Leandru de Sevilla

Leandru de Sevilla
Arzobispo de Sevilla (es) 579 - 600 ← Stephen II (en) - Isidoru de Sevilla → Diócesis: Archidiócesis de Sevilla obispu Spalis (es)
Vida
Nacimientu	Cartaxena, circa 534 (greg.)[1]
Nacionalidá	Reinu de Toledo
Muerte	Sevilla[2], 13 de marzu de 600 (65/66 años)
Familia
Hermanos/es	Florentina de Cartaxena Isidoru de Sevilla Fulgencio de Cartagena (es)
Estudios
Llingües falaes	llatín[3]
Oficiu	sacerdote católicu, escritor
Santoral
13 de marzu
Creencies
Relixón	Ilesia Católica
Orde relixosa	Orde de San Benitu

Leandru de Sevilla (Cartaxena, c. 534 – Sevilla, 13 de marzu de 596.). Obispu católicu y Santu nacíu d'una notable familia hispanorromana. El so padre yera hispanorromanu, y la so madre yera, alegadamente, visigoda, o mesma fía de Teodoricu, rei de los Ostrogodos, pero eso ye falsu, yá que los matrimonios mistos yeren prohibíos.^{[ensin referencies]} Foi hermanu de San Isidoru. El so padre llamábase Severianu o Severinu^[4] y axudícase-y el títulu de dux (magar el so hermanu Isidoru menta que yera a cencielles un ciudadanu), y la so madre yera Teodora o Túrtura. San Leandru ye reconocíu, porque foi'l que consiguió que se convirtieren al catolicismu les tribus visigodes qu'invadieron España y que'l so rei Recaréu I tresformar en fervorosu creyente.

Foi arzobispu de Sevilla dende l'añu 578 hasta l'añu 600, nel que ye sustituyíu pol so hermanu menor San Isidoru de Sevilla, y ta consideráu como unu de los grandes impulsores del catolicismu na España visigoda del so tiempu.

Tuvo De nacer hacia l'añu 534, na ciudá de Cartaxena, nel Llevante español, nel senu d'una importante familia, de madre alegadamente visigoda y de padre hispanorromanu.

Cola invasión bizantina de la so tierra llevantina nel añu 554, la familia colar a Sevilla, ciudá onde Leandru completó la so formación, quiciabes motivada pola conversión de la so madre a la relixón católica.

Al morrer los sos padres Leandru quedó al cuidu de los sos hermanos menores, ingresando años más tarde nun conventu. Foi nomáu obispu de Sevilla nel añu 578 ya influyó viviegamente na rebelión del nuevu Hermenexildu escontra'l so padre, el rei Leovixildu, siendo quiciabes quien-y asesorara pa la so conversión al catolicismu.

Leandru vivió tres años en Constantinopla, mandáu por el mesmu Hermenexildu pa llograr ayudes pa la so causa; ellí caltuvo estrecha rellación con san Gregoriu Magnu y llegó a escribir la so Expositio in Librum Job.

De vuelta a Sevilla sufrió la persecución de Leovixildu, siendo de nuevu desterráu per unos años; un tiempu nel qu'escribió diverses obres contraries al arrianismu. Cuando de nuevu tornó a tierres hispalenses llegó a instruyir a Recaréu, fíu de Leovixildu, na relixón católica. La conversión de Recaréu y darréu la de tol pueblu visigodu nel añu 586, foi celebrada tres años más tarde pol obispu Leandru cola convención del III Conceyu de Toledo.

Consideráu unu de los Padres de la ilesia y fundador de la escuela teolóxica de Sevilla, tuvo especial interés na enseñanza oral y escrito del catolicismu y na formación de los relixosos.

La so gran importancia histórica pa la ilesia fai patente na estatua de folla cocida a tamañu natural que lu representa na Puerta del Bautismu de la Catedral de Sevilla, formando pareya y frente a la del so hermanu y tamién obispu de Sevilla, San Isidoru. Apaez tamién, xunto a San Isidoru, nel escudu de Sevilla.

El significáu del nome Leandru nun ye claro, yá que puede ser equivalente a home lleón o bien a varón del pueblu.

Predecesor: Esteban II

Arzobispu de Sevilla 579 - 599

Socesor: Isidoru

• Cuatro Santos de Cartaxena
• Diócesis de Cartaxena
• Santa Florentina
• San Fulgencio

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Leandru de Sevilla.
• Biografía de San Leandru de Sevilla nel Santoral Católicu de www.divinavoluntad.net