Haubicoarmata

Haubicoarmata (armatohaubica) – działo łączące cechy haubicy i armaty, a więc zdolne zarówno do prowadzenia ognia stromotorowego jak i płaskotorowego. Obecnie na ogół utożsamiane z haubicami^[1].

Działa tego typu są coraz częściej spotykane w uzbrojeniu współczesnych armii. Jej nowe konstrukcje zwane haubicami (np. 155 mm FH-70, 155 mm M198) są zwykle działami półautomatycznymi kalibru 105–203 mm.

Kąt ostrzału pionowego nie przekracza na ogół 65°. Długość lufy jest przeważnie mniejsza niż w armacie o tym samym kalibrze i wynosi 25-40 kalibrów^{[potrzebny przypis]}.

Przypisy

↑ Tomasz Szulc. Nowa generacja rosyjskich dział samobieżnych. „Nowa Technika Wojskowa”. 2/2021, s. 34-35, luty 2021. ISSN 1230-1655.

Bibliografia

Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 83–84. ISBN 83-86028-01-7.

[szulc-1] Tomasz Szulc. Nowa generacja rosyjskich dział samobieżnych. „Nowa Technika Wojskowa”. 2/2021, s. 34-35, luty 2021. ISSN 1230-1655.

[1]