L'Habana

Na Plaza d'Armes, que foi na dómina colonial el centru de la vida oficial y pública de la Ciudá de L'Habana, álzase un monumentu llamáu "El Templete". Na so columna conmemorativa hai una inscripción en llatín, casi borrada, que se pue traducir como vien darréu:

"Deten el pasu, caminante, adorna esti sitiu con un árbol, una ceiba frondosa, más bien diré signu memorable de la prudencia y antigua relixón de la moza ciudá, pues ciertamente baxo la so sombra foi inmoláu solemnemente nesta ciudá l' autor de la salú. Foi tenida por primer vez l'aconceyamientu de los prudentes conceyales fai yá más de dos sieglos: yera conserváu por una tradición perpetua: ensin embargo, cedió al tiempu. Verás una imaxe fecha güei na piedra, ye dicir l'últimu de payares nel añu 1754".

La inscripción da fe de que nesi llugar hebo una ceiba y que baxo la so sombra entamóse la primera misa y el Cabildu recibió la guarda y custodia de los fueros y privilexos de la villa de L'Habana, según vezu de les lleis de Castilla. La columna conmemorativa de la fundación de la ciudá foi erixida pol gobernador don Francisco Cagigal de la Vega en 1754, cuando la ceiba nun se pudo caltener más.

Pero enantes de la fundación de L'Habana, nel so asitiamientu actual, la ciudá tuvo, ente 1514 y 1519, polo menos dos asentamientos estremaos: el de 1514, que nún de los primeros mapes de Cuba, el de Paolo Forlano de 1564, asitia la villa na desembocadura del ríu Onicaxinal, na costa sur de Cuba: otru asentamientu en La Chorrera, que ta güei nel barriu de Puentes Grandes, xunto al ríu Almendrales, que los indios llamaben Casiguaguas, onde los fundadores trataron de represar les agües, conservándose anguaño les muries de contención d'esta obra hidráulica, la más antigua del Caribe.

• Puertu de L'Habana

•   Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre L'Habana.