Maciej Jabłoński (muzykolog)

Dyplom magistra muzykologii uzyskał w 1988 roku na podstawie pracy Wybrane zagadnienia semiotycznej refleksji nad muzyką w świetle teorii znaku Charlesa Sandersa Peirce’a (promotor: doc. dr Jan Stęszewski)^[2]. W 1998 uzyskał, na Wydziale Historycznym UAM, na podstawie napisanej pod kierunkiem prof. Michała Bristigera rozprawy pt. Teoretyczne podstawy semiotyki muzyki Eero Tarastiego, stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii, specjalność: muzykologia. W 2013 otrzymał, na tym samym wydziale, stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dyscyplinie historia^[3]. Specjalizował się w zakresie estetyki i semiotyki muzyki, teorii i historii teatru operowego oraz metodologii muzykologii^[4].

W latach 1992–1994 był dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Poznaniu, 1994–2002 kierownikiem impresariatu muzycznego „Art Power Agency”, 1999–2008 prezesem poznańskiego oddziału Związku Kompozytorów Polskich i sekretarzem Fundacji Kultury Polskiej Filia w Poznaniu^[1]. Od 2011 do 2013 przewodniczył Sekcji Muzykologicznej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauki^[5].

Był zaangażowany w naukową działalność edytorską m.in. jako przewodniczący Komitetu Redakcyjnego oraz Rady Naukowo-Wydawniczej Dzieł Wszystkich Henryka Wieniawskiego (2000–2015), redaktor naczelny rocznika Interdisciplinary Studies in Musicology, redaktor serii Poznańskie Studia Operowe i Res Facta Nova, przewodniczący redakcji serii Prace Komisji Muzykologicznej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i Biblioteki Laboratorium Myśli Muzycznej^[1].

Pełnił funkcję dyrektora interdyscyplinarnych festiwali „Dni Muzyki i Teatru” i festiwali muzyki współczesnej „Poznańska Wiosna Muzyczna” (lata 1999–2004). W 2010 zainicjował ogólnopolski projekt naukowo-artystyczny „Laboratorium Myśli Muzycznej”^[1].