Jelena Diemientjewa

16 lipca 2011 w Moskwie poślubiła rosyjskiego hokeistę, Maksima Afinogienowa.

Zaczęła grę zawodową w 1998.

W 1999 zaczęła reprezentować Rosję drużynowo w Pucharze Federacji.

Znaczące rezultaty zaczęła odnosić w 2000. Awansowała wówczas jako pierwsza Rosjanka do półfinału wielkoszlemowego US Open 2000, gdzie przegrała z Lindsay Davenport. Miesiąc później dotarła do finału turnieju olimpijskiego w Sydney, 2000 w grze pojedynczej, gdzie uległa Venus Williams. Po raz pierwszy znalazła się w czołowej piętnastce rankingu WTA (nr 12 pod koniec roku), oraz otrzymała nagrodę tejże organizacji, przyznawanej zawodniczce, która w ciągu sezonu poczyniła największe postępy.

Utrzymała pozycję w czołowej 15 rankingu WTA w 2001, zastępując Annę Kurnikową jako najwyżej uplasowana zawodniczka kraju.

W tym roku zanotowała nieznaczny spadek w rankingu WTA na 19. pozycję.

W 2003 wygrała swoje pierwsze turnieje – na wyspie Amelia Island u brzegu Florydy, gdzie w półfinale pokonała liderkę rankingu WTA Justine Henin-Hardenne, a w finale – wiceliderkę, Lindsey Davenport.

Wygrała turnieje na wyspie Bali i w Szanghaju, gdzie w obu finałach jej rywalką była Chanda Rubin. Zakończyła sezon awansem do najlepszej dziesiątki rankingu WTA i występem w końcoworocznym turnieju WTA Finals.

Utrzymała miejsce w dziesiątce rankingu WTA, gdzie jej historycznie najwyższa pozycja w singlu to nr 4 – 25 października 2004, dzięki dwukrotnemu udziałowi w finałach wielkoszlemowych. Wiosną nie sprostała Anastazji Myskinie we French Open 2004, w pierwszym w historii finale w singlu z udziałem dwóch Rosjanek. Późnym latem, w kolejnym rosyjsko-rosyjskim finale US Open 2004, lepsza okazała Swietłana Kuzniecowa.

W obronie medalu olimpijskiego z Sydney, odpadła w Atenach, 2004 w singlu już w I rundzie z późniejszą brązową medalistką, Australijką Alicią Molik. Również w I rundzie odpadła w deblu w parze z Anastasiją Myskiną (która była tak bliska pokonania Belgijki Justine Henin w pamiętnym meczu o finał, a po załamaniu się podczas prowadzenia z Justine Henin, również przegrała z Alicią Molik, o brąz). W rankingu WTA uplasowała się na koniec roku na 6. pozycji.

Rok 2005 był wielkoszlemowo wyrównany dla Diemientiewej, bowiem dotarła do IV rundy w pierwszych trzech turniejach, a nawet do 1/2 finału w US Open 2005. Utrzymała się na 8. pozycji w rankingu WTA.

Sezon 2006 rozpoczęła od ogromnej wpadki, odpadając w pierwszej rundzie Australian Open 2006 z Julią Schruff. W lutym wygrała swój pierwszy turniej kategorii I, Pacific Life Open w Tokio, pokonując w finale powracającą do tenisa wielokrotną mistrzynię tego turnieju, Martinę Hingis. Następnie doszła do ćwierćfinału turnieju w Antwerpii i do półfinału turnieju na wyspie Amelia Island.

Dotarła do finału kolejnego turnieju kategorii I, Pacific Life Open w Indian Wells, gdzie uległa Marii Szarapowej. W czwartej rundzie Sony Ericsson Open w Miami przegrała z Tatianą Golovin.

Natomiast, w sezonie na kortach ziemnych, do jej najlepszych wyników należały zaledwie półfinał w turnieju w Warszawie i ćwierćfinał w turnieju w Rzymie.

Lepiej spisała się w sezonie na kortach trawiastych. Dotarła do półfinału turnieju w ’s-Hertogenbosch, gdzie uległa Michaëlli Krajicek, oraz do ćwierćfinału Wimbledonu 2006, w którym przegrała ponownie z Mariją Szarapową.

Po dłuższej przerwie zagrała w sierpniu: doszła do ćwierćfinału turnieju w San Diego, po czym wygrała w turnieju w Los Angeles, eliminując po drodze Mariję Szarapową.

W turnieju w New Haven zagrała jedynie dwa mecze. Na US Open 2006 dotarła do ćwierćfinału, gdzie przegrała z Jeleną Janković. natomiast, w ćwierćfinale w turnieju w Luksemburgu uległa Agnieszce Radwańskiej (rewanż za ćwierćfinał J&S Cup 2006). Do jej ważniejszych osiągnięć w końcówce sezonu należy półfinał turnieju w Moskwie.

Diemientjewa ponownie (tradycyjnie) wzięła udział w WTA Tour Championships, gdzie jednak spotkała ją przykra niespodzianka, bowiem przegrała wszystkie mecze grupowe: z Mariją Szarapową, Swietłaną Kuzniecową i Kim Clijsters.

W styczniu poprawiła wynik z ubiegłorocznego turnieju na Australian Open 2007, dochodząc tym razem do IV rundy (porażka z Nicole Vaidišovą).

Nie obroniła tytułu z Tokio, ulegając Martinie Hingis. W pierwszym meczu w Antwerpii skreczowała przeciwko Jelenie Lichowcewej.

