uitgesproken favorieten: Duitsland en Italië, zij onderstreepten deze status door respectievelijk te winnen van Tsjechië en Rusland. Duitsland stond na iets langer dan een half uur met 2-0 voor tegen een zwak spelend Tsjechië en daarna gebeurde er niet veel meer. Italië won met 2-1 tegen een soepel combinerend maar weinig effectief Rusland door twee doelpunten van Pierluigi Casiraghi. Drie dagen later speelde Italië tegen Tsjechië en coach Arrigo Sacchi besloot een aantal spelers rust te geven waaronder Casiraghi en Gianfranco Zola. Dat was een misrekening, want Tsjechië overspeelde Italië in de eerste helft en leed met 2-1 dankzij doelpunten Pavel Nedvěd en Radek Bejbl. De Italianen speelden al na een half uur met tien man dankzij twee gele kaarten van Luighi Appoloni. Sacchi zag zijn fout in en bracht Casiraghi en Zola alsnog in, maar ook zij konden het tij niet keren.

Duitsland was geen team om dit soort misrekeningen te maken en won in de tweede helft met 3-0 van Rusland met onder andere twee goals van Jürgen Klinsmann. Het team was zeker van de volgende ronde, terwijl Italië het onderlinge duel moest winnen. Duitsland was wel al twee spelers van de selectie kwijt: verdediger Jürgen Kohler raakte in de eerste minuten van de eerste wedstrijd geblesseerd en ook Mario Basler moest het team officieel geblesseerd verlaten, maar iedereen was ervan overtuigd dat "Super Mario" door zijn gedrag uit het trainingskamp is gezet. Ook was er veel consternatie in de Duitse kranten over de afwezigheid van de oude aanvoerder Lothar Matthäus, die niet overweg kon met de nieuwe aanvoerder Jürgen Klinsmann. Opvallend was de degelijkheid van de Duitsers, met name Dieter Eilts viel op door zijn harde werken in dienst van het elftal en zou later zelfs door velen uitgeroepen worden tot beste speler van het toernooi.

Italië kreeg in de beginfase een uitgelezen kans om op voorsprong te komen in het beslissende duel tegen de Duitsers. Doelman Andreas Köpke vloerde Casiraghi, nadat hij vrij voor de doelman kwam na een blunder van libero Matthias Sammer. De scheidsrechter gaf een strafschop, maar vergat Köpke uit het veld te sturen. De doelman stopte de strafschop en er was meer tegenslag voor Italië, Tsjechië nam een 2-0 voorsprong tegen een opnieuw slap Rusland. In de tweede helft ging Duitsland steeds verder naar achteren hangen zeker na de rode kaart van Strunz, maar Italië stuitte constant op de uitbllinkende Köpke. Ondertussen was er weer hoop, de wedstrijd tussen Tsjechië en Rusland kantelde en Rusland nam een 2-3 voorsprong. In de slotfase redde invaller Vladimír Šmicer de Tsjechen en scoorde de gelijkmaker. Als beloning mocht Šmicer even naar huis om te gaan trouwen. Italië kon niet meer scoren en vooral coach Sacchi kreeg veel kritiek vanwege zijn vreemde opstelling tegen Tsjechië, na een vriendschappelijke nederlaag tegen Bosnië-Herzegowina nam hij ontslag.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
  Duitsland 3 2 1 0 5 0 5 7
  Tsjechië 3 1 1 1 5 6 –1 4
  Italië 3 1 1 1 3 3 0 4
  Rusland 3 0 1 2 4 8 –4 1

9 juni 1996
«onderlinge duels»
17:00 uur (UTC+1)
Duitsland   2 – 0   Tsjechië Old Trafford, Manchester
Toeschouwers: 37.300
Scheidsrechter: David Elleray (  Engeland)
Ziege   26'
Möller   32'
Wedstrijdverslag

11 juni 1996
«onderlinge duels»
16:30 uur (UTC+1)
Italië   2 – 1   Rusland Anfield, Liverpool
Toeschouwers: 35.120
Scheidsrechter: Leslie Mottram (  Schotland)
Casiraghi   5'  52' Wedstrijdverslag   21' Tsymbalar

