Amanda Seyfried

amerykańska aktorka

Amanda Michelle Seyfried (/ˈsaɪfrɛd/; ur. 3 grudnia 1985 w Allentown) – amerykańska aktorka. Szerszą rozpoznawalność przyniósł jej debiut filmowy Wredne dziewczyny (2004). Wystąpiła m.in. w filmach Listy do Julii (2010), Wciąż ją kocham (2010), Mamma mia! (2008), Les Misérables. Nędznicy (2012), Mamma Mia! Here We Go Again (2018), czy Mank (2020).

Amanda Seyfried
Ilustracja
Seyfried na Berlinale 2024
Imię i nazwisko

Amanda Michelle Seyfried

Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1985
Allentown (Pensylwania)

Zawód

aktorka, piosenkarka

Współmałżonek

Thomas Sadoski
(od 2017)

Lata aktywności

od 1996

Amanda Seyfried na premierze Chloe w 2009
Aktorka w trakcie Tribeca Film Festival w 2015
Seyfried na premierze Sztuka ścigania się w deszczu (2019)

Wczesne lata

edytuj

Urodziła się w Allentown w Pensylwanii jako córka terapeutki zajęciowej Ann (Sander) i farmaceuty Jacka Seyfrieda[1][2][3]. Ma starszą siostrę Jennifer. Jest pochodzenia głównie niemieckiego[4]. Ukończyła William Allen High School w rodzinnym mieście, a następnie zapisała się jesienią 2003 roku na Uniwersytet Fordham, ale nie uczęszczała już na zajęcia, gdy zaoferowano jej rolę w filmie Wredne dziewczyny (2004)[5].

Przebieg kariery

edytuj

Kiedy miała 15 lat została zaangażowana do roli Lucindy Marie „Lucy” Montgomery w operze mydlanej As the World Turns.

W 2003 ruszył casting do filmu Wredne dziewczyny, a Seyfried wzięła w nim udział aspirując do pierwszoplanowej roli Reginy George, jednak ostatecznie otrzymała ją Rachel McAdams. Producenci uznali, że lepiej sprawdzi się jako przyjaciółka Reginy – Karen Smith. Jej debiut filmowy stał się przełomem dla niej i dwóch innych występujących w nim aktorek oraz doczekał się nawet statusu filmu kultowego[6][7][8][9]. Po sukcesie Wrednych dziewczyn starała się o tytułową rolę w serialu Weronika Mars, lecz ostatecznie zdobyła ją Kristen Bell. W zamian zaproponowano jej i zagrała jako Lily, zmarła przyjaciółka tytułowej bohaterki. Występowała także gościnnie w serialach, m.in. Prawo i porządek oraz Dr House.

W 2005 wystąpiła w specjalnie napisanej dla siebie roli Samanthy w dramacie Dziewięć kobiet. W tym samym roku wzięła również udział w niezależnym projekcie Broń dla każdego, gdzie zagrała Mouse. W 2006 do swojego dorobku filmowego dopisała rolę Julie Beckley w filmie Alpha Dog.

Zasadniczy przełom w karierze aktorki nastąpił w 2008, gdy po raz pierwszy wystąpiła w głównej roli w ekranizacji musicalu Mamma Mia! pod tym samym tytułem z kultowymi[10] piosenkami zespołu ABBA. Amanda wcieliła się w rolę Sophie, młodej dziewczyny próbującej dociec, który z dawnych kochanków jej matki (Meryl Streep) jest jej ojcem. W następnym roku wystąpiła u boku Julianne Moore w filmie Chloe. W tym samym 2009 w kinach pojawił się horror komediowy Zabójcze ciało, gdzie Seyfried wystąpiła wraz z Megan Fox grając Needy Lesnicky. Ten film miał w północno-amerykańskich kinach kiepskie otwarcie i zebrał mieszane recenzje krytyków, jednak od 2018 roku i na fali ruchu Me Too został doceniony i doczekał się nawet statusu kultowego filmu feministycznego[11].

W 2010 roku zagrała w filmie na podstawie powieści Nicholasa SparksaWciąż ją kocham, w którym wcieliła się w rolę Savannah. Kilka miesięcy później w kinach pojawił się z kolei film Listy do Julii, w którym zagrała główną bohaterkę Sophie. W 2011 wystąpiła w filmie Wyścig z czasem, gdzie wcieliła się w rolę Sylvii Weis.

