Antoni Alexandrowicz
Antoni Witold Alexandrowicz[a] (ur. 25 października 1906 w Japorowicach[5], zm. 14 lutego 1943 nad Lake District) – major pilot Wojska Polskiego, major (ang. Squadron Leader) brytyjskich Królewskich Sił Powietrznych.
| 3 zwycięstwa | |
 Squadron Leader
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 października 1906 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1943 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
CWL-1 |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.svg){kind=small}
Życiorys
edytujAntoni Alexandrowicz pochodził ze szlacheckiej rodziny Alexandrowiczów herbu Aleksandrowicz[6]. Jego ojcem był Kazimierz Witold Alexandrowicz (1866–1924), matką – Jadwiga z Russanowskich (1881–1948). Antoni miał sześcioro rodzeństwa (Ewę, Zofię, Stefana, Magdalenę, Annę i Jadwigę).
Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 w korpusie oficerów rezerwy aeronautyki. Posiadał przydział w rezerwie do 1 pułku lotniczego w Warszawie[7].
W momencie wybuchu II wojny światowej pełnił służbę w eskadrze ćwiczebnej pilotażu CWL 1 w Dęblinie.
Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii otrzymał numer służbowy P-1404[5] i latał jako pilot w 307 dywizjonie myśliwskim nocnym „Lwowskich Puchaczy”. W 1942 roku został przeniesiony do brytyjskiego 219 dywizjonu myśliwskiego nocnego, w którym odniósł 3 zwycięstwa (4 czerwca 1942 zestrzelił Ju-88 i He-111, a 11 czerwca 1942 zestrzelił Do-217). Podczas lotu ćwiczebnego pilotowany przez niego samolot Bristol Beaufighter V8551 rozbił się o ziemię w rejonie Ireleth[8]. Wraz z Alexandrowiczem zginął nawigator porucznik Zbigniew Jan Domański.
Antoni Alexandrowicz został pochowany na cmentarzu w Newark, w sekcji War Graves Plot Section J Grave 313A. Pośmiertnie został odznaczony Orderem Virtuti Militari nr 08354[8]. Był także odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych oraz dwukrotnie Medalem Lotniczym[5].
Sklasyfikowany na 96. pozycji na „liście Bajana” z trzema pewnymi zwycięstwami powietrznymi.
Antoni Alexandrowicz ożenił się 14 grudnia 1933 roku w Warszawie z Wiesławą Eufemią Raszewską i miał z nią 2 dzieci: Marię Pię i Antoniego Marię.
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Strona dywizjonu 307. [dostęp 2013-04-07].
- ↑ Robert R. Janczak: Puchacze czuwaja w mroku. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1977, s. 20, seria: Żółte Tygrysy. [dostęp 2013-04-07].
- ↑ Wyszukiwarka Niebieskiej Eskadry. [dostęp 2014-10-17].
- ↑ Profil Antoniego Alexandrowicza na stronie Niebieskiej Eskadry. [dostęp 2014-10-17].
- ↑ a b c Alexandrowicz Antoni. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-07-22].
- ↑ Antoni Alexandrowicz w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2013-04-07].
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 162, 666.
- ↑ a b Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012, s. 57. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982.
- niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2014-10-17]. (ang.).