14 juni 1996
«onderlinge duels»
19:30 uur (UTC+1)
Tsjechië   2 – 1   Italië Anfield, Liverpool
Toeschouwers: 37.320
Scheidsrechter: Antonio López Nieto (  Spanje)
Nedvěd   4'
Bejbl   35'
Wedstrijdverslag   18' Chiesa

16 juni 1996
«onderlinge duels»
15:00 uur (UTC+1)
Rusland   0 – 3   Duitsland Old Trafford, Manchester
Toeschouwers: 50.760
Scheidsrechter: Kim Milton Nielsen (  Denemarken)
Wedstrijdverslag   56' Sammer
  77'  90' Klinsmann

19 juni 1996
«onderlinge duels»
19:30 uur (UTC+1)
Rusland   3 – 3   Tsjechië Anfield, Liverpool
Toeschouwers: 21.128
Scheidsrechter: Anders Frisk (  Zweden)
Mostovoj   49'
Tetradze   54'
Bestsjastnych   85'
Wedstrijdverslag   5' Suchopárek
  19' Kuka
  88' Šmicer

19 juni 1996
«onderlinge duels»
19:30 uur (UTC+1)
Italië   0 – 0   Duitsland Old Trafford, Manchester
Toeschouwers: 53.740
Scheidsrechter: Guy Goethals (  België)
Wedstrijdverslag

Groep D

bewerken

Deze groep had geen uitgesproken favoriet in de gelederen, Denemarken verdedigde weliswaar zijn titel, maar leek niet zo sterk, al was het vier jaar geleden al niet anders. In de eerste wedstrijd tegen Portugal werd de ploeg bij vlagen weggetikt, maar Brian Laudrup scoorde voor de Denen na een fout van doelman Vitor Baia. Na de gelijkmaker van Sá Pinto gebeurde er niet veel meer. Een week later volgden de balgoochelaars uit de Balkan Kroatië. Na een gezapige eerste helft scoorde Davor Šuker uit een makkelijk gegeven strafschop. De Denen moesten nu komen, maar de Kroaten konden nu naar hartenlust counteren en wonnen met 3-0. Vooral het derde doelpunt van Šuker was uiterst fraai, de Deense doelman Peter Schmeichel was naar voren gelopen om een doelpunt te forceren, maar de Kroaten pikten de bal op, waarna Šuker de net op tijd teruggekeerde Schmeichel passeerde met een fraaie lob.

De Kroaten waren nu geplaatst en de Denen moesten hopen op hun sportieve plicht. Helaas stelde de coach het tweede elftal op tegen Portugal en voor rust was de wedstrijd al beslist. De Portugezen maakten een uiterst balvaardige indruk, waar Rui Costa en Luís Figo hun debuut maakten op het internationale podium. De Denen wonnen de laatste wedstrijd nog wel van het debuterende Turkije, dat alle wedstrijden verloor en zelfs geen doelpunt maakte.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
  Portugal 3 2 1 0 5 1 4 7
  Kroatië 3 2 0 1 4 3 1 6
  Denemarken 3 1 1 1 4 4 0 4
  Turkije 3 0 0 3 0 5 –5 0

9 juni 1996
«onderlinge duels»
19:30 uur (UTC+1)
Denemarken   1 – 1   Portugal Hillsborough, Sheffield
Toeschouwers: 34.993
Scheidsrechter: Mario van der Ende (  Nederland)
B. Laudrup   22' Wedstrijdverslag   53' Sá Pinto

11 juni 1996
«onderlinge duels»
19:30 uur (UTC+1)
Turkije   0 – 1   Kroatië City Ground, Nottingham
Toeschouwers: 22.406
Scheidsrechter: Serge Muhmenthaler (  Zwitserland)
Wedstrijdverslag   86' Vlaović

14 juni 1996
«onderlinge duels»
16:30 uur (UTC+1)
Portugal   1 – 0   Turkije City Ground, Nottingham
Toeschouwers: 22.670
Scheidsrechter: Sándor Puhl (  Hongarije)
Couto   66' Wedstrijdverslag

16 juni 1996
«onderlinge duels»
18:00 uur (UTC+1)
Kroatië   3 – 0   Denemarken Hillsborough, Sheffield
Toeschouwers: 33.671
Scheidsrechter: Marc Batta (  Frankrijk)
Šuker   53' (pen.)  90'
Boban   81'
Wedstrijdverslag