Seyfried pojawiła się w 2012 w dramacie Zaginiona, a następnie dołączyła do obsady filmowej adaptacji musicalu Les Misérables, gdzie wystąpiła jako Cosette. Jak później powiedziała, przestała śpiewać mając 17 lat i przygotowując się do roli korzystała z pomocy wokalnego coacha[12]. W tej produkcji wszystkie partie wokalne nagrywane były bezpośrednio na planie za pomocą mikrofonów bezprzewodowych, podkład muzyczny (elektryczne pianino) przekazywany był aktorom przez mikrosłuchawki[13]. Szeroko doceniony musical otrzymał liczne nagrody, w tym osiem nominacji do Oscara wygrywając trzy statuetki.

W 2013 wcieliła się w tytułową rolę Lindy Lovelace w dramacie biograficznym Królowa XXX.

W następnych latach aktorka wystąpiła m.in. w filmach Ted 2 (2015), średnio przyjętym Anon (2018) oraz powtórzyła swoją rolę w kontynuacji ekranizacji musicalu Mamma Mia! pt. Mamma Mia: Here We Go Again! (2018).

W 2020 Amanda Seyfried pojawiła się w roli drugoplanowej, jako aktorka Marion Davies, w dramacie biograficznym Mank w reżyserii Davida Finchera. W 2022 roku zagrała Elizabeth Holmes, założycielkę start-upu Theranos, w miniserialu Zepsuta krew. Za tę rolę otrzymała nagrodę Emmy oraz Złoty Glob.

Życie prywatne

edytuj

Przyznała, że cierpi na lęki, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne oraz ataki paniki.

W latach 2008–2009 była w związku z aktorem Dominikiem Cooperem, a od 2013–2015 z aktorem Justinem Longiem. Na początku 2016 roku związała się z aktorem Thomasem Sadoskim, z którym pracowała na planie filmu Ostatnie słowo. 12 września 2016 ogłosili swoje zaręczyny, a 12 marca 2017 wzięli ślub. Mają dwoje dzieci: córkę Ninę (ur. 2017)[14] i syna Thomasa (ur. 2020)[15].

Jest członkinią zarządu International Network for Aid, Relief and Assistance (INARA), która zajmuje się świadczeniem usług medycznych dla dzieci rannych w strefach wojennych, ze szczególnym uwzględnieniem dzieci uchodźców z Syrii dotkniętych syryjską wojną domową.

Filmografia

edytuj
Rok Film Rola Uwagi
2004 Wredne dziewczyny Karen Smith
2005 Dziewięć kobiet Samantha
Broń dla każdego Mouse
2006 Alpha Dog Julie Beckley
Gypsies, Tramps & Thieves Chrissy krótkometr.
2008 Przesilenie Zoe
Mamma Mia! Sophie Sheridan
Official Selection Emily krótkometr.
2009 Boogie Woogie Paige Oppenheimer
Zabójcze ciało Anita „Needy” Lesnicki
Chloe Chloe Sweeney
2010 Wciąż ją kocham Savannah Curtis
Listy do Julii Sophie Hall
2011 Dziewczyna w czerwonej pelerynie Valerie
Ciężko doświadczeni Amanda
Wyścig z czasem Sylvia Weis
2012 Zaginiona Jill Conway
Les Misérables. Nędznicy Cosette
The Minutes Sylvia Weis
2013 The End of Love Amanda cameo
Wielkie wesele Missy O’Connor
Królowa XXX Linda Lovelace
2014 Dog Food Eva krótkometr.
Ta nasza młodość Darby
Milion sposobów, jak zginąć na Zachodzie Louise
2015 Ted 2 Samantha Jackson
Piotruś: Wyprawa do Nibylandii Mary
Ojcowie i córki Kate Davis
Kochajmy się od święta Ruby
2016 Found Narratives Modelka
2017 The Last Word Anne Sherman
The Clapper Judy
Pierwszy reformowany Mary
2018 Mamma Mia: Here We Go Again! Sophie Sheridan
Raz się żyje Sunny
Anon Dziewczyna
Holy Moses Mary
When You Wish Upon a Pickle: A Sesame Street Special Natalie Neptune
2019 Sztuka ścigania się w deszczu Avery „Eve” Swift
2020 Scooby-Doo! Daphne Blake
Mank Marion Davies
Powinniście odejść Susanna
2021 Łapiąc oddech (A Mouthful of Air) Julie Davis
Co widać i słychać (Things Heard & Seen) Catherine Clare
Birdwatching Młoda kobieta krótkometr.
2022 Skin & Bone Serene krótkometr.
2023 Siedem zasłon (Seven Veils) Jeanine
2024 I Don't Understand You Candice

