Nicolaes Maes

W końcu lat 40. XVII w. kształcił się w warsztacie Rembrandta w Amsterdamie. W 1653 powrócił do Dordrechtu. W 1674 przeniósł się do Amsterdamu.

Najchętniej malował kobiety w domowych wnętrzach, młode służebne podglądające miłosne uściski lub podsłuchujące rozmowy domowników. Od ok. 1660 tworzył już tylko portrety.

• Adoracja pasterzy (ok. 1660) – Los Angeles, J. Paul Getty Museum,
• Apostoł Tomasz (1656) – Kassel, Staatliche Museen,
• Chrystus błogosławiący dzieci – Londyn, National Gallery,
• Chrystus przed Piłatem (1649-50) – Budapeszt, Muzeum Sztuk Pięknych,
• Dziewczyna w oknie – Amsterdam, Rijksmuseum,
• Jacobus Trip – Haga, Mauritshuis,
• Koronczarka (ok. 1656) – Nowy Jork, Metropolitan Museum of Art,
• Leniwa służąca (1655) – Londyn, National Gallery,
• Niegrzeczny dobosz (ok. 1655) – Madryt, Muzeum Thyssen-Bornemisza,
• Portret chłopca z łukiem i psem (1673-1674) - Kolekcja „Europeum” Muzeum Narodowego w Krakowie,
• Portret kobiety (1667) – Arras, Musée d’Arras,
• Portret mężczyzny – Warszawa, Muzeum Narodowe,
• Portret mężczyzny (1666-67) – Madryt, Muzeum Thyssen-Bornemisza,
• Portret mężczyzny w peruce (1676) - Łódź, Muzeum Sztuki,
• Portret młodej kobiety (1678) – St. Petersburg, Ermitaż,
• Stara kobieta drzemie (1656) – Bruksela, Musées des Royaux des Beaux-Arts,
• Prządka (1655) – Amsterdam, Rijksmuseum,
• Stara kobieta modląca się – Paryż, Luwr,
• Stara kobieta obierająca jabłka – Berlin, Gemäldegalerie,
• Syndyk chirurgów – Amsterdam, Rijksmuseum,
• Szyjąca dziewczyna (1655) – Londyn, Kolekcja Harolda Samuela,
• Wygnanie Hagar (1653) – Nowy Jork, Metropolitan Museum of Art.

• Malarstwo rodzajowe

• Robert Genaille, Maciej Monkiewicz, Antoni Ziemba: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe; Wydaw. Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-221-0686-6.