Lockheed T-33 Shooting Star

TF-80C – oryginalne oznaczenie, prototyp
T-33A – dwumiejscowy samolot szkolny
AT-33A – uzbrojona wersja treningowo-bojowa T-33A
DT-33A – samolot do sterowania dronami QT-33A
NT-33A – samoloty przebudowane do badań w locie
QT-33A – zdalnie sterowane drony służące jako cele powietrzne
RT-33A – wersja rozpoznawcza AT-33A

TO-2 – Oznaczenie dla T-33A nadane przez US Navy, później zmienione na TV-2
TV-2KD – TV-2 do sterowania dronami
T-33B – oznaczenie dla TV-2 od 1962
DT-33B – nowe oznaczenie TV-2KD
L-245 – samolot przebudowany na demonstrator T2V SeaStar, oznaczenie producenta
T2V SeaStar – wersja rozwojowa oblatana 15 grudnia 1953 z mocniejszym silnikiem Allison J33-A-24/24A (27,2 kN), w służbie od 1957, samolot morski przystosowany do lądowania na lotniskowcach ze wzmocnionym kadłubem i podwoziem, hakiem, zmieniona awionika, skrzydła poszerzone do 13 m, podwyższono fotel instruktora, nowy ogon, wyprodukowano 150 sztuk T2V-1
T-1A – oznaczenie T2V-1 w systemie oznaczeń z 1962, wcześnie zastąpiony przez T-2 Buckeye, ale w użyciu do lat 70.

CT-133 Silver Star – oznaczenie T-33A nadane przez RCAF, produkowane na licencji przez Canadair jako Canadair CL-30, brytyjski silnik Rolls-Royce Nene, 576 sztuk używano w latach 1953–2005, używano też wersji specjalistycznych.

•   Belgia (FAB): 38× T–33A, 1× RT–33A od 1952
•   Birma (Tatmadaw Lei): 10× T–33A od 1968, Ex-USA - MAP
•   Boliwia (Fuerza Aérea Boliviana): 21× Canadair T-33AN Mk.III dostarczone 1973-1974 i 1977, 19 T-33SF; wycofane w 2017^[2]
•   Brazylia (FAB): 34× T–33A od 1956, 24× AT–33A od 1966, Ex-USA - MAP
•   Chile (FACh): 13× T–33A od 1956, 2× RT–33A od 1959
•   Dania (Flyvevabnet): 26× T–33A 1953–1977
•   Dominikana (FAD): AT–33A–LO Silver Star
•   Ekwador (FAE): 12× T–33A od 1956, 19× AT–33A od 1987
•   Filipiny (PAF): 27× T–33A od 1956, Ex-USA - MAP
•   Francja (ALA): 222× T–33A 1951—1985
•   Grecja (Polemikí Aeroporía): 174× T–33A/RT-33A/T-33AN od 1951
•   Gwatemala (FAG): 8× AT–33A od 1963
•   Hiszpania (EdA): 58× T–33A (E.15) od 1954
•   Holandia (KLu): 60× T–33A 1953–1972
•   Honduras (FAH): 3× RT–33A w 1962, 1× T–33A w 1966
•   Indonezja (TNI-AU): 12 × T–33A od 1973
•   Iran (IIAF): 18× T–33A od 1956, 12× RT–33A od 1959
•   Japonia (JASDF): 68 od USA w 1955, 210 wyprodukowanych przez Kawasaki od 1956
•   Jugosławia (Jugoslavensko ratno zrakoplovstvo): 117× T–33A od 1953, 21× RT–33A od 1955
•   Kanada
  • Royal Canadian Air Force (576× CT–133 1953–2005)
  • Royal Canadian Navy
  • Canadian Forces (od 1968)
  • National Research Council
•   Kolumbia (FAC)
•   Korea Południowa (ROKAF): Ex-USA - MAP, 22× T–33A, 4× RT-33A 1955–1992, także w zespole Black Eagles
•   Kuba (FAC): 4× T–33A od 1955
•   Libia (LARAF): 5× T–33A od 1963
•   Meksyk (FAM): 48× T–33A od 1961
•   Niemcy (Luftwaffe): 192 T–33A 1956–1976
•   Nikaragua (Fuerza Aérea de Nicaragua, 4× AT–33A od USA po inwazji w Zatoce Świń w 1961, wycofane 1979)
•   Norwegia (Luftforsvaret): 22× T-33A 1953-1968
•   Pakistan (PAF): 21× T-33A 1955–1993
•   Paragwaj (Fuerza Aérea de Paraguay): 6× AT–33A od Tajwanu w 1990, wycofane 1998
•   Peru (FAP): 21× 1955–1993
•   Portugalia (FAP): 28× T–33A 1952–1991
•   Arabia Saudyjska (RSAF): 20× T–33A od 1957
•   Singapur (RSAF, maszyny francuskie)
•   Salwador
•   Stany Zjednoczone
  • United States Air Force
  • United States Navy: 698× TO-2/TV-2
  • Boeing Commercial Airplanes (dwa Canadair CT–33, N109X i N416X jako samoloty śledzące)^[3]
•   Tajlandia (RTAF): 53× T–33A 1955–1995
•   Tajwan (ROCAF): 104× T–33A od 1953, 7× RT–33A od 1955
•   Turcja (THK): 189× T–33A od 1951 (ex-USA, ex-kanadyjskie, ex-niemieckie, ex-francuskie)
•   Urugwaj (FAU): 9× T–33A od 1956, 6× RT–33A od 1964
•   Włochy (AMI): 71× T–33A od 1953, ex-USA - MAP

• Aermacchi MB-326
• Aero L-29 Delfín
• Folland Gnat
• Fouga CM.170 Magister
• North American T-2 Buckeye
• PZL TS-11 Iskra
• SOKO G-2 Galeb

• T-33 Shooting Star, globalsecurity.org