Oh! You Pretty Things

«Oh! You Pretty Things» er ein song skriven av David Bowie i 1971 for albumet Hunky Dory. Han opnar med berre Bowie på piano og vokal, før det fengande refrenget kjem inn. Den enkle pianostilen vert ofte samanlikna med The Beatles sin «Martha My Dear».^[1][2] Tematisk sett er songen inspirert av okkultisten Aleister Crowley og filosofen Friedrich Nietzsche,^[1][3] og kunngjer at «menneskerasen er på veg ut til fordel for ein allianse mellom komande romvesen og ungdomen i dagens samfunn».^[2]

Songen vart først gjeven ut av Peter Noone frå Herman's Hermits på ein singel der der Bowie sjølv spelte piano. Han nådde 12. plass på singellista i 1971. None erstatta Bowie-linja «The Earth is a bitch» med «The Earth is a beast» i ei framføring som NME-redaktørane Roy Carr og Charles Shaar Murray kalla «eit av dei beste døma i rock and roll på songar som mislukkast fullstendig i å oppnå noko kjensle som helst med stemninga eller innhaldet i teksten.»^[4]

«Oh! You Pretty Things» var den første songen Bowie skreiv under ein særleg produktiv periode seint i 1970. Den nye forleggaren til Bowie tok songen ogg gav han til Peter Noone, som spelte han inn som sin debutsingel. Songen signaliserte ei endring i låtskrivinga til Bowie. Det er truleg den første songen Bowie skreiv på piano og ikkje på gitar.^[5] Songen har kring 15 forskjellige akkordar i løpet av berre tre minuttar. John Lennon byrja seint i 1960-åra å skrive på piano fordi det førte han til uventa akkordprogresjonar, og somme av Bowie sine songar frå denne tida, indikerer at han tenkte på liknande måte.^[5]

Teksten handlar om at homo sapiens vert erstatta av ein meir utvikla rase, som blir sett på som ein metafor for korleis ein generasjon ser på etterkomarane sine med lengsel, frykt og forakt, eller korleis ein forelder ser på barnet sitt.^[5] Kona til Bowie var gravid med det første barnet til Bowie på denne tida.

Hunky Dory er Bowie sin tidlege sjølvsamling med visemeditasjonar («Quicksand»), pantomineframføringar («Eight Line Poem»), Velvet Underground-aktig rock («Queen Bitch»), hyllester («Andy Warhol», «Song for Bob Dylan»), varieté («Fill Your Heart»), pop («Changes», «Life on Mars?») og ein rar epilog «The Bewlay Brothers». «Oh! You Pretty Things» verkar å falle inn i varieté-kategori. På dei tre versa er det berre Bowie og piano, medan, medan Mick Ronson, Woody Woodmansey og Trevor Bolder berre spelar på refrenga. Songen opnar med ein ni taktar i Fiss som flyttar seg frå 2/4-takt til ein enkel takt på 3/4 og endar med to 4/4-taktar med hamrande akkordar. Akkordane endrar seg heile tida («a crack in the sky and a hand reaching down to me», som berre er omtrent ein takt, går frå B7/D til Ebm til Gb/Fb til Cb/Eb), medan bassen ofte byter mellom engle notar og repeterte oktavsprang, og stundom fell heilt bort i den nest siste takten av verset. Ein 2 1/2 takt pause, skil første og andre vers.^[5]

Refrenget er fengande og med langt færre takt- og akkordendringar. Songen vert avslutta med ein ritardando-takt som endar på C, den dominante til F, og sluttar songen med ei kjensle av uro, men Bowie lar songen gli rett over i den neste, «Eight Line Poem», som star i F, og slik løyser opp den tidlegare songen.

Det vart laga ein demoverjson av «Oh! You Pretty Things» kring desember 1970, og studioopptaket vart spelt inn kring juli-august 1971. Bowie spelte songen tre gonger for BBC. Det første opptaket er gått tapt. Det andre opptaket frå 3. juni 1971 finst på den japanske utgåva av Bowie at the Beeb, medan det tredje opptaket frå 22. mai 1972, finst på standardutgåva av Bowie at the Beeb. Bowie framførte òg songen på The Old Grey Whistle Test den 8. februar 1972, og under Ziggy Stardust-turneen i 1972-1973, ofte i ein medley med «Wild Eyed Boy From Freecloud» og «All the Young Dudes», slike in kan høyre på Hammersmith Odeon-konserten den 3. juli 1973.

• David Bowie: Vokal, piano
• Mick Ronson: korvokal, strykearrangement
• Trevor Bolder: bassgitar
• Woody Woodmansey: trommer

• Bowie spelte songen på BBC-showet Johnny Walker Lunchtime Show den 22. mai 1972. Dette vart sendt tidleg i juni same året og i 2000 gjeven ut på albumet Bowie at the Beeb. Denne vart òg gjeven ut som promosingel i Frankrike i 2000.
• Ei konsertutgåve vart spelt inn i Hammersmith Odeon i London, den 3. juli 1973 og gjeven ut på albumet Ziggy Stardust - The Motion Picture i 1983. Denne versjonen av songen var ein del av ein medley i lag med «Wild Eyed Boy From Freecloud» og «All the Young Dudes».

• Songen finst på samleplatene:
  • The Best of David Bowie (Japan 1974)
  • Changestwobowie (1981)
  • The Singles Collection (1993)
  • The Best of 1969/1974 (1997)
  • Best of Bowie (2002)
  • The Best of David Bowie (Japan 1974)
  • The Platinum Collection (2006)
  • Nothing Has Changed (2014)
• Han vart spelt inn den 8. februar 1972 for The Old Grey Whistle Test på BBC, men gjeven ut først 10 år seinare.^[6] Denne framføringa er med på DVDen Best of Bowie. Eit opptak frå same innspelinga, der Bowie snublar i teksten og gjer feil fleire gonger, er gøymd som eit påskeegg på Best of Bowie-DVDen.

• Peter Noone – Singel (1971)
• Harvey Danger – konsertopptak på Little Round Mirrors frå 2006
• Seu Jorge – portugisisk versjon for filmen The Life Aquatic with Steve Zissou i 2004
• Dylan Roth – Hero: The Main Man Records Tribute to David Bowie (2007)
• Au Revoir Simone - Life Beyond Mars: Bowie Covered (2008)
• 67 Special – The Devil May Care (2007)

• Heile songteksten på MetroLyrics