Gra Silent Hill 2 | PC

Dla mnie, gracza którego ominął kult Silent Hilla, jest to po prostu gorsza kopia Resident Evil 2. Chodzimy, strzelamy, podnosimy itemy i strzelamy dalej. Mamy tylko 3 bronie i 2 przedmioty leczące, więc raptem 5 typów „consumables” do podnoszenia. Zero progresu siły gracza. Poza tym znajdujemy klucze i figurki/uchwyty do zagadek i to by było na tyle.
W resident evil jest większa interaktywność, podnosimy nowe bronie, typy amunicji, dodatki do broni, do tego dochodzi zarządzanie ekwipunkiem.
Tutaj po prostu idziemy przed siebie, gra jest w 90% liniowa. Jedyne pół-otwarte etapy to eksploracja miasta 2 czy 3 razy, ale moim zdaniem nie warto bo: a) nic nie widać (mgła jest stanowczo zbyt blisko, nie ma modów na to – tylko całkowite jej usunięcie). b) gra nie nagradza eksploracji inaczej niż kilkoma kolejnymi nabojami czy przedmiotami leczącymi.
Lepiej niż resident evil gra zapewnia jednak poczucie zaszczucia – do samego końca możemy zginąć od paru ciosów manekina schowanego za rogiem i żadna ilość amunicji czy przedmiotów leczących nam nie pomoże na toporne ruchy postaci. Widać to zwłaszcza w topornych walkach z bossami gdzie po ścianach areny porozrzucane są amunicja i apteczki, przy czym podnoszenie ich trwa tak długo, że czasem lepiej przełączyć się na pistolet i dokończyć bossa w ten sposób niż próbować podnieść amunicję do strzelby i dostać w międzyczasie w twarz. O ile przedmiotów leczących pod koniec gry miałem kilkadziesiąt (brak limitu ekwipunku!), o tyle amunicji regularnie brakuje. Myślimy, że mamy jej dużo (kilkadziesiąt nabojów różnego typu), po czym trafia się boss lub pomieszczenie pełne przeciwników i nagle czyścimy się z amunicji do zera. Gra jednak dba, żebyśmy zawsze mieli „cokolwiek” i zawsze te kilka nabojów w szufladzie znajdziemy – nawet jeżeli 3/4 szuflad jest puste, żebyśmy nie nazbierali za dużo.
Przejście gry truchtem, ale sprawdzając każdy pokój i szufladę zajęło mi nieco ponad 13h. Po około 8h miałem już dość, gra mogłaby być nieco krótsza, bo końcówka robi się powtarzalna i chcemy już zakończyć ten cyrk.

Gra jest fatalnie zoptymalizowana – pomimo ustawień zgodnie z kanałem BenchmarKing na low/medium (z wyjątkiem tekstur na high) i karty 3070 gra wyciąga 50-60fps w 1080p w najgorszych lokacjach. W tych lepszych czasem ponad 100fps. Do tego stuttering co kilka kroków. Zależnie od lokacji niezauważalny (w tunelach) lub niesamowicie denerwujący (na otwartym terenie miasteczka lub podczas przechodzenia między pokojami np. w hotelu).
Na szczęście pod koniec gry bardzo pomógł mi jeden konkretny mod (https://www.nexusmods.com/silenthill2/mods/42?tab=description ) który w niektórych lokacjach wręcz podwoił moje fpsy. Przykładowo w więzieniu pod towarzystwem historycznym fpsy skoczyły z 56 na 110.

Plusem na pewno jest świetne audio - mocne odgłosy uderzeń, burzenia ścian czy obślizgłe dźwięki wydawane przez przeciwników. Musiałem jednak przyciszyć muzykę bo bardzo denerwowała, gdy wychodził na nas jeden słaby przeciwnik który padał po 3 strzałach, po czym po jego śmierci muzyka odpalała się na cały regulator zagłuszając radio, pozwalające sprawdzić czy będą kolejni przeciwnicy (na szczęście można włączyć wskaźnik wizualny radia, który pokazuje czy jest szum, czy nie).

Jakiś szalony recenzent pisał, że to nie jest dobry remake bo gra ma jakoby więcej sensu, jest bardziej logiczna. Dla mnie nie jest. Jest tak samo porąbana jak Twin Peaks.
Nie wiem co mają symbolizować 3 stany miasta (puste, zniszczone i z horroru).
Nie wiem co mają symbolizować potwory (worki mięsa, pielęgniarki, piramidogłowi).
Nie wiem, czy spotykane postacie są rzeczywiste czy tylko mają symbolizować jakieś cechy charakteru Jamesa (Maria pewnie symbolizuje myśli o zdradzie?). Mamy z nimi dialogi, ale są totalnie z czapy, nie mają żadnego sensu, więc wcale nie wybija to z uczucia dziwności.
Nie wiem co ma symbolizować wtykanie ręki do dziury i wskakiwanie do dziur.
Nie wiem co ma symbolizować porąbana geometria miasta np. więzienie pod towarzystwem historycznym, schody kilka pięter w dół, a potem magiczna teleportacja i jesteśmy na poziomie morza płynąc łódką po jeziorze.

Gra to jedno wielkie „what the hell?” i mam wrażenie, że tak samo jak w grach From Softu, nie obejdzie się bez długiej lektury wiki i analiz youtuberów tłumaczących fabułę na podstawie skrawków informacji.

Gra ma ten sam problem co Space Marine 2 - można ją tolerować, ale trudno ją zaakceptować.
Można ją przejść, nie jest na tyle toporna, żeby odrzucała na start jak np. Alone in the Dark 2024 (chociaż AitD też przeszedłem do końca).
Mimo tego jest klasę niżej niż RE 2. Po prostu nie ma sensu do niej wracać. Jednorazowa przygoda i do widzenia. Kultowa gra i wzór dla innych to na pewno nie będzie.

Dzizas, myślałem, że ludzie tutaj narzekają dla zasady, ale system walki faktycznie jest kiepski. Szczególnie przy dwóch przeciwnikach postać potrafi się zamachnąć na tego oddalonego.