19 juni 1996
«onderlinge duels»
16:30 uur (UTC+1)
Kroatië   0 – 3   Portugal City Ground, Nottingham
Toeschouwers: 20.484
Scheidsrechter: Bernd Heynemann (  Duitsland)
Wedstrijdverslag   4' Figo
  33' João Pinto
  82' Domingos

19 juni 1996
«onderlinge duels»
16:30 uur (UTC+1)
Turkije   0 – 3   Denemarken Hillsborough, Sheffield
Toeschouwers: 28.671
Scheidsrechter: Nikolai Levnikov (  Rusland)
Wedstrijdverslag   50'  84' B. Laudrup
  69' A. Nielsen

Knock-outfase

bewerken
kwartfinale halve finale finale
                     
                   
22 juni – Liverpool        
   Frankrijk  0 (5)
26 juni – Manchester
   Nederland  0 (4)  
   Frankrijk  0 (5)
23 juni – Birmingham
     Tsjechië  0 (6)  
   Tsjechië  1
30 juni – Londen
   Portugal  0  
   Tsjechië  1
23 juni – Manchester
     Duitsland  2
   Duitsland  2
26 juni – Londen
   Kroatië  1  
   Duitsland  1 (6)
22 juni – Londen
     Engeland  1 (5)  
   Spanje  0 (2)
   Engeland  0 (4)  

Kwartfinales

bewerken

Engeland - Spanje

bewerken

Na de galavoorstelling tegen Nederland ging het thuisland er even voor zitten, maar Spanje was een behoorlijk taaie tegenstander. In de eerste helft waren de Spanjaarden beter en een zuiver doelpunt van Julio Salinas werd ten onrechte wegens buitenspel afgekeurd. In de tweede helft werd een val van Alfonso in het Engelse strafschopgebied gezien als een "Schwalbe" en de speler ontving een gele kaart. In de herhaling was het duidelijk, dat de Spanjaard onreglementair werd gestopt door Paul Gascoigne. Daarna zakte het spelpeil steeds verder weg, Spanje geloofde het wel en beperkte zich tot verdedigen en de Engelsen maakten de hele wedstrijd een armoedige indruk. In de strafschoppenserie was David Seaman de grote held van het thuisland door een strafschop van Nadal te stoppen, terwijl Fernando Hierro eerder al keihard op de lat schoot. Bij de Engelse penaltynummers nam Stuart Pearce persoonlijke revanche, na een eerdere misser in een strafschoppenserie op het WK 1990 tegen Duitsland was hij de zondebok van de natie. Na afloop ontplofte het Wembley Stadium opnieuw net als tegen Nederland, maar nu vooral door opluchting. Het was de eerste keer dat Engeland een strafschoppenserie won. Het zou tot 2018 duren voordat er weer eens een strafschoppenserie winnend werd afgesloten.


22 juni 1996
«onderlinge duels»
15:00 uur (UTC+1)
Spanje   0 – 0
(nv)
  Engeland Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 75.440
Scheidsrechter: Marc Batta (  Frankrijk)
Wedstrijdverslag
  Strafschoppen  
Hierro  
Amor  
Belsué  
Nadal  
2 – 4   Shearer
  Platt
  Pearce
  Gascoigne

Frankrijk - Nederland

bewerken

De wedstrijd tussen Frankrijk en Nederland leek meer een schaakspel dan een voetbalwedstrijd, beide teams speelden heel voorzichtig. Het waren de verdedigers, die domineerden en de aanvallers hadden totaal geen kans. Na de wanvertoning tegen Engeland had Guus Hiddink onder andere Clarence Seedorf gewisseld, hij viel in voor de opnieuw teleurstellend spelende Dennis Bergkamp. Aan het einde van de wedstrijd had Nederland de wedstrijd kunnen winnen, scheidsrechter Lopez Nieto zag een handsbal van Marcel Desailly over het hoofd, de voor het eerst in de basis acterende Phillip Cocu schoot een vrije trap op de paal en Clarence Seedorf miste een opgelegde kans. In de verlenging gebeurde niets meer en in de strafschoppenserie miste Clarence Seedorf als enige.


