Gry niedostrzeżone i niekochane - przegląd specjalny: Steam Next Fest

Bieżący Festiwal Steam Next odbywa się w terminie wyjątkowo dogodnym dla nas, Polaków. Spośród siedmiu dni, na które rozciąga się wydarzenie – od 13 do 20 czerwca – wolne od pracy w naszym kraju są aż trzy. Powinno to oznaczać mnóstwo czasu na wypróbowanie nadchodzących gier – a jest tych gier do wypróbowania co niemiara. Poniżej przedstawiam garść pozycji, które wpadły mi w oko. Chętnie też dowiem się, co Wam przypadło do gustu.

Grief Like a Stray Dog

Ciężki rok 1942, bezimienna wieś nieopodal rosyjskiego miasta Rżew. Trzynastoletniej Nadii przypada rola listonosza, roznoszącego mieszkańcom osady pocztę – głównie listy z frontu, w tym przeważnie zawiadomienia o śmierci chłopców wcielonych do Armii Czerwonej, która odpiera właśnie natarcie Wehrmachtu na ZSRR.

Ledwie przyswoiłem sobie powyższy zarys fabuły, pobiegłem grać w Grief Like a Stray Dog, niepomny na oprawę oszczędną audio-wideo (tak naprawdę tyleż oszczędną co sugestywną). „Grać” to trochę dużo powiedziane – mechanika rozgrywki jest tu szczątkowa – ale owo dziełko samotnego dewelopera, który podpisuje się jako Rayonist i tworzy grę w oparciu o doświadczenia własnych przodków, zrobiło na mnie wrażenie większe niż bodaj cokolwiek innego z Festiwalu Steam Next.

Ech, żeby człowiek musiał sięgać po zakazany owoc rosyjskiego gamedevu – i to owoc z karłowatego drzewka, które ledwo odrasta od ziemi – by znaleźć grę o tematyce tak przyziemnej i tak dojrzałej… To jest wielki dramat naszej branży. Klnę się, że jak tak dalej pójdzie, rzucę to dziecinniejące medium w diabły…

1. Grief Like a Stray Dog na Steamie

The Cub

Przed sobą widzicie bardzo przyjemną dla oka platformówkę, w której przemierzamy postapokaliptyczną Ziemię w skórze pewnego wyjątkowego dziecka i wykonujemy typowo platformówkowe czynności: skaczemy, wspinamy się, unikamy niebezpieczeństw (jak choćby Marsjanie, tj. ex-Ziemianie) etc. Znacznie ciekawsze jest jednak to, co słyszycie – o ile puściliście sobie zwiastun The Cub.

Radio Nostalgia z Marsa stanowi jedną z lepszych rzeczy, które nagrano w ostatnim czasie dla gier wideo – miks kapitalnej muzyki i audycji z nostalgicznymi wspominkami Ziemi sprzed zagłady. Słowo daję, nawet gdyby gameplay sam w sobie nie był tak wciągający, przytrzymać mnie siłą przy ekranie byłaby w stanie tylko i wyłącznie ścieżka dźwiękowa. Po prostu cudo.

A jeśli nazwa Radio Nostalgia brzmi dla Was znajomo, to gratuluję pilnego czytania moich przeglądów. Zgadza się, mieliśmy szansę posłuchać go już w ubiegłym roku w poprzedniej grze studia Demagog (też bardzo interesującej notabene) – Golf Club: Wasteland. The Cub jest osadzone w tym samym uniwersum.

1. The Cub na Steamie
2. The Cub w Encyklopedii Gier

Midnight Fight Express

Tak po prawdzie trudno wskazać choć jeden unikalny element Midnight Fight Express – i nie ma to kompletnie żadnego znaczenia, bo dodanie tutaj do siebie sprawdzonych części daje kolosalną sumę. Mówiąc prościej, Midnight Fight Express to rewelacyjny beat ‘em up z domieszką strzelanki, z którym powinni zapoznać się zwłaszcza wielbiciele Johna Wicka.

Głęboka mechanika walki wręcz z soczystymi animacjami, interaktywne (i atrakcyjne) otoczenie, ostra muza, dość rozbudowany rozwój postaci i system ocen za styl – to wszystko razem tworzy niesłychanie miodną całość. Ba, nie brakuje nawet całkiem intrygującej fabuły, serwowanej w dynamiczny i bezpardonowy sposób.

