The Last Express

Kto by pomyślał, że Jordan Mechner, który wcześniej stworzył takie nieśmiertelne klasyki jak Karateka czy Prince of Persia, będzie twórcą jednej z najbardziej innowacyjnych gier przygodowych końca lat 90-tych dwudziestego wieku, którą z całą pewnością jest The Last Express. Patrząc jednak z bliska dostrzegamy pewne podobieństwa pomiędzy Karateką, grą która jako jedna z pierwszych pozycji wiązała emocjonalnie gracza poprzez krótkie scenki przerywnikowe z dodatkową narracją. The Last Express jest rewolucyjny w podobny sposób – poprzez umiejętne rozwijanie się fabuły w czasie rzeczywistym. I gdyby nie kilka problemów w rozgrywce The Last Express mógłby spokojnie być uznawany za jedną z najlepszych gier przygodowych wszechczasów.

Akcja gry toczy się w pociągu Orient Express bezpośrednio przed wybuchem Pierwszej Wojny Światowej. The Last Express jest zarazem międzynarodową intrygą, opowieścią miłosną i powieścią kryminalną. Może zabrzmi to banalnie, ale inteligentnie prowadzona fabuła, niesamowicie charakterystyczne postacie, nieprzewidywalne zwroty akcji i jedne z najlepszych wykonań podkładania głosów w grach niwelują wszystkie inne błędy. Wcielasz się w postać Robertha Catha – Amerykanina, z tajemniczą przeszłością, który wsiada na pokład ekspresu tylko po to, żeby odwiedzić swojego starego kolegę. Gdy dojeżdżasz na miejsce okazuje się, że twój przyjaciel został zamordowany. Nie będzie Ci łatwo rozwikłać zagadkę jego zabójstwa, ponieważ za całą sprawą kryje się dużo niespodzianek. Fabuła jest niezmiernie intrygująca i do samego końca trzyma nas w napięciu.

W The Last Express zastosowano rozgrywkę w czasie rzeczywistym, tzn. postacie występujące w grze załatwiają swoje sprawy – chodzą na obiady, prowadzą konwersacje, przemieszczają się z miejsca do miejsca, itp. W związku z tym jeżeli chcesz zdobyć jakieś informacje bądź wskazówki to musisz być w odpowiednim miejscu i czasie. Wspaniałe jest to, że możesz słuchać wielu różnorakich rozmów. Poczynając od plotek, a kończąc na rozmowach o sprawach politycznych. Oczywiście jest też druga strona medalu. Bywa czasami tak, że musimy długo oczekiwać na jakieś zdarzenie, by fabuła ruszyła do przodu. Jest to o tyle frustrująca sytuacja, że nawet jak już wszystko zrobiliśmy w danej części gry to musimy cierpliwie czekać na moment wytyczony przez autorów, żeby móc sunąć dalej.

Grafika została wykonana na wysokim poziomie i łączy foto-realistyczne środowiska z postaciami z procesu zwanego „roto-scoped” (tj. procesu, w którym aktorzy są najpierw nagrywani, a później animowani). Dźwięk dzięki wyśmienitym lektorom przykuwa uwagę gracza na rozgrywkę i właśnie dlatego sprawdza się świetnie. Czas potrzebny na przejście gry to mniej więcej 20 godzin, więc sporo dobrej zabawy.

Ostatnia modyfikacja 10 grudnia 2007