22 juni 1996
«onderlinge duels»
18:30 uur (UTC+1)
Frankrijk   0 – 0
(nv)
  Nederland Anfield, Liverpool
Toeschouwers: 37.465
Scheidsrechter: Antonio López Nieto (Spanje)
Wedstrijdverslag
  Strafschoppen  
Zidane  
Djorkaeff  
Lizarazu  
Guérin  
Blanc  
5 – 4   De Kock
  R. de Boer
  Kluivert
  Seedorf
  Blind

Duitsland - Kroatië

bewerken

Duitsland tegen Kroatië was het enige, aantrekkelijke duel in de kwartfinale, vooral omdat beide teams een agressieve indruk maakte. Binnen 20 minuten hadden de Duitsers al twee gele kaarten ontvangen, maar de beste kansen waren voor de Kroaten. Bij de eerste Duitse aanval maakte Nikola Jerkan aangeschoten hands, waardoor Jürgen Klinsmann vanaf de stip de score kon openen. Nadat de Kroaten een strafschop werden onthouden, sloegen de stoppen door en begonnen ze te schoppen op alles wat bewoog. Zo waren voor rust de twee Duitse aanvallers Klinsmann en Bobic al vervangen. Dat agressief voetbal ook tot iets moois kon leiden bleek in de 52e minuut: fanatiek forchecking op de Duitse verdediging leidde tot balverlies bij Duitsland, waarna Davor Šuker Andreas Köpke passeerde met een slepende voetbeweging. De technisch sterkere Kroaten leken de strijd te gaan winnen, maar verloren hun hoofd, Igor Štimac maakt op het middenveld een onnodige overtreding, hetgeen zijn tweede gele kaart opleverde. Vlak daarna scoorde Matthias Sammer, nadat hij een voorzet ontving van Markus Babbel na een duel met een Kroaat, dat meer op vrij worstelen leek. Kroatië was niet meer in staat de wedstrijd om te draaien en Duitsland haalde zoals altijd op een degelijke manier de halve finales, voor de zesde keer in zeven EK's.


23 juni 1996
«onderlinge duels»
15:00 uur (UTC+1)
Duitsland   2 – 1   Kroatië Old Trafford, Manchester
Toeschouwers: 43.412
Scheidsrechter: Leif Sundell (  Zweden)
Klinsmann   20' (pen.)
Sammer   59'
Wedstrijdverslag   51' Šuker

Portugal - Tsjechië

bewerken

Ook Portugal tegen Tsjechië leverde saai spel op, waarbij de Portugezen lustig combineerden, maar weinig gevaar konden uitrichten tegen de massaal verdedigende Tsjechische ploeg. De wedstrijd leverde wel een mooi hoogtepunt op: Karel Poborský begon aan een solo en versloeg de Portugese doelman Vitor Baia met een fraaie lob, waar zelfs de geklopte een applausje voor over had. De Portugese aanval was niet bij machte de schade te herstellen, ook niet toen Látal uit het veld werd gestuurd. Tsjechië haalde onverwachts de halve finale, maar maar liefst vier spelers waren geschorst voor de wedstrijd tegen Frankrijk.


23 juni 1996
«onderlinge duels»
18:30 uur (UTC+1)
Tsjechië   1 – 0   Portugal Villa Park, Birmingham
Toeschouwers: 26.832
Scheidsrechter: Hellmut Krug (  Duitsland)
Poborský   53' Wedstrijdverslag

Halve finales

bewerken

Tsjechië - Frankrijk

bewerken

Gebeurden er in de overige wedstrijden nog wel iets, in de halve finale tussen Frankrijk en Tsjechië was het helemaal saaiheid troef. De beste speler was nog wel Youri Djorkaeff, die met een schot op de paal voor het enige hoogtepunt zorgde. De Tsjechen misten vier spelers door schorsingen en zinspeelden alleen op de tegenaanval via Karel Poborsky en Frankrijk durfde nauwelijks risico te nemen, het grote talent Zinédine Zidane was compleet onzichtbaar. Meest schrijnend waren de verlengingen, waar beide teams zo bang waren voor "the golden goal", dat er nu helemaal niets meer gebeurde. De eerste vijf strafschoppen schoten ze allebei in, in de shootout miste Reynald Pedros voor Frankrijk en Miroslav Kadlec schoot raak.