A najlepsze jest to, że za projektem stoi jeden człowiek, w dodatku Polak – Jakub Dzwinel. Chapeau bas, panie Jakubie, chapeau bas!

1. Midnight Fight Express na Steamie
2. Midnight Fight Express w Encyklopedii Gier

1428: Shadows over Silesia

Gdyby Andrzej Sapkowski nie miał gier wideo w głębokim poważaniu, byłby dumny z twórców 1428: Shadows over Silesia. Zaczynają od parominutowego wykładu z historii późnego średniowiecza, a potem rozkoszują się dialogami między dowódcami husyckiego rajdu na Śląsk, rozprawiającymi o kierunkach natarcia i przerzucającymi się nazwami geograficznymi, za którymi ledwie nadążałem nawet ja – Polak i entuzjasta Trylogii husyckiej.

Nie zamierzam dziwić się nikomu, kto powie, że to demo jest nudne. Dla mnie wszelako było fascynujące. Niestety, fascynacja trwała tylko do chwili, w której dwóch zbirów wyskoczyło na mnie w jaskini i spuściło mi bezlitosne lanie, wspomagając się niemożliwie topornym sterowaniem gry. W tamtym momencie przed oczami stanęły mi obrazki z Kingdom Come: Deliverance – w pierwszych minutach tego tytułu przeżywałem podobny dysonans.

1428: Shadows over Silesia ma ogromny potencjał i wolałbym, żeby twórcy nie spieszyli się z premierą – a zamierzają wydać swoje dzieło już we wrześniu. Lepiej byłoby, gdyby dali sobie więcej czasu na wyciągnięcie wniosków z opinii graczy…

1. 1428: Shadows over Silesia na Steamie
2. 1428: Shadows over Silesia w Encyklopedii Gier

The Last Worker

Jak pogodzić ze sobą dialogi w pierwszej i trzeciej osobie? Dając graczowi lusterko odbijające twarz bohatera, którego oczami oglądamy akcję. Już ten genialny – choć w istocie trywialny – patent jest wystarczającym powodem, by zanotować The Last Workera w pamięci. Jako drugi argument wysunę aktorstwo głosowe. Olafur Darri Olafsson jest genialny w tytułowej roli – styranego i zobojętniałego pracownika megakorporacji a la Amazon – wygłaszając mrukliwe, kąśliwe uwagi na rozmaite tematy. Aha, i bynajmniej nie jest to zwykły „symulator chodzenia”, mechanik rozgrywki występuje tu pod dostatkiem.

1. The Last Worker na Steamie
2. The Last Worker w Encyklopedii Gier

Anger Foot

Jedna z czterech gier, którymi firma Devolver Digital prawie wygrała targi „nie-E3”. Anger Foot to strzelanka, która w istocie jest średnia jako strzelanka. „Gunplay” jest mało zabawny, a przeciwnicy to matoły. Lecz jest w tej grze moc, która sprawia, że nie sposób się od niej odkleić. Już samo otwieranie kopniakami drzwi daje mnóstwo radości, a do tego dochodzi odjechana oprawa audio i wideo, pełna różowej krwi, stóp, toalet (?!) i wwiercającego się w uszy „umc, umc, umc”. Tak głupie, że aż śmieszne.

1. Anger Foot na Steamie
2. Anger Foot w Encyklopedii Gier

Cult of the Lamb

Druga z czterech gier, którymi firma Devolver Digital prawie wygrała targi „nie-E3”. Nie wiem, czy słodkie zwierzątka – z tytułowym barankiem na czele – które prowadzą krwawą krucjatę w imię mrocznych bóstw, bardziej zachwyciły mnie, czy przeraziły. Roztrząsając ten problem, brnąłem przez poziomy pełne wrogów, werbowałem kultystów i rąbałem drzewka, by rozbudować swą siedzibę, a minuty płynęły niepostrzeżenie… Choć bogiem a prawdą za wiele mi ich nie upłynęło, bo demo Cult of the Lamb skończyło się (i zresetowało) już po pierwszym zgonie – który nastąpił dość szybko, jak to w „rogalu”. Szkoda, pograłbym jeszcze.

