Педру I (кароль Партугаліі)

Педру I Справядлівы
Pedro I «o Justiceiro»
8-ы Кароль Партугаліі і Алгарві 28 мая 1357 — 18 студзеня 1367
Папярэднік	Афонсу IV
Пераемнік	Фернанду I
Нараджэнне	8 красавіка 1320(1320-04-08)[1][2] Каімбра, акруга Каімбра[d], Партугалія
Смерць	18 студзеня 1367(1367-01-18)[1][3][…] (46 гадоў) Эштэрмаш[d], акруга Эвара[d], Партугалія
Месца пахавання	Манастыр Алкабаса[d]
Род	Бургундская дынастыя
Бацька	Афонсу IV
Маці	Беатрыса Кастыльская
Жонка	Канстанса Мануэль[d][4] і Інес дэ Кастра[d][4]
Дзеці	Марыя[d], Луіш Партугальскі[d], Фернанду I, Infanta Maria of Portugal[d], Infante Afonso[d], Жуан[d], Дыніш[d], Беатрыса[d] і Жуан I
Веравызнанне	хрысціянства
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Педру I Справядлівы (парт.: Pedro I «o Justiceiro»; 19 красавіка 1320, Каімбра, Партугалія — 18 студзеня 1367, Эштрэмаш, Партугалія) — кароль Партугаліі з 1357 года з Бургундскай дынастыі. Сын караля Афонсу IV і Беатрысы Кастыльскай.

Педру I быў васпанам строгім і справядлівым, але гарачым і наравістым. Ён часта пераходзіў межы ўмеранасці і прыстойнасці, нястрымна аддаючыся пасля сур’ёзных спраў танцам, паляванню і балам. Памёр Педру параўнальна маладым чалавекам, пакінуўшы дзяржаву ў квітнеючым стане.

У 1325 годзе 5-летняга Педру ажанілі з 10-гадовай Бланкай Кастыльскай (1315—1375), але ў 1333 годзе шлюб быў ануляваны.

У 1339 годзе па загаду бацькі Педру I ажаніўся з Канстансай Кастыльскай — дачкой Мануэля Кастыльскага, графа Пеньяф’ель.

Але на працягу шматлікіх гадоў Педру жыў са сваёй палюбоўніцай Інес дэ Кастра і меў ад яе чатырох дзяцей. Калі памерла яго законная жонка, ён наадрэз адмаўляўся ажаніцца з іншай, нягледзячы на ўгаворы бацькі. Ад просьбаў Афонсу перайшоў да пагроз. У 1355 годзе ён з атрадам воінаў напаў на манастыр Святой Клары, дзе сын хаваў сваю палюбоўніцу. Трое яго набліжаных забілі Інес.

Калі Педра пазнаў пра смерць сваёй сяброўкі, гора яго было бязмерна. Ён узяўся за зброю і павёў супраць бацькі бязлітасную вайну. Праз некалькі тыдняў Афонсу вымушаны быў шукаць пагаднення і падзяліць уладу з сынам. Калі бацька памёр, Педру стаў няўмольна пераследваць забойцаў Інес. У 1360 годзе ён дамогся выдачы дваіх з іх (яны хаваліся ў Кастыліі) і пакараў іх самым пакутлівым чынам.

У наступным годзе ён сабраў у палацы вяльмож і пакляўся ім, што быў павянчаны з Інес. Пасля гэтага яе труп перавезлі з Каімбры, апранулі ў каралеўскія адзенні і пасадзілі на трон. На галаву ўсклалі карону, і ўсе прыдворныя павінны былі аддаваць мёртвай фаварытцы каралеўскія ўшанаванні і цалаваць край яе сукенкі. Услед за гэтым яна з надзвычайнай пышнасцю была пахавана ў каралеўскай пахавальні.

Заблытаныя любоўныя адносіны Педру I стварылі спрыяльную глебу для барацьбы за ўладу паміж яго дзецьмі.

Ад Канстансы Кастыльскай (1320—1345) :

• Луіш (1340)
• Марыя (1342—1367)
• Фернанду I (1345—1383)

Ад Інес дэ Кастра (1320—1355) :

• Афонсу (1346)
• Беатрыса (1347—1381)
• Жуан (1349—1397)
• Дыніш (1354—1397)

Ад Тэрэзіі Ларэнца (ісп.) (1330 — ?):

• Жуан I (1357—1433)