Wake (album Dead Can Dance)
Wake – album kompilacyjny zespołu Dead Can Dance, wydany 5 maja 2003 roku nakładem wytwórni 4AD. Miał zastąpić box set Dead Can Dance (1981–1998) po jego wyprzedaniu[1].
Wykonawca kompilacji | ||||
Dead Can Dance | ||||
Wydany |
5 maja 2003 | |||
---|---|---|---|---|
Gatunek | ||||
Długość |
2:12:47 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent |
Brendan Perry, Lisa Gerrard, John A. Rivers | |||
Oceny | ||||
Album po albumie | ||||
|
Lista utworów
edytujZestaw utworów na płycie CD[1]:
Disc 1:
1. Frontier (Demo) 3:00 2. Anywhere Out Of The World 5:07 3. Enigma Of The Absolute 4:14 4. Carnival Of Light 3:30 5. In Power We Entrust The Love Advocated 4:10 6. Summoning Of The Muse 4:57 7. Windfall 3:31 8. In The Kingdom Of The Blind The One-Eyed Are Kings 4:10 9. The Host Of Seraphim 6:17 10. Bird 5:00 11. Cantara 5:58 12. Severance 3:21 13. Saltarello 2:36 14. Black Sun 4:56 1:00:47
Disc 2:
1. Yulunga 6:57 2. The Carnival Is Over 5:42 3. The Lotus Eaters 6:42 4. Rakim 5:38 5. The Ubiquitous Mr. Lovegrove 6:14 6. Sanvean 3:46 7. Song Of The Nile 8:00 8. The Spider's Stratagem 6:41 9. I Can See Now 2:56 10. American Dreaming 4:30 11. Nierika 5:45 12. How Fortunate The Man With None 9:09 1:12:00
- kompozycja – Andrew Claxton (utwór 6 z drugiego dysku), Brendan Perry (wszystkie utwory z pierwszego dysku oraz 1 – 5 i 2 – 12 z drugiego), Lisa Gerrard (wszystkie utwory z pierwszego dysku oraz 2 – 8, 11 i 12 z drugiego)
- współprodukcja, remastering – John A. Rivers (utwory: 2, 3, 6, 7 i 11 z pierwszego dysku)
- remastering – John Dent (utwory: 1, 4, 5, 8, 9, 10, 12 z pierwszego oraz utwór 12 z drugiego)
- przeprowadzający wywiad – Dimitri Ehrlich
- udzielający wywiadu – Brendan Perry, Ivo Watts-Russell, Lisa Gerrard
Odbiór
edytujOpinie krytyków
edytujOceny łączne | |
---|---|
Publikacja | Ocena |
Album of the Year | 90/100[2] |
Recenzje | |
Publikacja | Ocena |
AllMusic | [3] |
PopMatters | 8/10[4] |
Prog Archives | [5] |
RYM | 3.88/5[6] |
Release Magazine | 8/10[7] |
Według redakcji AllMusic „pozbawiony sesji radiowych, utworów na żywo i wcześniej niewydanych materiałów, ten 26-ścieżkowy przegląd skupia swoją uwagę na rozkwicie duetu pod koniec lat 80. i na początku lat 90. W tym okresie surowa formuła ciężkich, keyboardowych post-punkowych klimatów, otwierała się na coraz bardziej etnograficzne obsesje Lisy Gerrard na punkcie world-music, wraz z klasycznymi wpływami Brendana Perry’ego”. Album otrzymał 4,5 gwiazdki, a w końcowym podsumowaniu stwierdzono, iż „pozostaje [on] najlepszym punktem wyjścia dla tych, którzy szukają wejścia w ten wyjątkowy muzyczny świat”[3].
Michael Keefe z magazynu PopMatters zauważa, że muzyczna tożsamość Lisy Gerrard i Brendana Perry’ego ukształtowała się na styku kultur Afryki, Bliskiego Wschodu i Europy Wschodniej oraz innych obszarów, a wpływy te są „dobrze reprezentowana w pięknie zapakowanej, dwupłytowej kolekcji Wake. Kompilatorzy wykonali godne podziwu zadanie, zbierając kluczowe utwory z kanonu DCD. Zamiast dążyć do sprawiedliwego i wyważonego zestawienia, postawili na najlepsze dzieła zespołu. Zamieścili również kilka rzadszych utworów, takich jak demo 'Frontier' z 1981 roku, dzięki któremu Ivo [Watts-Russell] podpisał kontrakt z Dead Can Dance z 4AD, oraz dwa utwory z EP-ki Garden of the Arcane Delights z 1984 roku, 'Bird' z A Passage in Time i 'The Lotus Eaters' z przerwanej sesji końcowej. Co najważniejsze, wszystkie utwory dobrze ze sobą współgrają”. W podsumowaniu recenzent stwierdza: „będziecie chcieli słuchać ich [utworów] w kółko. Jest to znakomity sampler Dead Can Dance, wyjątkowej grupy, której muzyka jest tak samo wspaniała teraz, jak w dniu jej wydania”[4].
Kalle Malmstedt z Release Magazine stawia pytanie, czy warto było wydawać tę kompilację w sytuacji, gdy już wcześniej został wydany box set z największymi przebojami duetu. Odpowiada na nie twierdząco dodając, iż „wznowienie 26 ich piosenek jest aktem o znaczeniu kulturowym, niezależnie od tego, jak bardzo tandetne i komercyjne są prawdziwe motywy. Pozwolenie jeszcze większej liczbie słuchaczy na odkrycie nieco pretensjonalnego, ale oszałamiającego świata Brendana Perry'ego i Lisy Gerrard to naprawdę dobra rzecz. Wystarczy posłuchać pierwszej z tych dwóch płyt, by dać się wciągnąć w starożytny świat mroku i piękna, wykraczający poza to, co udaje się stworzyć jakiejkolwiek współczesnej muzyce. Gerrard i Perry wyczarowują obrazy dawno zaginionych wrzosowisk i zamków, boschowskich obrazów i czego tylko dusza zapragnie”, a „dwupłytowa kompilacja pozwala bardziej wybrednym słuchaczom odkryć ten przełomowy australijski duet”[7].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Dead Can Dance – Wake. Discogs. [dostęp 2022-08-03]. (ang.).
- ↑ Album of the Year: Dead Can Dance – Wake. Album of the Year. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
- ↑ a b AllMusic: Wake – Dead Can Dance. AllMusic. [dostęp 2022-08-03]. (ang.).
- ↑ a b Michael Keefe: Dead Can Dance: Wake. PopMatters. [dostęp 2022-08-03]. (ang.).
- ↑ Prog Archives: Dead Can Dance Wake reviews. www.progarchives.com. [dostęp 2022-08-03]. (ang.).
- ↑ RYM: Wake by Dead Can Dance. rateyourmusic.com. [dostęp 2022-08-03]. (ang.).
- ↑ a b Kalle Malmstedt: Dead Can Dance: Wake. Release Magazine. [dostęp 2022-08-03]. (ang.).