Jean Gabin

Jean Gabin
	;
Biografía
Nacemento	(fr) Jean Gabin Alexis Moncorgé ; 17 de maio de 1904 ; 9.º arrondissement de Paris (Francia)
Morte	15 de novembro de 1976 (72 anos); Neuilly-sur-Seine (Francia)
Causa da morte	infarto agudo de miocardio; leucemia
Lugar de sepultura	Mar de Iroise (pt)
Outros nomes	Jean Gabin
Educación	Lycée Janson-de-Sailly (pt)
Actividade
Ocupación	actor de cinema, farm operator (en) , criador de cabalos, artista discográfico, cantante, guionista, cattle rearer (en)
Período de actividade	1928 - 1976
Empregador	Compagnie parisienne de distribution d'électricité (en)
Carreira militar
Rama militar	Marinha da França Livre (pt)
Conflito	segunda guerra mundial
Instrumento	Voz
Selo discográfico	Columbia Records
Familia
Cónxuxe	Christiane Fournier (1949–); Jeanne Mauchain (1933–1943), divorcio; Gaby Basset (1925–1930), divorcio
Parella	Marlene Dietrich
Fillos	Florence Moncorgé-Gabin; () Christiane Fournier
Pais	Ferdinand Gabin e Madeleine Petit
Cronoloxía
17 de novembro de 1976	Funeral (Crematorio e columbario do Père-Lachaise)
Premios
	(1976) officier de l'ordre national du Mérite; (1954) Copa Volpi á mellor interpretación masculina, premiado polo traballo Touchez pas au grisbi (pt) , Air of Paris (en) ; (1951) Copa Volpi á mellor interpretación masculina, premiado polo traballo La nuit est mon royaume (en) ; Oso de Prata; Croix de guerre (pt) ; Cruz de guerra 1939-1945; Medalla Militar; Oficial da Lexión de Honra ;
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Габен Жан); Obálky knih, ; Armenian Soviet Encyclopedia, vol. 2 (en) , (p.632)
Páxina web	musee-gabin.com

Jean-Alexis Moncorgé, nado en París o 17 de maio de 1904 e finado en Neuilly-sur-Seine (Altos do Sena) o 15 de novembro de 1976 foi un actor francés coñecido como Jean Gabin ([ʒɑ̃ gabɛ̃]).

Traxectoria

Gabin naceu en París, fillo de Madeleine Petit e Ferdinand Moncorgé, artista de café que empregaba como nome artístico Gabin.^[1] Criouse en Mériel (Val do Oise) e abandonou o colexio axiña, traballando como peón ata os dezanove anos, cando entrou no mundo do espectáculo cun pequeno papel nunha produción de Folies Bergères.

Continuou a interpretar papeis ata que entrou no servizo militar. Cando o rematou, volveu traballar co nome de Jean Gabin en music halls e operetas de París imitando o estilo de Maurice Chevalier. Participou nunha xira por Suramérica e á volta conseguiu traballo no Moulin Rouge, facendo personaxes cada vez máis importantes e protagonizando en 1928 dous filmes mudos.

Dous anos despois pasou ao cinema sonoro coa produción Chacun sa Chance. Conseguiu sona coa súa interpretación en Maria Chapdelaine, dirixido en 1934 por Julien Duvivier. En 1937, de novo con Duvivier, protagonizou o éxito Pépé le Moko, que lle deu fama internacional. Participou tamén en filmes de Jean Renoir coma La Grande Illusion ou A besta humana.

Chamado por Hollywood, rexeitou as ofertas ata o inicio da segunda guerra mundial. Trala ocupación de Francia, uniuse a Renoir e Duvivier nos Estados Unidos. Divorciado da súa segunda esposa en 1939, durante a súa estadía en Hollywood Gabin iniciou un tórrido romance con Marlene Dietrich. Porén, os seus filmes estadounidenses non tiveron éxito. Cunha personalidade difícil, feriu a súa carreira en Hollywood mentres traballaba para a RKO Pictures: contratado nun filme, no último momento esixiu que Dietrich fixera o papel coprotagonista e o estudio rexeitouna. Cando Gabin insistiu foi despedido e abandonouse o proxecto.

Impertérrito, uniuse ás forzas militares do xeneral Charles de Gaulle e foi condecorado polo seu valor no norte de África. Tralo desembarco de Normandía Gabin formou parte do continxente militar que liberou París.

En 1946 foi contratado por Marcel Carné para Les Portes de la Nuit, pero o seu comportamento fixo que fose despedido de novo. Atopou entón un director e produtor francés disposto a contratalo a el e a Marlene Dietrich, pero o filme, Martin Roumagnac, foi un fracaso e acabou a súa relación persoal. En 1947 Gabin volveu o teatro, mais a produción tamén foi un fracaso.

A pesar de que a carreira parecía destinada ao esquecemento, volveu á primeira liña co Touchez pas au grisbi (1954), de Jacques Becker, que foi un éxito internacional. Nos seguinte vinte anos participou en máis de cincuenta filmes, moitos deles éxitos de crítica e público.

