Karel Schwarzenberg

Był najstarszym synem księcia Karela VI Schwarzenberga i jego małżonki Antonie von Fürstenberg. Miał obywatelstwo czeskie i szwajcarskie. Po komunistycznym zamachu stanu z lutego 1948 opuścił wraz z rodziną Czechosłowację i osiadł za granicą. Studiował prawo na uniwersytetach w Wiedniu i Grazu oraz leśnictwo na uniwersytecie w Monachium, jednak nie ukończył żadnego z tych kierunków^[4]. W 1962 został przysposobiony przez Jindřicha Schwarzenberga z innej linii Schwarzenbergów, po jego śmierci w 1965 zajął się zarządzaniem rodzinnym majątkiem^[4].

Po praskiej wiośnie zaangażował się w tworzenie czechosłowackich ośrodków opozycyjnych za granicą. Razem z Vilémem Prečanem utworzył centrum dokumentacyjne archiwizujące zabronioną literaturę^[4]. Zbiory te zostały później przekazane Muzeum Narodowemu w Pradze. Zaangażowany w ruch obrony praw człowieka, pomiędzy 1984 a 1990 pełnił funkcję przewodniczącego Międzynarodowej Helsińskiej Federacji na rzecz Praw Człowieka. W 1989 uczestnik organizowanego przez Solidarność Polsko-Czesko-Słowacką Międzynarodowego Seminarium Kultury Europy Środkowej, o którym Václav Havel powiedział, że było uwerturą do aksamitnej rewolucji. W 1989 razem z Lechem Wałęsą nagrodzony przez Radę Europy nagrodą za działanie na rzecz praw człowieka.

Powrócił do kraju po aksamitnej rewolucji. W latach 1990–1992 pełnił funkcję sekretarza w kancelarii prezydenta Václava Havla. W 1992 był specjalnym wysłannikiem OBWE do Górskiego Karabachu. Na drodze sądowej odzyskał część rodzinnych nieruchomości skonfiskowanych przez władze komunistyczne^[5].

Był członkiem Obywatelskiego Sojuszu Demokratycznego (od 1996). W 2004 został wybrany do Senatu (z rekomendacji Unii Wolności). Od 9 stycznia 2007 do 8 maja 2009 był ministrem spraw zagranicznych z nominacji Partii Zielonych w drugim rządzie Mirka Topolánka. W 2009 założył nowe centroprawicowe ugrupowanie pod nazwą TOP 09. Kierował nim do 2015 (zastąpił go Miroslav Kalousek), po czym otrzymał godność honorowego przewodniczącego.

W wyborach parlamentarnych w 2010 uzyskał po raz pierwszy mandat deputowanego do Izby Poselskiej. Po wyborach partia TOP 09 zawiązała koalicję rządową z Obywatelską Partią Demokratyczną (ODS) oraz Sprawami Publicznymi (VV), a Karel Schwarzenberg 13 lipca 2010 objął stanowisko wicepremiera oraz ministra spraw zagranicznych w rządzie premiera Petra Nečasa^[6]. Jako minister spraw zagranicznych uczestniczył w konferencjach Grupy Bilderberg i Komisji Trójstronnej. Wspólnie z polskim ministrem Radosławem Sikorskim zainicjował utworzenie Forum Dialogu Polsko-Czeskiego^[7].

W styczniu 2013 wystartował w pierwszych bezpośrednich wyborach prezydenckich. W pierwszej turze głosowania otrzymał 23,4% głosów, w drugiej poparło go 45,2% głosujących. Przegrał tym samym z Milošem Zemanem^[8]. 10 lipca 2013 zakończył urzędowanie na stanowisku ministra wraz z całym gabinetem. W wyborach w tym samym roku ponownie uzyskał mandat deputowanego do niższej izby czeskiego parlamentu, w której objął stanowisko przewodniczącego komisji spraw zagranicznych^[9]. W 2017 został wybrany do Izby Poselskiej na kolejną kadencję^[10]; mandat deputowanego sprawował do 2021.

Żonaty w latach 1967–1988 i ponownie od 2008^[11] z Therese zu Hardegg, z którą miał syna Johannesa i córkę Annę. Najmłodszy syn jego żony Karl Philipp (urodzony w trakcie trwania małżeństwa) został w 1987 adoptowany przez austriackiego polityka Thomasa Prinzhorna, swego biologicznego ojca i drugiego męża Therese zu Hardegg^[12].

• Order Lwa Białego I klasy (odmiana cywilna) – Czechy, 2023^[13]
• Order Tomáša Garrigue Masaryka III klasy – 2002^[14]
• Medal za Zasługi dla Dyplomacji – 2019^[15]
• Order Złotego Runa – 1991
• Wielka Srebrna Odznaka Honorowa na Wstędze za Zasługi dla Republiki Austrii – 2005^[16]
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec – 2008^[17]
• Order Zasługi Wolnego Kraju Saksonii – 2012^[18]
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej – 2013^[19][20]
• Odznaka Honorowa „Bene Merito” – 2010^[7]
• Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy – 2020^[21]
• Medal 100-lecia Białoruskiej Republiki Ludowej – 2019^[22][23]

• Karel Schwarzenberg. nasipolitici.cz. [dostęp 2017-04-26]. (cz.).
• Karel Schwarzenberg. vlada.cz. [dostęp 2017-04-26]. (cz.).

• Karel Schwarzenberg – strona prywatna. [dostęp 2023-11-12]. (cz.).