Galego

• Etimoloxía: do latín medieval cultivare, de cultivus, "cultivado", do clásico cultus, participio de colere, do preclásico *quelō, en última instancia do protoindoeuropeo *kʷel-, "remexer".

• Pronuncia: /kultiˈβaɾ/ (AFI)

cultivar

1. (Agricultura) Traballar a terra para obter produtos agrícolas con maior rendemento do que dá naturalmente.
2. Por extensión, criar animais con medios análogos, especialmente para a súa explotación comercial.
3. (Bioloxía) Desenvolver microorganismos nun medio adecuado para a súa reprodución.
   • Sinónimos: incubar.
4. Exercitar unha habilidade ou arte de maneira disciplinada e sistemática.
   • Sinónimos: adestrar, exercitar, instruír.
5. Por extensión, facer o propio coas relacións sociais.

• Alemán: kultivieren ^(de)
• Castelán: cultivar ^(es)
• Catalán: cultivar ^(ca)
• Estoniano: kultivi ^(et)
• Finés: harjoittaa ^(fi)
• Francés: cultiver ^(fr)
• Ido: kultivar ^(io)
• Inglés: cultivate ^(en)
• Italiano: coltivare ^(it)
• Latín: colere ^(la)
• Neerlandés: telen ^(nl)
• Portugués: cultivar ^(pt)
• Romanés: cultiva ^(ro)
• Ruso: выращивать ^(ru)
• Sueco: odla ^(sv)

Castelán

• Etimoloxía: do latín medieval cultivare, de cultivus, "cultivado", do clásico cultus, participio de colere, do preclásico *quelō, en última instancia do protoindoeuropeo *kʷel-, "remexer".

cultivar

1. Cultivar.

Catalán

• Etimoloxía: do latín medieval cultivare, de cultivus, "cultivado", do clásico cultus, participio de colere, do preclásico *quelō, en última instancia do protoindoeuropeo *kʷel-, "remexer".

cultivar

1. Cultivar.

Portugués

• Etimoloxía: do latín medieval cultivare, de cultivus, "cultivado", do clásico cultus, participio de colere, do preclásico *quelō, en última instancia do protoindoeuropeo *kʷel-, "remexer".

cultivar

1. Cultivar.