Derek Warwick

Derek Warwick

(1982)
Biografía
Nacemento	27 de agosto de 1954 (70 anos) Hampshire, Reino Unido
Educación	Perins School (en)
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans

Derek Stanley Arthur Warwick (nado o 27 de agosto de 1954) é un expiloto inglés, que vive en Jersey.^[1] Competiu durante moitos anos en Fórmula 1, logrando catro podios pero nunca gañou un Gran Premio. Con todo, gañou as 24 Horas de Le Mans de 1992 e o Campionato do mundo de Sportscar de 1992.

En 2005 e 2006 competiu na tempada inaugural da fórmula Grand Prix Masters para pilotos retirados da fórmula un. Exerceu como o cuarto comisario en tres Grandes Premios en 2010 e 2011. É o presidente do club británico de pilotos de competición, sucedendo a Damon Hill.

Warwick naceu en Alresford, Hampshire, Inglaterra.^[2] Comezou a súa andaina nas carreiras británicas de stock car, organizadas por Spedeworth en pistas como o Estadio Aldershot. Gañou o campionato inglés de Superstox en 1971 (aos 16 anos de idade) e o campionato do mundo no estadio de Wimbledon en 1973.^[3] O seu irmán máis novo Paul tamén competiu cun certo éxito en Superstox antes de progresar á Fórmula 3000, na que corría cando morreu nun accidente en 1991.

Derek gañou en 1978 o campionato británico da Fórmula tres de 1978.

Warwick comezou a súa carreira da Fórmula Un co incipiente equipo Toleman de F1 na tempada 1981 de Fórmula Un. Só conseguiu clasificarse para unha carreira ese ano, o Gran Premio Caesars Palace de 1981 ao final da tempada nas Vegas.^[2] Warwick fixo unhas malas tempadas en 1982 e 1983 con Toleman, pero recuperouse, anotando puntos nas catro últimas roldas do campionato de 1983.^[4]

Fichou por Renault en 1984 despois de que Alain Prost os deixara a finais de 1983. Warwick, esperaba ter un coche co que gañar unha carreira, liderou o Gran Premio do Brasil de 1984, na súa primeira carreira con eles, pero retirouse debido a un fallo da suspensión causado no inicio da carreira cando golpeou unha roda nun duelo co McLaren de Niki Lauda. Terminou no segundo lugar tanto en Bélxica como en Reino Unido e colocouse sétimo no campionato.^[5] 1984 sería o principio do fin para o equipo de fábrica de Renault, os pioneiros do turbo na Fórmula Un. Nin Warwick nin o seu novo compañeiro de equipo Patrick Tambay gañaron unha carreira en 1984, a primeira vez desde 1978 que o equipo non gañou un Gran Premio.

O punto de inflexión na carreira de Warwick foi a súa decisión de quedar en Renault para 1985 e rexeitar unha oferta de pilotar para Williams-Honda. (O asento foi entón ofrecido a Nigel Mansell) quen, aceptou o posto, gañou dúas carreiras ao final da tempada.) 1985 foi unha pobre tempada para Renault e o equipo retirouse da Fórmula Un ao final do ano. A retirada de Renault, e a negativa de Ayrton Senna de contratar a Warwick como compañeiro de equipo no equipo Lotus (usando o seu estado de piloto líder do equipo, Senna negouse a ter a ninguén que non fora un puro 2º piloto como compañeiro de equipo, xa que cría que Lotus non era capaz de aguantar a dous pilotos de campións), deixou a Warwick sen un equipo para a tempada 1986 e aceptou unha oferta para pilotar no equipo TWR Jaguar propiedade de Tom Walkinshaw no World Sportscar Championship. Logo da morte de Elio de Angelis nun accidente durante unha proba en maio, Warwick foi invitado a ocupar o seu lugar en Brabham. Xurdiron rumores non confirmados de que o dono de Brabham, Bernie Ecclestone, invitara a Warwick a tomar o lugar de Angelis, xa que o inglés fora o único piloto dispoñible que non contactara co equipo ofrecendo os seus servizos nos días posteriores á intempestiva morte do italiano. Warwick explicou:

"Recibín unha chamada telefónica de Bernie, quen dixo que realmente apreciaba o feito de que non o chamase cinco minutos despois de que Elio morrese e que me gustaría substituílo".

Como ningún Gran Premio coincidía cos seus compromisos na Sportscar, Warwick puido competir en ambos campionatos mundiais.

