deus
Van het Proto-Indo-Europese *deywós (“‘god/dat wat tot het hemelse behoort’”), een vrddhi-derivaat van *dyew- (“‘lucht, hemel’”), vandaar ook het Latijnse diēs, en het eerste deel van Iu-ppiter. Indo-Europese verwanten zijn het Sanskriet देव (devá) en het Oud-Pruisische deywis.
- IPA: /ˈdɛ.ʊs/
deus m
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | deus | deī, dī, diī |
| genitief | deī | deōrum, deum |
| datief | deō | dīs, deīs, diīs |
| accusatief | deum | deōs |
| vocatief | deus | deī, dī, diī |
| ablatief | deō | dīs, deīs, diīs |
- IPA: /ˈdɛ.ʊs/
| enkelvoud | meervoud |
|---|---|
| deus | deuses |
deus m
deus m
| Telwoord (wln) | ||||
|---|---|---|---|---|
| 0 | ||||
| 1 | 11 | 10 | 100 | 103 |
| 2 | 12 | 20 | 200 | 106 |
| 3 | 13 | 30 | 300 | 109 |
| 4 | 14 | 40 | 400 | 1012 |
| 5 | 15 | 50 | 500 | 1015 |
| 6 | 16 | 60 | 600 | 1018 |
| 7 | 17 | 70 | 700 | 1021 |
| 8 | 18 | 80 | 800 | 1024 |
| 9 | 19 | 90 | 900 | 1027 |
deus