Gaan na inhoud

Hipotalamus

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die hipotalamus (van Antieke Grieks ὑπό (hupó) 'onder', en θάλαμος (thálamos) 'kamer') is 'n gedeelte van die brein wat 'n aantal klein kerne met 'n verskeidenheid funksies bevat. Een van die belangrikste funksies van die hipotalamus is om die senuweestelsel via die pituïtêre klier (hipofise) aan die endokriene stelsel te koppel. Die hipotalamus is onder die talamus geleë en is deel van die limbiese sisteem. In die terminologie van neuroanatomie vorm dit die ventrale deel van die diencephalon. Alle gewerwelde breine bevat 'n hipotalamus. By mense is dit die grootte van 'n amandel.

Bronne

[wysig | wysig bron]
  • de Vries GJ, Södersten P (Mei 2009). "Sex differences in the brain: the relation between structure and function". Hormones and Behavior. 55 (5): 589–96. doi:10.1016/j.yhbeh.2009.03.012. PMC 3932614. PMID 19446075.