przewodnictwo
przewodnictwo (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rola przewodniczenia, kierowania czymś
- (1.2) turyst. ogół zajęć przewodnika turystycznego
- (1.3) fiz. zjawisko przewodzenia ciepła, dźwięku lub prądu elektrycznego
- (1.4) biol. przekazywanie sygnału wywołanego w organizmie przez określony bodziec
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) przewodnictwo turystyczne
- (1.3) przewodnictwo akustyczne / przewodnictwo cieplne / przewodnictwo elektryczne
- (1.4) przewodnictwo nerwowe
- synonimy:
- (1.1) dowództwo, przewodzenie, przywództwo, zarządzanie
- (1.3) przewodność, przewodzenie
- (1.4) przewodzenie, transmisja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. przewodni
- rzecz. przewodniczka ż, przewodnicząca ż, przewodnik mzw/mos/mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) chairmanship, leadership, presidency; (1.3) conduction; (1.4) conduction
- francuski: (1.1) gestion ż, présidence ż; (1.3) conductibilité ż; (1.4) conductibilité ż
- hiszpański: (1.1) dirección ż, liderazgo m; (1.2) profesión ż/servicio m de guía; (1.3) conductividad ż, conductibilidad ż; (1.4) conductibilidad ż
- kaszubski: (1.1) prowadnictwò n; (1.2) przewòdnictwò n; (1.3) przewòdnictwò n, przewòdzenié n; (1.4) przewòdnictwò n
- kataloński: (1.3) conducció ż
- niemiecki: (1.1) Führung ż, Leitung ż, Vorsitz m; (1.3) Leitfähigkeit ż; (1.4) Übertragung ż
- włoski: (1.1) posizione di testa ż, presidenza ż; (1.3) conduttività ż
- źródła: