Hoogwater

Hoogwater is het bereiken van een bepaald waterpeil in zeeën, meren of rivieren, dat soms kan leiden tot overstroming. De oorzaken zijn verschillend en het begrip wordt voor meerdere situaties gebruikt. Een belangrijk verschil is hoogwater door het astronomisch getij en door andere (natuur)verschijnselen.

In zeeën en wateren met merkbare astronomische getijden is hoogwater het moment van het hoogste waterpeil aan het einde van de vloed, vlak voor de overgang naar eb. Hoog- en laagwater van het getij wisselen elkaar gemiddeld gezien af om de 6 tot 6½ uur, een volledige getijcyclus duurt 12 uur en 25 minuten. De natuurlijke krachten van de maan veroorzaken bij volle en nieuwe maan een hogere hoogwaterstand dan normaal, dat heet springtij.^[1]

Waterdiepte, de vorm van de kust en de uitmonding van rivieren, kunnen invloed hebben op het gedrag van het getij. Daardoor kan een getij op bepaalde plaatsen veel langer duren, in Den Helder komen bijvoorbeeld dubbele hoogwaters voor. Op zee groeien getijgolven soms tot wel 10 meter.^[2]

Door harde aanlandige wind op zee of meer kan een zogenaamde stormvloed ontstaan van opstuwend water bij de kust (driftstroom). Soms valt een aanlandige storm samen met het getij (spring) vloed en stapelen beide hoogwaterstanden als het ware op elkaar. In deze situatie bestaat in Nederland het grootste risico dat duinen afkalven of gebieden overstromen.

In meren, rivieren en kleinere stromen wordt gesproken van hoogwater wanneer het waterpeil gedurende langere tijd (meerdere dagen) de normale meetwaarden overschrijdt. Dat heeft niet te maken met de astronomische getijden. Rivieren hebben meestal - afhankelijk van de vorm van het stroomgebied - een seizoensgebonden accumulatie, ongeveer samenvallend met het smelten van de sneeuw in de bergen waar de bronnen van de rivieren ontspringen, en bij langdurige of hevige regenval in het hele stroomgebied van de rivieren.

In Nederland waren de afgelopen eeuw twee buitengewone situaties aanleiding voor regering en parlement om te besluiten tot het nemen van grootschalige verdedigingsmaatregelen tegen hoogwater vanuit de Noordzee en van de grote rivieren. Dat was in 1953 de Watersnoodramp, die tot de Deltawet en de Deltawerken voerde en in 1995 het hoogwater in de Maas, Rijn en Waal met dreigende overstroming van Rivierenland en een grootscheepse evacuatie, dat tot het overheidsprogramma Ruimte voor de Rivier voerde.