Firlej (Radom)

Na terenie Firleja rodzina Beckermanów w XIX wieku założyła zakłady przemysłowe Firlej, które z czasem znalazły się w rękach rodziny Denów.

Przed II wojną światową znajdował się tu poligon wojskowy, który został przekształcony przez niemieckich okupantów w miejsce straceń – w pobliskim lesie wykonywane były wyroki śmierci na ludności polskiej i żydowskiej przez SS, Gestapo i żandarmów niemieckich. Ogółem, w czasie od 4 kwietnia 1940 do 13 stycznia 1945, rozstrzelano lub powieszono w licznych zbiorowych egzekucjach ok. 15 000 osób^[2]. Jedną z ofiar był prawdopodobnie płk Stanisław Kalabiński. W miejscu kaźni powstał cmentarz wojskowy (w centralnym jego punkcie postawiony został pomnik ku czci poległych Mauzoleum na Firleju). W latach 70. powierzchnię cmentarza powiększono i zaczęto chować na nim osoby cywilne (cmentarz stał się cmentarzem komunalnym). W następnych latach teren był wielokrotnie powiększany (obecnie^[kiedy?] zajmuje ponad połowę całej powierzchni dzielnicy i jest jednym z największych w kraju). Cmentarz komunalny na Firleju jest największą nekropolią w Radomiu.

Na Firlej można dojechać autobusami linii: 4, 12, 13, 21, 23 oraz linią A. Na przełomie października i listopada można również dojechać linią CM. Wzdłuż ul. Warszawskiej przebiega droga krajowa nr 7 (droga międzynarodowa E77) Żukowo k. Gdańska – Chyżne (Słowacja).

Na Firleju znajduje się elektrownia wiatrowa (jeden prywatny wiatrak), Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 1 (dawniej Publiczna Szkoła Podstawowa nr 18 im. KEN) przy ul. Ofiar Firleja 14, kościół parafialny oraz kaplica pw. św. Maksymiliana Marii Kolbe przy ul. Trzebińskiego 35.

Przez ul. Ofiar Firleja przebiega zielony pieszy szlak turystyczny Rożki PKP – Pionki Zachodnie PKP.

• Jerzy Sekulski Encyklopedia Radomia Wydawnictwo Naukowe Instytutu Technologii Eksploatacji - Państwowy Instytut Badawczy Radom 2009 ISBN 978-83-7204-802-8 s. 64

• Firlej (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 391 .