Mark Diesen

W 1973 podzielił III m. (za Jonathanem Speelmanem i Carstenem Hoi, wspólnie m.in. z Bruno Carlierem) w turnieju juniorów w Schilde, w 1974 podzielił III m. (za Gildardo Garcia i Hectorem Bravo, wspólnie z Sergio Giardellim) w mistrzostwach panamerykańskich juniorów do 20 lat^[2], natomiast w 1976. zwyciężył (wspólnie z Michaelem Rohde’em) w mistrzostwach Stanów Zjednoczonych juniorów oraz wystąpił w reprezentacji kraju na rozegranych w Caracas drużynowych mistrzostwach świata studentów, zdobywając srebrny medal^[3]. W 1977 odniósł największy sukces w karierze, zdobyłając w Groningen tytuł mistrza świata juniorów. Za ten rezultat Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu tytuł mistrza międzynarodowego.

Odniósł kilka sukcesów w turniejach międzynarodowych, m.in. dz. I m. w Karlovacu (1977, wspólnie z Vlatko Kovaceviciem i Hansem Ree), dz. II m. w Polanicy-Zdroju (1978, memoriał Akiby Rubinsteina, za Markiem Cejtlinem, wspólnie z Ulfem Anderssonem i Josifem Dorfmanem) oraz dz. II m. w Alicante (1978, za Aleksandrem Bielawskim, wspólnie z Ewgenim Ermenkowem). W 1980 zakończył profesjonalną karierę szachową, w następnych turniejach startując bardzo rzadko i wyłącznie na terenie Stanów Zjednoczonych. W latach 1986, 1987 i 1988 zwyciężył w mistrzostwach stanu Luizjana. Jeden z ostatnich sukcesów odniósł w 2003 zwyciężając w rozegranych w Dallas mistrzostwach stanu Teksas.

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1979, z wynikiem 2460 punktów dzielił wówczas 20-23. miejsce wśród amerykańskich szachistów^[4].

• W.Litmanowicz, J. Giżycki, „Szachy od A do Z”, tom I, Warszawa 1986, s. 199
• ChessBase Megabase 2010
• The United States Chess Federation – Mark Carl Diesen (ang.)
• TWIC: Mark Diesen 1957-2008 (ang.)

• Mark Diesen – wybrane partie szachowe (ang.)
• The Games of Mark Diesen (1957-2008): part I | part II (ang.)