Wkrótce, w czasie treningów odniosła kontuzję. Jak się okazało, było to złamanie żeber, które wykluczyło ją z gry na trzy miesiące. Wróciła na korty w maju w Warszawie, odpadła jednak w drugiej rundzie z Venus Williams. Trzy tygodnie później triumfowała w turnieju na kortach ziemnych w Stambule. W drugim secie finału, jej rywalka, Aravane Rezaï, zmuszona była poddać mecz z powodu kontuzji.

Rozstawiona z nr 11 na Australian Open dotarła w singlu do charakterystycznej dla siebie IV rundy (po raz czwarty, drugi z rzędu), przegrywając z rozstawioną z nr 5, późniejszą mistrzynią, Mariją Szarapową 2:6, 0:6. Po turnieju nadal plasowała się na 11. miejscu w rankingu WTA. Potem osiągnęła półfinał Open Gaz de France, gdzie odpadła po porażce z Węgierką Ágnes Szávay 3:6, 6:1, 5:7. W lutym wygrała Barclays Dubai Tennis Championships, eliminując po drodze, takie zawodniczki jak: Patty Schnyder, Alona Bondarenko, Ana Ivanović, Francesca Schiavone oraz Swietłana Kuzniecowa. W Sony Ericsson Open i Family Circle Cup dotarła odpowiednio do ćwierćfinału i półfinału turniejów. W Qatar Telecom German Open dotarła do finału, gdzie przegrała z inną Rosjanką Dinarą Safiną. Następnie wystąpiła w Stambule, osiągając kolejny finał, w którym musiała uznać wyższość Polki Agnieszki Radwańskiej. We French Open odpadła w ćwierćfinale, po kolejnej porażce z Safiną. Diemientjewa prowadziła w tym spotkaniu 6:4, 5:2 i miała piłkę meczową, jednakże przegrała 6:4, 6:7(5), 0:6. W czerwcu awansowała na 5. pozycję w rankingu WTA. Kolejnym turniejem, w którym wzięła udział był Ordina Open w ’s-Hertogenbosch. Rosjanka dotarła tam do półfinału, doznając następnej porażki z Dinarą Safiną. Rozstawiona z nr 5 na Wimbledonie osiągnęła najlepszy wynik w karierze. Rosjanka wyeliminowała z turnieju m.in. Szachar Pe’er i Nadieżdę Pietrową. W półfinale Jelena musiała uznać wyższość Amerykanki Venus Williams, z którą przegrała 1:6, 6:7(3).

Na Igrzyskach Olimpijskich w 2008 roku zdobyła złoto w singlu pokonując w finale rodaczkę Dinarę Safinę 3:6, 7:5, 6:3.

Wielkoszlemowe US Open okazało się kolejnym sukcesem Rosjanki, doszła bowiem aż do półfinału ulegając dopiero Serbce Jelenie Janković 4:6, 4:6. Powróciła dzięki temu na swoje najwyższe jak dotąd, czwarte miejsce w rankingu WTA.

Sezon 2009 rozpoczęła od dwóch wygranych turniejów. W Auckland, pokonując w finale Jelenę Wiesninę 6:4, 6:1, i w Sydney, gdzie wygrała ze swoją rodaczką Dinarą Safiną 6:3, 2:6, 6:1. W Australian Open została rozstawiona z nr 4 i w półfinale przegrała z Sereną Williams 3:6, 4:6. W Paryżu doszła do finału, lecz dość nieoczekiwanie przegrała z Amélie Mauresmo 6:7, 6:2, 4:6. Na turnieju French Open doszła do III rundy, gdzie przegrała z Samanthą Stosur 3:6, 6:4, 1:6. Na Wimbledonie doszła do drugiego półfinału w tym sezonie, gdzie przegrała z Sereną Williams 7:6, 5:7, 6:8. W sierpniu w Toronto wygrała swój 14 turniej w pokonując Mariję Szarapową 6:4, 6:3. Na US Open doszła do II rundy gdzie przegrała z rewelacją turnieju Melanie Oudin 7:5, 4:6, 3:6. Na turnieju kończącym sezon w Dosze nie wyszła z grupy. W pierwszym meczu wygrała z Venus Williams 3:6, 7:6, 6:2. W drugim meczu przegrała z Sereną Williams 2:6, 4:6, a w trzecim przegrała ze Swietłaną Kuzniecową 3:6, 2:6. Sezon 2009 skończyła na 5 miejscu w rankingu WTA.

Na turnieju w Sydney obroniła ubiegłoroczny tytuł pokonując w finale Serenę Williams 6:3, 6:2. W Australian Open doszła do II rundy przegrywając z powracającą na światowe korty Justine Henin 5:7, 6:7, po Australian Open spadła w rankingu na 8 miejsce. W Paryżu doszła do finału w którym wygrała z Lucie Šafářová 6:7, 6:1, 6:4. Po tym turnieju udała się do Dubaju, gdzie w III rundzie przy wyniku 4:6, 1:1 musiała poddać mecz Danieli Hantuchovej. W turnieju w Indian Wells doszła do ćwierćfinału, gdzie przegrała z Agnieszką Radwańską 4:6, 3:6. Na turnieju w Miami I rundę miała wolną, a w II przegrała z Justine Henin 3:6, 2:6.

29 października 2010 w Dosze, po ostatnim meczu fazy grupowej Sony Ericsson Championships 2010 (nie wyszła z grupy), ogłosiła zakończenie zawodowej kariery.

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-29]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-29]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-29]  (ang.).