Wiktionary

kiusa

Finnish

edit

Etymology

edit

Back-formation from kiusata

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈkiu̯sɑ/, [ˈk̟iu̯s̠ɑ̝]
  • Rhymes: -iusɑ
  • Syllabification(key): kiu‧sa

Noun

edit

kiusa

  1. nuisance, bother (minor annoyance or inconvenience)
  2. annoyance, vexation, peeve, grievance (that which annoys or vexes)

Declension

edit
Inflection of kiusa (Kotus type 9/kala, no gradation)
nominative kiusa kiusat
genitive kiusan kiusojen
partitive kiusaa kiusoja
illative kiusaan kiusoihin
singular plural
nominative kiusa kiusat
accusative nom. kiusa kiusat
gen. kiusan
genitive kiusan kiusojen
kiusain rare
partitive kiusaa kiusoja
inessive kiusassa kiusoissa
elative kiusasta kiusoista
illative kiusaan kiusoihin
adessive kiusalla kiusoilla
ablative kiusalta kiusoilta
allative kiusalle kiusoille
essive kiusana kiusoina
translative kiusaksi kiusoiksi
abessive kiusatta kiusoitta
instructive — kiusoin
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of kiusa (Kotus type 9/kala, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative kiusani kiusani
accusative nom. kiusani kiusani
gen. kiusani
genitive kiusani kiusojeni
kiusaini rare
partitive kiusaani kiusojani
inessive kiusassani kiusoissani
elative kiusastani kiusoistani
illative kiusaani kiusoihini
adessive kiusallani kiusoillani
ablative kiusaltani kiusoiltani
allative kiusalleni kiusoilleni
essive kiusanani kiusoinani
translative kiusakseni kiusoikseni
abessive kiusattani kiusoittani
instructive — —
comitative — kiusoineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative kiusasi kiusasi
accusative nom. kiusasi kiusasi
gen. kiusasi
genitive kiusasi kiusojesi
kiusaisi rare
partitive kiusaasi kiusojasi
inessive kiusassasi kiusoissasi
elative kiusastasi kiusoistasi
illative kiusaasi kiusoihisi
adessive kiusallasi kiusoillasi
ablative kiusaltasi kiusoiltasi
allative kiusallesi kiusoillesi
essive kiusanasi kiusoinasi
translative kiusaksesi kiusoiksesi
abessive kiusattasi kiusoittasi
instructive — —
comitative — kiusoinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative kiusamme kiusamme
accusative nom. kiusamme kiusamme
gen. kiusamme
genitive kiusamme kiusojemme
kiusaimme rare
partitive kiusaamme kiusojamme
inessive kiusassamme kiusoissamme
elative kiusastamme kiusoistamme
illative kiusaamme kiusoihimme
adessive kiusallamme kiusoillamme
ablative kiusaltamme kiusoiltamme
allative kiusallemme kiusoillemme
essive kiusanamme kiusoinamme
translative kiusaksemme kiusoiksemme
abessive kiusattamme kiusoittamme
instructive — —
comitative — kiusoinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative kiusanne kiusanne
accusative nom. kiusanne kiusanne
gen. kiusanne
genitive kiusanne kiusojenne
kiusainne rare
partitive kiusaanne kiusojanne
inessive kiusassanne kiusoissanne
elative kiusastanne kiusoistanne
illative kiusaanne kiusoihinne
adessive kiusallanne kiusoillanne
ablative kiusaltanne kiusoiltanne
allative kiusallenne kiusoillenne
essive kiusananne kiusoinanne
translative kiusaksenne kiusoiksenne
abessive kiusattanne kiusoittanne
instructive — —
comitative — kiusoinenne
third-person possessor
singular plural
nominative kiusansa kiusansa
accusative nom. kiusansa kiusansa
gen. kiusansa
genitive kiusansa kiusojensa
kiusainsa rare
partitive kiusaansa kiusojaan
kiusojansa
inessive kiusassaan
kiusassansa 		kiusoissaan
kiusoissansa
elative kiusastaan
kiusastansa 		kiusoistaan
kiusoistansa
illative kiusaansa kiusoihinsa
adessive kiusallaan
kiusallansa 		kiusoillaan
kiusoillansa
ablative kiusaltaan
kiusaltansa 		kiusoiltaan
kiusoiltansa
allative kiusalleen
kiusallensa 		kiusoilleen
kiusoillensa
essive kiusanaan
kiusanansa 		kiusoinaan
kiusoinansa
translative kiusakseen
kiusaksensa 		kiusoikseen
kiusoiksensa
abessive kiusattaan
kiusattansa 		kiusoittaan
kiusoittansa
instructive — —
comitative — kiusoineen
kiusoinensa

Synonyms

edit

Derived terms

edit
compounds

Further reading

edit

Anagrams

edit

Old Swedish

edit

Etymology

edit

From Old Norse kjósa, from Proto-Germanic *keusaną.

Verb

edit

kiūsa

  1. to choose
  2. to enchant, hex

Conjugation

edit
Conjugation of kiūsa (strong)
present past
infinitive kiūsa —
participle kiūsandi, kiūsande kusin, korin
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk kiūs kiūsi, kiūse — *kø̄s kori, kore
þū kiūs kiūsi, kiūse kiūs *kø̄st kori, kore
han kiūs kiūsi, kiūse — *kø̄s kori, kore
vīr kiūsum, kiūsom kiūsum, kiūsom kiūsum, kiūsom korum, korom korum, korom
īr kiūsin kiūsin kiūsin korin korin
þēr kiūsa kiūsin — koru, koro korin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk kiūs kiūsis, kiūses — *kø̄s koris, kores
þū kiūs kiūsis, kiūses — *kø̄sts koris, kores
han kiūs kiūsis, kiūses — *kø̄s koris, kores
vīr kiūsums, -oms kiūsums, kiūsoms — korums, koroms korums, koroms
īr kiūsins kiūsins — korins korins
þēr kiūsas kiūsins — korus, koros korins

Descendants

edit
  • Swedish: tjusa
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=kiusa&oldid=78856707"