Joey Maxim
Joey Maxim, właśc. Giuseppe Antonio Berardinelli (ur. 28 marca 1922 w Cleveland, zm. 2 czerwca 2001 w West Palm Beach) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii półciężkiej.
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Giuseppe Antonio Berardinelli |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
185 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
półciężka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
115 |
| Zwycięstwa |
82 |
| Przez nokauty |
21 |
| Porażki |
29 |
| Remisy |
4 |
Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1941. W tym roku wygrał 10 walk przy 1 porażce, a w 1942 11 walk przy sześciu przegranych (pokonali go wówczas Jimmy Bivins i dwukrotnie przyszły mistrz świata wagi ciężkiej Ezzard Charles). W sierpniu 1946 pokonał innego przyszłego mistrza świata wszechwag Jersey Joe Walcotta, z którym dwukrotnie przegrał w następnym roku[1].
W grudniu 1948 pokonał Bivinsa, a w lutym 1949 po raz trzeci uległ Ezzardowi Charlesowi. 23 maja tego roku w Cincinnati zdobył tytuł mistrza Stanów Zjednoczonych w wadze półciężkiej NBA po zwycięstwie nad byłym mistrzem świata Gusem Lesnevichem.
24 stycznia 1950 w Londynie odebrał tytuł mistrza świata wagi półciężkiej Freddiemu Millsowi, którego znokautował w 10. rundzie. Wygrał następnie 7 walk towarzyskich i 30 maja 1952 w Chicago spróbował odebrać pas mistrza świata wagi ciężkiej Ezzardowi Charlesowi, ale przegrał na punkty. 2 sierpnia tego roku w Nowym Jorku obronił tytuł w wadze półciężkiej po zwycięstwie nad Bobem Murphym, a 12 grudnia w Daly City po raz piąty uległ Charlesowi, tym razem w walce towarzyskiej.
25 czerwca 1952 na Yankee Stadium w Nowym Jorku Maxim zmierzył się w obronie tytułu mistrza świata w wadze półciężkiej z Sugar Rayem Robinsonem, który był mistrzem w wadze średniej. Było to podczas kulminacji fali upałów w Nowym Jorki, a temperatura powietrza sięgała 40 °C. Arbiter Ruby Goldstein zasłabł z gorąca i musiał być zastąpiony po 10. rundzie. Robinson wyraźnie prowadził na punkty, ale wskutek hipertermii spowodowanej upałem nie był w stanie wyjść do 14. rundy, a Maxim zwyciężył przez techniczny nokaut[2].
17 grudnia 1952 Maxim utracił pas mistrzowski po porażce na punkty w Saint Louis z Archiem Moore’em. Dwukrotnie próbował odzyskać tytuł, ale przegrywał z Moore’em na punkty 24 czerwca 1953 w Ogden i 27 stycznia 1954 w Miami. 7 czerwca tego roku w Nowym Jorku pokonał na punkty przyszłego mistrza świata wagi ciężkiej Floyda Pattersona, choć według dziennikarzy nie było to zasłużone zwycięstwo[3]. Była to pierwsza porażka Pattersona na zawodowym ringu.
Po tym pojedynku Maxim stoczył tylko 10 walk, z których 8 przegrał, w tym 6 ostatnich. Pokonali go m.in.: dwukrotnie Bobo Olson (w 1955 i 1957), Willie Pastrano (w 1955), dwukrotnie Eddie Machen (w 1957) i Giacomo Bozzano (w 1958). W 1958 zakończył karierę.
Później pracował jako m.in. taksówkarz, właściciel restauracji i komik[4].
Został wybrany w 1994 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy. Zmarł w 2001 w następstwie powikłań po udarze mózgu, którego doznał cztery miesiące wcześniej[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Wykaz walk zawodowych Maxima. boxrec.com. [dostęp 2017-08-18]. (ang.).
- ↑ Geoffrey Bocca. The Night Sugar Melted. „Sports Illustrated”, 1972-06-05. [dostęp 2015-12-30]. (ang.).
- ↑ Rich Thomas: Joe Maxim, the Light Heavyweight Machine Gun. Yahoo! Voices, 2009-11-11. [dostęp 2013-07-28]. (ang.).
- ↑ James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 501. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- ↑ Edward Wong. Joey Maxim Dies at 79; Outlasted Sugar Ray Robinson. „The New York Times”, 2002-01-19. [dostęp 2013-07-28]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 498-501. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- Rich Thomas: Joe Maxim, the Light Heavyweight Machine Gun. Yahoo! Coices, 2009-11-11. [dostęp 2013-07-28]. (ang.).
- Joey Maxim. International Boxing Hall of Fame. [dostęp 2013-07-28]. (ang.).
- Joey Maxim (Giuseppe Antonio Berardinelli). The Cyber Boxing Zone Encyclopedia. [dostęp 2013-07-28]. (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Maxima. boxrec.com. [dostęp 2017-08-18]. (ang.).