Rodrigo de Castro Osorio

Urodził się 5 marca 1523 roku w Valladolid, jako syn Álvara Osorio i Beatriz de Castro^[1]. Studiował na Uniwersytecie w Salamance, gdzie uzyskał bakalaureat i licencjat^[1]. Następnie został rektorem macierzystej uczelni, a pod koniec lat 40. XVI wieku zaczął podróżować ze swoim przyrodnim bratem Pedro (biskupem Salamanki) do: Flandrii (jako asysta króla Filipa II), Londynu (na ślub króla z Marią Tudor) i Rzymu – gdzie został sekretarzem swojego brata Ferdynanda (ambasadora Hiszpanii przy Stolicy Piotrowej)^[1]. W 1558 roku powrócił do Hiszpanii i został członkiem inkwizycji^[1]. Rok później przyjął święcenia kapłańskie^[2]. Brał udział w procesie arcybiskupa Toledo Bartolomé Carranzy, a także uczestniczył w zaślubinach króla z Elżbietą Walezjuszką i z Anną Habsburżanką^[1]. W 1573 roku zaproponowano mu objęcie diecezji Calahorry, jednak nie zostało to zaakceptowane przez Rzym^[1]. 30 sierpnia następnego roku został wybrany biskupem Zamory, a 7 listopada przyjął sakrę^[2]. 13 czerwca 1578 roku został przeniesiony do diecezji Cuenca^[2]. Zaangażował się w negocjacje Filipa II z rodziną królewską Portugalii, która nie miała króla, po śmierci Henryka I Kardynała w 1580 roku^[1]. Ponieważ rokowania zakończyły się niepowodzeniem, Filip II podbił Portugalię i został jej władcą^[1]. Rekomendował także Castro Osoria na arcybiskupa Sewilli, co zostało zaakceptowane przez papieża^[1]. Nominację na zwierzchnika archidiecezji otrzymał 20 października 1581, jednak faktyczną władzę objął 15 lutego następnego roku^[2]. 12 grudnia 1583 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny SS. XII Apostoli^[2]. Uwolnił od cenzury ekskomuniki Miguela de Cervantesa^[1]. Filip II uczynił go członkiem Rady Państwa, a jego następca, Filip III zachował go na tym stanowisku^[1]. W 1598 roku wziął udział w ślubie króla z Małgorzatą Austriaczką w Walencji^[1]. Zmarł 18 września 1600 roku w Sewilli^[1].