26 juni 1996
«onderlinge duels»
16:00 uur (UTC+1)
Frankrijk   0 – 0
(nv)
  Tsjechië Old Trafford, Manchester
Toeschouwers: 43.877
Scheidsrechter: Leslie Mottram (  Schotland)
Wedstrijdverslag
  Strafschoppen  
Zidane  
Djorkaeff  
Lizarazu  
Guérin  
Blanc  
Pedros  
5 – 6   Kubík
  Nedvěd
  Berger
  Poborský
  Rada
  Kadlec

In vergelijking met het vorige EK plaatste Duitsland zich opnieuw voor de halve finales. Frankrijk schakelde Nederland uit, Engeland en Tsjechië namen de plaatsen in van Zweden en Denemarken.

Engeland - Duitsland

bewerken

Engeland was al dagen in de ban van de wedstrijd tegen aartsvijand Duitsland en vooral de boulevardpers pakte uit, Paul Gascoigne en Stuart Pearce werden in the Sun afgebeeld als frontsoldaten, die ten strijde gingen tegen de Duitsers. De wedstrijd zelf was een verademing in vergelijking met al die andere wedstrijden, er werd aanvallend en fair gespeeld. Het begin van de wedstrijd was duidelijk voor Engeland, na drie minuten scoorde Alan Shearer zijn vijfde doelpunt van het toernooi. Het bleef stormen voor het Duitse doelgebied, maar net als de Kroaten waren de Duitsers weer effectief: de eerste kans kwam na vijftien minuten, Stefan Kuntz (de vervanger van de geblesseerde Jürgen Klinsmann) scoorde na mooi combinatie-werk van Andreas Möller en Thomas Helmer. Möller was door coach Berti Vogts als enige creatieve man opgesteld op het middenveld, na de groepswedstrijd werd de andere creatieve man Thomas Häßler opgeofferd. Möller maakte zijn belofte waar in deze wedstrijd en was de vormgever op het veld. Na het spetterende begin waren er niet veel kansen, maar in de verlengingen bloeide de wedstrijd op. Waar in de andere halve finale niet meer werd gevoetbald, omdat men bang was voor "the golden goal", trokken beide elftallen vol ten aanval. Voor Engeland raakte Darren Anderton de paal en kwam Paul Gascoigne een teenlengte tekort om de bal in te tikken. Aan Duitse zijde werd een doelpunt van opnieuw Stefan Kuntz afgekeurd. Uiteindelijk moesten strafschoppen de beslissing brengen, de eerste vijf strafschoppen werden door beide teams feilloos ingeschoten. In de beslissende ronde stopte Andreas Köpke de slecht ingeschoten strafschop van Gareth Southgate, waarna Andreas Möller de Duitsers naar de finale schoot.


26 juni 1996
«onderlinge duels»
19:30 uur (UTC+1)
Duitsland   1 – 1
(nv)
  Engeland Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 75.862
Scheidsrechter: Sándor Puhl (  Hongarije)
Kuntz   16' Wedstrijdverslag   3' Shearer
  Strafschoppen  
Häßler  
Strunz  
Reuter  
Ziege  
Kuntz  
Möller  
6 – 5   Shearer
  Platt
  Pearce
  Gascoigne
  Sheringham
  Southgate
  Zie Finale Europees kampioenschap voetbal 1996 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

30 juni 1996
«onderlinge duels»
19:00 uur (UTC+1)
Tsjechië   1 – 2   Duitsland Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 73.611
Scheidsrechter: Pierluigi Pairetto (  Italië)
Berger   59' (pen.) Wedstrijdverslag   73',   95' Bierhoff
UEFA Europees kampioenschap voetbal
Winnaar 1996
   
 
DUITSLAND
3de titel

Doelpuntenmakers

bewerken
5 doelpunten
3 doelpunten
2 goals
1 goal
Eigen doelpunt
  • Het EK voetbal van 1996 heeft geresulteerd in een winst van 69 miljoen pond (ruim 170 miljoen gulden). Tweederde ging naar de zestien landen, die deelnamen aan het Europees kampioenschap. Europees kampioen Duitsland verdiende het meest: 6 miljoen pond (15 miljoen gulden). Een derde ging naar een speciaal fonds van de UEFA, dat opgericht is ten ontwikkeling van het voetbal in noodlijdende Oosteuropese landen.[2]