Rochelimiet

’n Massa wat deur sy swaartekrag bymekaargehou word, word hier van bo sy wentelvlak gesien. Ver van die Rochelimiet is die massa feitlik rond.

Nader aan die Rochelimiet raak die massa misvorm weens getykragte.

Binne die limiet kan die massa se swaartekrag nie meer die getykragte teenwerk nie en die liggaam disintegreer.

Deeltjies nader aan die primêre voorwerp beweeg vinniger as deeltjies verder weg, soos aangedui deur die rooi pyle.

Die verskillende snelhede van die deeltjies veroorsaak dat dit eindelik ’n ring vorm.

Die Rochelimiet of Rochegrens is die afstand waarbinne ’n hemelliggaam wat net deur sy eie swaartekrag bymekaargehou word, sal disintegreer weens die groter getykragte van ’n ander hemelliggaam.^[1] Binne die Rochegrens sal planetêre materie byvoorbeeld disintegreer tot stof, fyn rots of ysdeeltjies en dit sal ringe vorm, maar buite die grens sal materie geneig wees om saam te smelt of bymekaar te bly.

Die term word veral gebruik vir die disintegrasie van ’n satelliet weens die getykragte van die liggaam waarom dit wentel. Sommige satelliete, natuurlik of kunsmatig, kan binne hul Rochelimiet om ’n liggaam wentel omdat hulle deur ander kragte as hul swaartekrag bymekaargehou word. Jupiter se maan Metis en Saturnus se maan Pan is voorbeelde van satelliete wat deur hul treksterkte bymekaargehou word (hulle is solied en word nie maklik uitmekaargeruk nie). ’n Swakker satelliet soos ’n komeet kan maklik opbreek wanneer dit binne sy Rochelimiet om ’n ander liggaam beweeg.