En 1987, Warwick trasladouse ao equipo Arrows xunto ao seu compañeiro de equipo en Jaguar Eddie Cheever, terminando a tempada con 3 puntos anotados. A tempada de {{f1|1988} viu unha mellora no rendemento dos Arrows debido ao potente motor Megatron (un motor re-nomeado BMW M12) e Warwick terminou 7 veces no top 6, logrando 17 puntos e unha respectable 8ª posición no campionato. A súa mellor carreira da tempada foi a cuarta posición no Gran Premio de Italia de 1988 en Monza onde terminou só medio segundo detrás de Cheever. Italia tamén foi notable porque foi a primeira vez desde o principio de 1987 que o gurú Heini Mader do motor dos Arrows resolveu finalmente o problema coa válvula pop-off obrigatoria da FIA que restrinxía a potencia do turbo. Isto permitiu por primeira vez a Warwick e a Cheever explotar completamente a potencia do motor Megatron 640 bhp (477 kW; 649 PS) (restrinxido a unha potencia de 2.5 BAR en 1988) e estar moito máis preto da cabeza do que estaban anteriormente.

En 1989, a vitoria eludiu a Warwick en dúas ocasións. A primeira vez foi no Gran Premio do Brasil de 1989, cando un desastroso pit stop custoulle máis de 17 segundos e terminou detrás do gañador Nigel Mansell. Pero o verdadeiro desconsolo chegou no Gran Premio do Canadá, cando Warwick pilotou soberbamente e lideraba a carreira en mollado, só para que o seu motor Cosworth fallara na volta 40, (Ayrton Senna, que superara a Warwick na volta 38, retiraríase cando a súa McLaren Honda V10 explotou a 3 voltas da meta. Como Warwick rodaba moito máis rápido que aqueles que marchaban detrás del, incluído o eventual ganador Thierry Boutsen, era posible que puidese lograr o seu primeiro triunfo nun Gran Premio se terminase). Os problemas de fiabilidade pragaron a tempada de Warwick e custoulle bos acabados noutras carreiras, logrando só 7 puntos en toda a tempada, no último dos seus 3 anos en Arrows.

Para a tempada de 1990, 4 anos despois do veto de Senna, Warwick finalmente conduciu para Lotus que en 1990 usaba o motor Lamborghini V12. Pero os días de gloria dese equipo terminaran e Warwick terminou a tempada con dó 3 puntos. O seu maior logro da tempada foi no Gran Premio de España de 1990, onde o seu compañeiro Martin Donnelly sufriu un grave accidente deixando Warwick elevar á moral do equipo cunha cualificación no Top 10 só para que a caixa de cambios fallase a 10 voltas do final. Logo dun período sabático de 3 anos, Warwick volveu á Fórmula Un en 1993 para pilotar para Footwork, pero soamente logrou anotar 4 puntos. Terminou a súa carreira cun total de 71 puntos de Gran Premio.

Algúns consideran que Warwick é o mellor piloto de Fórmula Un que nunca logrou gañar unha soa carreira.

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

† Piloto que non finalizou o Gran Premio, pero clasificouse ao completar o 90% da distancia.

Ano	Equipo	Co-Piloto	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Clase Pos.
1983	Porsche Kremer Racing	Patrick Gaillard Frank Jelinski	Porsche-Kremer CK5	C	76	Ret.	Ret.
1986	Silk Cut Jaguar Tom Walkinshaw Racing	Eddie Cheever Jean-Louis Schlesser	Jaguar XJR-6	C1	239	Ret.	Ret.
1991	Silk Cut Jaguar Tom Walkinshaw Racing	John Nielsen Andy Wallace	Jaguar XJR-12	C2	356	4º	4º
1992	Peugeot Talbot Sport	Yannick Dalmas Mark Blundell	Peugeot 905 Evo 1B	C1	352	1º	1º
1996	Courage Compétition	Mario Andretti Jan Lammers	Courage C36-Porsche	LMP1	315	13º	3º

(key) (Carreiras en letra grosa indican pole position) (Carreiras en itálica indican volta rápida) (* significa que ao piloto que lideraba polo menos unha volta – recibía 1 punto en 1998 soamente)

(key) (Carreiras en letra grosa indican pole position) (Carreiras en itálica indican volta rápida)

† Non podía puntuar porque era un piloto invitado.

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Clase Pos.
1997	Vauxhall Sport	Peter Brock	Vauxhall Vectra		148	6º	6º

O casco de Warwick era azul con toda a zona do queixo branco e unha franxa branca que corría a través da parte superior, no área do queixo había unha franxa en cada lado, o seu nome escrito e a Union Jack.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Derek Warwick

Derek Warwick's F1 Blog on Champions365.com

• Profile, champions365.com
• Profile, funof1.com.ar