Saltar ao contido

Prosobranquios

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Prosobranquios
Prosobranchia

Lámina de Prosobranchia en
Formas artísticas da natureza,
de Ernst Haeckel (1904)
Clasificación científica
Reino: Animalia
Subreino: Metazoa
Filo: Mollusca
Clase: Gastropoda
Subclase: Prosobranchia
Milne Edwards, 1848
Ordes

A dos prosobranquios (Prosobranchia) é unha antiga subclase de moluscos da clase dos gasterópodos que comprende entre 20 000 e 55 000 especies viventes de caracois que habitan en ambientes mariños, dulciacuícolas e unha moi pequena proporción de especies que colonizaron o medio terrestre, aínda que a maioría son mariños.

Os prosobranquios constitúen o grupo máis antigo, e tamén o máis diversificado, da clase dos gasterópdos.

Características

[editar | editar a fonte]

A cabeza, ben diferenciada, posúe só un par de tentáculos. Debido ao feito de que a rotación do saco visceral non é seguida, neste grupo, de distorsión, como ocorre no caso das outras dúas clásicas subclases (opistobranquios e pulmonados), os prosobranquios están considerados como gasterópodos primitivos. As dimensións e as formas dos membros deste grupo son moi variadas, o mesmo que sucede coa cuncha, cuxa forma e coloración poden ser moi distintas. A rádula está tipicamente constituída por series transversais de placas dentadas, e ten moita importancia na clasificación.[1]

A cuncha, presente na maioría das especies, é xeralmente espirilada, univalva, forte e sólida, constituída de carbonato de calcio. Pode presentar unha serie de ornamentacións como orificios e canles respiratorios, costelas verticais, cordóns espirais e suturas. Cando é espirilada presenta varias rexións ou estruturas como son a abertura, a columela, a volta do corpo e a espira. A gran maioría presenta unha estrutura anexa que se encarga de pechar a cuncha cando o caracol se retrae dentro desta, denominada opérculo, que é de forma e tamaño variábel.

No corpo dos prosobranquios obsérvanse tres rexións fundamentais: o , formado por unha zona máis muscular de forma e tamaño variábel, dependiendo de especie; a masa visceral, que é a porción do corpo onde se localizan a maioría dos órganos, e o manto, unha membrana que recobre o corpo do caracol e entre cuxas funcións está a de segregar a cuncha.

Os membros desta subclase caracterízanse por presentaren a ou as aurículas, xunto coas branquias (ctenidios), en posición anterior ao ventrículo (ao que alude o seu nome), condición derivada da torsión sufrida durante o estadio larvario. A consecuencia deste proceso de torsión, os cordóns nerviosos viscerais crúzanse, un desde o ganglio pleural dereito ao lado esquerdo por encima; e outro desde o ganglio pleural esquerdo ao lado dereito, por debaixo da canle alimentaria. A cavidade do manto abre á fronte, contendo no lado dereito o recto e o ano.

Taxonomía

[editar | editar a fonte]

Descrición

[editar | editar a fonte]

A subclase dos prosobranquios foi descrita en 1848 polo médico e zoólogo francés Henri Milne Edwards.

Etimoloxía

[editar | editar a fonte]

O nome Prosobranchia fromouno Milne-Edwards cos elementos do latín científico proso-, tirado do grego antigo πρόσω prósō, 'diante', 'adiante', e -branchia, derivado da palabra do grego antigo βράγχια (neutro plural) brágchia [pronunciado /bránquia/], aludindo á posición das branquias destes animais.[2][3]

Clasificación

[editar | editar a fonte]

Hoxe en día a subclase dos prosobranquios considérase obsoleta porque se trata dun grupo parafilético.[4]

A taxonomía dos gasterópodos está cambiando rapidamente. A clasificación clásica de Johannes Thiele (1860-1935) dividía os gasterópodos en tres subclases: Prosobranchia, Opisthobranchia e Pulmonata. A subclase Prosobranchia Henri Milne-Edwards, 1848 dividíase, nesta clasificación, nas ordes Archaeogastropoda, Mesogastropoda e Neogastropoda.

Posteriormente, algúns autores dividírona en dúas ordes, diotocardios (Diotocardia), así denominados por teren dous ctenidios, dous atrios auriculares e, case sempre, dous nefridios, e os monotocardios (Monotocardia), caracterizados por teren os órganos so do lado esquerdo e, por tanto, posuíren un só ctenidio, un atrio cardíaco e un só nefridio.[1]

Máis recentemente, clasificacións como a do ITIS consideran nos gasterópodos as seguintes ordes:[5]

Para ver a nova clasificación dos gasterópodos, véxase Gasterópodos.

Galería: diversidade dos prosobranquios

[editar | editar a fonte]
  1. 1,0 1,1 VV. AA. (1968): "Gasterópodos" en: Enciclopedia Salvat de las ciencias. Tomo 4. Animales invertebrados.
  2. Prosobranch no Merriam-Wesbsters Dictionary on line.
  3. branchie no Trésor de la langue française informatisé.
  4. Prosobranchia no WoRMS.
  5. Prosobranchia no ITIS.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • D'Ancona, Humberto (1972): Tratado de zoología. Tomo II. Zoología especial. Barcelona: Editorial Labor, S. A.
  • Grassé, Pierre P.; Raymond A. Poisson e Odette Tuzet (1976): Zoología. Tomo 1 invertebrados. Barcelona: Ed. Toray-Masson, S. A. ISBN 84-311-0200-4.
  • Remane, Adolf; Volker Storch e Ulrich Weisch (1980): Zoología sistemática. Barcelona: Ediciones Omega, S. A. ISBN 84-282-0608-2.
  • VV. AA. (1968): "Gasterópodos" en: Enciclopedia Salvat de las ciencias. Tomo 4. Animales invertebrados. Pamplona: Salvat, S. A. de Ediciones, pp. 257–293.

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]