Walter Mondale

Mondale werd geboren als zoon van een methodistische dominee. Hij studeerde aan de Universiteit van Minnesota in St. Paul en diende in het leger tijdens de Koreaanse Oorlog. Daarna studeerde hij af als jurist en vestigde zich als advocaat. Hij was al jong betrokken bij de politiek. In 1960 werd hij in zijn eerste publieke ambt gekozen als officier van justitie van Minnesota.

In 1964 volgde hij Humphrey (die de vicepresident was geworden van Lyndon B. Johnson) op als senator. In de Senaat zou hij twaalf jaar blijven. In 1968 organiseerde hij de Democratische presidentscampagne voor Hubert Humphrey in zijn thuisstaat.

In 1976 werd hij zelf vicepresident van de Verenigde Staten, onder Jimmy Carter. In 1980 zou hij nogmaals kandidaat zijn voor deze functie, maar Carter en hij verloren de verkiezingen van Ronald Reagan en George H.W. Bush.

In 1984 was hij kandidaat voor het presidentschap. Hij vroeg Geraldine Ferraro zijn running mate te worden. Ferraro was daarmee de eerste vrouwelijke kandidaat voor het vicepresidentschap. Mondale en Ferraro moesten een verpletterende nederlaag tegen Reagan en Bush incasseren: ze kregen slechts de kiesmannen van één staat achter zich (Minnesota, de thuisstaat van Mondale) en de kiesmannen van Washington D.C.

Na deze verkiezingen vestigde hij zich opnieuw als advocaat. Tussen 1993 en 1996 diende hij, op voordracht van president Clinton, als ambassadeur in Japan. Daarna keerde hij terug naar Minnesota. Mondale, die van Noorse afkomst is, zette zich sindsdien in voor de Amerikaans-Noorse verhoudingen.

Mondale overleed op 19 april 2021 op 93-jarige leeftijd.