Faleceu de leucemia no Hospital Americano de París. Foi incinerado e as súas cinzas foron lanzadas ao mar dende un barco con honores militares.

Filmografía

Ano	Título	Personaxe	Director	Notas
1931	Paris-Beguin	Bob	Augusto Genina
1932	Les gaietés de l’escadron	Fricot	Maurice Tourneur
1933	Le tunnel	Allan Mac Allan	Curtis Bernhardt	Versión francesa dun filme alemán
1934	Maria Chapdelaine	François Paradis	Julien Duvivier
1934	Zouzou	Jean, un orfo	Julien Duvivier
1935	La Bandera	Pierre Gilleth	Julien Duvivier
1936	Les Bas-fonds	Wasska Pepel	Jean Renoir
1936	La belle équipe	Jeannot	Julien Duvivier
1937	Pépé le Moko	Pépé	Julien Duvivier
	La Grande illusion	Tenente Maréchal	Jean Renoir
	Gueule d'amour	Lucien Bourrache	Jean Grémillon
1938	Coral Reefs	Trott Lennart	Maurice Gleize
	Le Quai des brumes	Jean	Marcel Carné
	A besta humana	Jacques Lantier	Jean Renoir
1939	Le jour se lève	François	Marcel Carné
1941	Remorques	Captain André Laurent	Jean Grémillon
1942	Moontide	Bobo	Archie Mayo
1944	The Impostor	Clement	Julien Duvivier
1946	Martin Roumagnac	Martin Roumagnac	Georges Lacombe
1949	Au-delà des grilles	Pierre Arrignon	René Clément
1951	È più facile che un cammello...	Carlo Bacchi	Luigi Zampa
1952	La Vérité sur Bébé Donge	François Donge	Henri Decoin
	Le Plaisir	Joseph Rivet	Max Ophüls
	La Minute de vérité	Pierre Richard	Jean Delannoy
1954	Touchez pas au grisbi	Max	Jacques Becker
1954	Razzia sur la chnouf	Henri Ferré	Henri Decoin
1955	Napoléon	Jean Lannes	Sacha Guitry	Cameo
	French Cancan	Henri Danglard	Jean Renoir
	Gas-oil	Jean Chape	Gilles Grangier
1956	Des gens sans importance	Jean Viard	Henri Verneuil
	Voici le temps des assassins	André Chatelin	Julien Duvivier
	Le sang à la tête	François Cardinaud	Gilles Grangier
	La Traversée de Paris	Grandgil	Claude Autant-Lara
	Crime et Châtiment	Comisario Gallet	Georges Lampin
1957	Le rouge est mis	Louis Bertain / Louis le Blond	Gilles Grangier
1958	Maigret tend un piège	Jules Maigret	Jean Delannoy
	Le désordre et la nuit	Inspector Georges Vallois	Gilles Grangier
	Les Misérables	Jean Valjean	Jean-Paul Le Chanois
	En cas de malheur	André Gobillot	Claude Autant-Lara
	Les Grandes Familles	Noël Schoudler	Denys de La Patellière
1959	Archimède le clochard	Archimède	Gilles Grangier
	Maigret et l'Affaire Saint-Fiacre	Jules Maigret	Jean Delannoy
	Rue des prairies	Henri Neveux	Denys de La Patellière
1961	Le Président	Émile Beaufort	Henri Verneuil
1961	Le cave se rebiffe	Ferdinand Maréchal	Gilles Grangier
1962	Le Gentleman d'Epsom	Richard Briand-Charmery	Gilles Grangier
1962	Un singe en hiver	Albert Quentin	Henri Verneuil
1963	Mélodie en sous-sol	Mister Charles	Henri Verneuil
1963	Maigret voit rouge	Jules Maigret	Gilles Grangier
1964	Monsieur	René Duchêne / Georges Baudin	Jean-Paul Le Chanois
1965	Le Tonnerre de Dieu	Léandre Brassac	Denys de La Patellière
1966	Du rififi à Paname	Paul Berger	Denys de La Patellière
1967	Le Soleil des voyous	Denis Ferrand	Jean Delannoy
1968	Le Pacha	Comisario Louis Joss	Georges Lautner
1968	Le tatoué	Comte Enguerand	Denys de La Patellière
1969	Le Clan des Siciliens	Vittorio Manalese	Henri Verneuil
1970	La Horse	Auguste Maroilleur	Pierre Granier-Deferre
1971	Le Chat	Julien Bouin	Pierre Granier-Deferre
1972	Le Tueur	Commissaire Le Guen	Denys de La Patellière
1973	Deux hommes dans la ville	Germain Cazeneuve	José Giovanni
1974	Verdict	Xuíz Leguen	André Cayatte
1976	L'année sainte	Max Lambert	Jean Girault

Notas

↑ Books.google.ca, ed. (2 de xullo de 2010). Qui est qui en France - Jacques Lafitte, Stephen Taylor - Google Books. Consultado o 16 de xullo de 2014.

Véxase tamén

Ligazóns externas

[1] Books.google.ca, ed. (2 de xullo de 2010). Qui est qui en France - Jacques Lafitte, Stephen Taylor - Google Books. Consultado o 16 de xullo de 2014.

[1]