Sint Petrus en Sint Paulus-argipel
| Sint Petrus en Sint Paulus-argipel Inheemse naam: Arquipélago de São Pedro e São Paulo | |
|---|---|
 Brasiliaanse wetenskaplike vlootstasie en vuurtoring op die Sint Petrus en Sint Paulus-argipel | |
| Geografie | |
| |
| Ligging | Atlantiese Oseaan, noord van die ewenaar |
| Koördinate | 0°55′01″S 29°20′45″W / 0.91694°S 29.34583°W |
| Argipel | Sint Petrus en Sint Paulus-argipel |
| Totale eilande | 15 |
| Hoofeilande | Belmonte, Challenger, Nordeste, Cabral, South |
| Oppervlakte | 15 000 vk km
17 m |
| Administrasie | |
 Brasilië
| |
| Deelstaat |  Pernambuco
|
| Demografie | |
| Bevolking | 4
|
| Grootste eiland van Brasilië en grootste riviereiland ter wêreld | |
Die Sint Petrus en Sint Paulus-argipel (Portugees: Arquipélago de São Pedro e São Paulo, [ɐʁkiˈpɛlɐgu dʒi sɐ̃w ˈpedɾw‿i sɐ̃w ˈpawlu]) is 'n groep van vyftien eilande en rotse wat bykans op die ewenaar geleë is in die Atlantiese Oseaan en deel uitmaak van die grotendeels ondersese Mid-Atlantiese Rug (MAR). Die argipel is 940 km vanaf Suid-Amerika en word beheer deur Brasilië. Die argipel het bekend geraak tot die Franse Vlug 447 hier naby neergestort het op 1 Junie 2009.
Die argipel is op 20 April 1511 per ongeluk deur 'n Portugese vloot ontdek onder die leiding van kaptein Garcia de Noronha op 'n tog na Indië. Terwyl hulle op die oop see navigeer het, het die karveel Saint Peter onder beheer van kaptein Manuel de Castro Alcoforado op een van die eilande op die rotse geloop. Die bemanning is gered deur die ander karveel Saint Paul. Die eilande is vernoem na die twee karvele.[1]
Op 16 Februarie 1832 was die argipel ook besoek deur Charles Darwin op hulle eerste been van die tog om die wêreld met die HMS Beagle. Die Amerikaanse kernaangedrewe duikboot, USS Triton, het sy onderwatervaart om die wêreld amptelik hier begin.
Ernest Shackleton het op sy laaste ekspedisie (1921 - 1922) na Antarktika ook hier aangedoen.
Fauna en Flora
[wysig | wysig bron]Slegs op die grootste eiland, Belmonte, is daar plantegroei wat bestaan uit mosse en grasse. Al die ander is bar met slegs see alge en fungi wat die see omgewing kan verduur. Daar kom wel seëvoels voor onder andere die Bruinmalgas (Sula leucogaster), Grootbruinsterretjie (Anous stolidus) en Swartkopseeswael (Anous minutus). Die krap (Grapsus grapsus), insekte en spinnekoppe word ook hier gevind. [2]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Saint Peter and Saint Paul’s Archipelago – Tectonic uplift of infracrustal rocks in the Atlantic Ocean Campos, T.F.C.; Virgens Neto, J.; Srivastava, N.K.; Petta, R.A.; Harmann, L.A.; Moraes, J.F.S.; Mendes, L.; Silveira, S.R.M. In: Winge, M.; Schobbenhaus, C.; Berbert-Born, M.; Queiroz, E.T.; Campos, D.A.; Souza, C.R.G.; Fernandes, A.C.S. (Ed.), Geological and Palaeontological Sites of Brazil. Besoek op 20 Maart 2017.
- ↑ Série de reportagens sobre o arquipélago de São Pedro e São Paulo e as ilhas de Trindade e Martim Vaz Geargiveer 1 Desember 2009 op Wayback Machine O Globo. Retrieved on 2009-07-16. Sjabloon:Pt icon
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Sint Petrus en Sint Paulus-argipel.
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
