krik

• Geluid:  krik    (hulp, bestand)

• krik

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘dommekracht’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1950 ^[1]

de krik v / m

1. een voorwerp om zware dingen, zoals een auto, mee op te tillen

   • Ik had een lekke band met de auto, maar kon de krik niet vinden. 

krik

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van krikken
   

   • Ik krik. 

2. gebiedende wijs van krikken
   

   • Krik! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van krikken
   

   • Krik je? 

• Het woord krik staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "krik" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.