1. Cult of the Lamb na Steamie
2. Cult of the Lamb w Encyklopedii Gier

Stalcraft

Niech nie odstrasza Was cząstka „-craft” w tytule tej gry. Odnosi się tylko do grafiki w voxelowej stylistyce. Znacznie istotniejsza jest „Stal-“ – bo ta pozycja to rasowy spadkobierca STALKER-a. Klimatowi czarnobylskiej Zony niewiele brakuje do ideału, a rozgrywka zasadza się na eksploracji przygnębiającego świata, wykonywaniu zadań zlecanych przez NPC, poszukiwaniu artefaktów, strzelaniu i wystrzeganiu się anomalii – zupełnie jak w pierwowzorze. Miejcie tylko na uwadze, że Stalcraft działa w modelu MMO.

1. Stalcraft na Steamie
2. Stalcraft w Encyklopedii Gier

TELEGRAM

1. Signalis – survival horror, który można by nazwać wiernym sukcesorem pierwszych odsłon serii Resident Evil, gdyby nie fakt, że został osadzony w klimacie science fiction, a grafikę (bardzo ładną notabene) wykonano w pixelartowym 2,5D. Jest to więc sukcesor, który stoi pewnie na własnych nogach i może pochwalić się wyrazistą, indywidualną tożsamością. (Encyklopedia)
2. Gunner, HEAT, PC! – realistyczny symulator współczesnych czołgów (albo relatywnie współczesnych, bo na razie oferuje tylko maszynę z lat 80.), który odwołuje się do klasyki przymierającego dziś gatunku. Chciałbym, żeby T_Bone napisał nowy przegląd i podzielił się wrażeniami z tego demka… (Encyklopedia)
3. Hard West 2 – jeśli ktoś przegapił otwarty playtest, który rozpoczął się w maju, teraz może zagrać w pełnoprawne demo nowej polskiej gry taktycznej osadzonej na „dziwnym zachodzie” (czyt. Dzikim Zachodzie z mrocznymi fantastycznymi naleciałościami). (Encyklopedia)
4. Sweet Transit – nowa propozycja dla wielbicieli pociągów i ekonomii: strategia, w której wznosimy miasta i organizujemy łączące je ze sobą kolejowe imperium w XIX wieku. (Encyklopedia)
5. Metal: Hellsinger – rytmiczny FPS, którego przepis na sukces to Troy Baker jako narrator i plejada heavymetalowych gwiazd jako twórcy soundtracku. Wyborna rzecz do słuchania, ale czy do grania również? (Encyklopedia)

1. WrestleQuest – nietuzinkowe (j)RPG w zwariowanym świecie fantazji, gdzie liczy się tylko wrestling, a gracz prowadzi swojego zapaśnika po tytuł czempiona, od jednej turowej potyczki na ringu do następnej. (Encyklopedia)
2. Ripout – wydawany pod szyldem 3D Realms mroczny FPS w klimacie horroru science fiction, który nasuwa sporo skojarzeń z Doomem 3 – choć wydaje się bardziej od niego żwawy. (Encyklopedia)
3. Moonscars – urokliwie posępna metroidvania, która modelem rozgrywki przypomina Blasphemous, a gotyckim klimatem (i wizerunkiem protagonistki) ani chybi odwołuje się do Castlevanii. (Encyklopedia)
4. CyberCorp – cyberpunkowa strzelanka w rzucie izometrycznym z trybem kooperacji, która chciałaby być jak The Ascent, ale trochę brakuje jej fajerwerków. Tym niemniej warto zagrać.
5. LEGO Brawls – kolejna bijatyka w coraz dłuższej linii naśladowców serii Super Smash Bros., osadzona w pokręconym plastikowym świecie, który może wyda się znajomy nałogowym kolekcjonerom klocków. (Encyklopedia)
6. Tin Hearts – nowoczesna wariacja na temat Lemmings, tj. tkliwa gra logiczna, w której staramy się doprowadzić szereg zabawkowych żołnierzyków do celu i nie pozwolić, by zrobili sobie po drodze krzywdę. (Encyklopedia)
7. Frigato: Shadows of the Caribbean – jeszcze jeden polski przedstawiciel przeżywającego renesans gatunku taktycznych skradanek w rzucie izometrycznym, który wybrał sobie dość nietuzinkowe realia: złoty wiek piractwa na Karaibach. (Encyklopedia)
8. Melatonin – gra rytmiczna o snach pewnego młodzieńca szukającego harmonii, zrealizowana w formie dziesiątek ślicznych minigier. Nadzwyczajny styl artystyczny.