Seriale

edytuj
Rok Serial Rola Uwagi
1999–2001 As the World Turns Lucy Montgomery w gł. obsadzie
2003 Wszystkie moje dzieci Joni Stafford 3 odc.
2004 Prawo i porządek: sekcja specjalna Tandi McCain odc. Outcry
2004–2006 Weronika Mars Lilly Kane 11 odc.
2005 Dr House Pam odc. Detox
2006 Rączy Wildfire Rebecca 5 odc.
CSI: Kryminalne zagadki Las Vegas Lacey Finn odc. Rashomama
Justice Ann Diggs odc. Pretty Woman
2006–2011 Trzy na jednego Sarah Henrickson 44 odc.
2008 Amerykański tata Amy (g��os) odc. Escape from Pearl Bailey
2014 Cosmos: A Spacetime Odyssey Marie Tharp (głos) odc. The Lost Worlds of Planet Earth
2017 Miasteczko Twin Peaks Becky Burnett 4 odc.
2018 Głowa rodziny Ellie odc. Boy (Dog) Meets Girl (Dog)
2022 Zepsuta krew Elizabeth Holmes w gł. obsadzie
2023 W tłumie Rya w gł. obsadzie

Dyskografia

edytuj

Ścieżki dźwiękowe i piosenki:

Przypisy

edytuj
  1. Amanda Seyfried Biography [online], web.archive.org, 26 sierpnia 2014 [dostęp 2021-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-26] (ang.).
  2. Judy Backrach, Wide Eyed Girl, „Allure”, wrzesień 2009.
  3. Amy Longsdorf, 'It's just so RIDICULOUS.' ** With a star turn in 'MAMMA MIA!' Allentown native AMANDA SEYFRIED has sung her way onto the HOLLYWOOD A-LIST. She talks abut her exciting life., The Morning Call, Allentown, Pennsylvania, 13 lipca 2008 [dostęp 2021-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-13] (ang.).
  4. Stated on Live with Regis and Kelly(inne języki), May 14, 2010; can be viewed at Amanda Seyfried wears her BODYAMR Interview On Live With Regis and Kelly Archived August 25, 2012, at the Wayback Machine
  5. "Amanda Seyfried: From Soaps To Big Screen Stardom" The Morning Call(inne języki). Allentown, Pennsylvania. July 13, 2008. ProQuest 393309899 (wymagana subskrypcja)
  6. Why “Mean Girls” Is a Classic – The New Yorker [online], web.archive.org, 19 października 2014 [dostęp 2021-02-14] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-19] (ang.).
  7. Why Tina Fey's Mean Girls is a movie classic – Film – The Guardian [online], web.archive.org, 9 października 2014 [dostęp 2021-02-14] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-09] (ang.).
  8. Mean Girls: Why are people always referencing the Tina Fey movie? [online], web.archive.org, 6 października 2014 [dostęp 2021-02-14] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-06] (ang.).
  9. "Mean Girls" Is Everything (No, Really): How One Movie Summarized a Generation – Complex CA [online], web.archive.org, 26 lipca 2015 [dostęp 2021-02-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-26] (ang.).
  10. ABBA – Biografie [online], www.universal-music.de [dostęp 2021-02-14] (niem.).
  11. Constance Grady, How Jennifer’s Body went from a flop in 2009 to a feminist cult classic today [online], Vox, 31 października 2018 [dostęp 2021-02-14] (ang.).
  12. Melena Ryzik, Amanda Seyfried and the Hathaway Extraction [online], The Carpetbagger, 4 grudnia 2012 [dostęp 2021-02-14] (ang.).
  13. Melena Ryzik, The 'Les Miz' Folks, Singing Even After Production Wraps [online], The Carpetbagger, 3 grudnia 2012 [dostęp 2021-02-14] (ang.).
  14. Amanda Seyfried została mamą!. Wirtualna Polska. [dostęp 2017-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-14)]. (pol.).
  15. Amanda Seyfried announces second child's birth with cute pic. „Cosmopolitan”, 29 września 2020. [dostęp 2021-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj