ha-dis

arab. – soʻz; suhbat; hikoya, rivoyat;

1. din. Islom dinida Qurʼondan keyingi muqaddas manba, Muhammad paygʻambarning faoliyati va koʻrsatmalari haqida rivoyatlar majmui (Rasululloh sallallohu alayhi vassallamning turli sharoitlarda shariat ahkomlariga oid aytgan soʻzlari ham hadisdir). ◆ Bir qancha moʻtabar kitob, oyat va hadislarni qarab chiqdim. Gʻayratiy, „Dovdirash.“ ◆ U [Teshaboy] ham, oʻz paygʻambarlarining hadisini buzgan yoki firibgarlik, qilvirliklar bilan oʻz paygʻambarlarini aldagan riyokorlar singari dinidan ham chiqmas, shariat oldida murtad ham boʻlmas edi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ . ◆ Ahmadxoʻja oʻz xatida, Madrasai oliyada tafsir, hadis, ilmi kimyo kabi turli ilmlar oʻqitilishini yozgan edi. M. Muhammadjonov, „Turmush urinishlari.“

2. esk. kt. Biror kimsaning aytgan soʻzlari yoki gaplari; rivoyat, hikoya. ◆ Maygun labing hadisi mast etdi gʻoyibona, Kayfiyat oʻldi zohir jomi sharob koʻrmay. Fazliy. ◆ Senga balki ayon, balki noayon, Bir hayot hadisin aylayin bayon. A. Oripov, „Yillar armoni.“

Hadis oshi yoki oshi hadis Muhammad paygʻambarning aytib qoldirgan soʻzlari, u haqidagi rivoyatlarni oʻqish, eshitish maqsadida oʻtkaziladigan ziyofat, yigʻin. ◆ Asti nimasini aytasiz. Oshi hadisda yetmishga kirgan hazratimniyam koʻzlari shoh-soqqadek oʻynab ketdi. Hamza, „Paranji sirlari.“

Hadisi sharif ayn. hadis 1. ◆ U [Sultonmurod] diniy kitoblar — hadisi sharif, hatto qurʼon oyatlaridagi.. taʼbirlar haqida savol berib, ustozlarning gʻashiga tegardi. Sh. Toshmatov, „Erk qushi.“ ◆ Hadisi sharifda buyurishicha, odam avvalo oʻziga, keyin ahli ayoliga, oila aʼzolariga yordam bersa, risoladagidek boʻladi. Gazetadan.

ha-dis

1. Kurash, bellashuv kabilarda qoʻllanadigan oʻziga xos usul. ◆ Polvonlarning kurash hadislarining oʻz nomi bor. Sh. Xolmirzayev, „Togʻlarga qor tushdi.“ ◆ U bir hadis ishlatar, yovga tuproq tishlatar.. Mirtemir.

Hadis olmoq Biror usulni qoʻllash moʻljalini qilmoq. ◆ Bu endigi savolning debochasi ekanini sinashta boʻlib qolgan Shohgado darrov payqadi. Hadis olgan polvondek hozirlik koʻrib turdi. Shuxrat, „Jannat qidirganlar“ . Hadis qilmoq esk. Usul ishlatmoq, biror usulni (usullarni) mashq qilmoq. ◆ Ular [pahlavonlar] bir-birlarini sinash uchun hadis qilib, uzoq aylanib yurdilar. M. Osim, „Ajdodlarimiz qissasi.“ ◆ Sportning bu turini oʻzlashtirib olganiga qanoat hosil qilgach, klassik kurashni hadis qila ketdi. "Mushtum".

2. s. t. Biror ishni uddalashga boʻlgan ep; malaka, mahorat. ◆ Qozogʻistonlik polvonning hadisi ancha zoʻr ekan, — dedi Toʻlamat moʻylov. S. Anorboyev, „Oqsoy.“ ◆ Yoʻq edi boyqushning hadis — hunari. "Alpomish".

Hadisini olmoq Biror ish, kasb-hunarni, uning yoʻl-yoʻrigʻi, usulini yaxshi egallamoq, mashqini olmoq. ◆ Oʻz kasbining hadisini olgan haydovchi qiy-chuvga parvo qilmay, tanga-chaqa sanaydi. K. Kenja, „ Notanish gul.“ ◆ U yoʻliga gʻov boʻlganlarni turli yoʻllar bilan tinchitishning hadisini olgan. N. Qobil, „Unutilgan sohillar.“ ◆ Majlislarni olib borish ungagina topshirilar, u reglament va boshqa tartib-qoidalarga rioya qilishning hadisini olgan.. J. Abdullaxonov, „Xonadon.“

HADIS. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

hadis

hadis