S/2003 J 2

; S/2003 J 2
Հիմնական տվյալներ
Հայտնաբերվել է	4 փետրվար 2003 թ. (Սքոթ Շեփարդի կողմից)
Բացարձակ մեծություն (H)	23,2
Հեռավորությունը Յուպիտեր	29 545 579,5 կմ
Ուղեծրային տվյալներ
Էքսցենտրիսիտետ	0,4074
Սիդերիկ պարբերություն	981,55 օր (2,687 երկրային տարի)
Ուղեծրային արագություն	2,19 կմ/վ (հաշվարկված)
Թեքվածություն	154° (խավարածրի հարթության նկատմամբ); 152° (Յուպիտերի հասարակածի նկատմամբ)
Ֆիզիկական հատկանիշներ
Շառավիղ	~1 կմ (ենթադրված)
Զանգված	~1,5×1013 կգ (ենթադրված)
Միջին խտություն	2,6 գ/սմ3 (ենթադրված)
Ալբեդո	0,04 (ենթադրություն)
Մթնոլորտային տվյալներ

S/2003 J 2, Յուպիտերի անկանոն բնական արբանյակներից է, ունի հակադարձ շարժում։ Հայտնաբերվել է Հավայան համալսարանի աստղագետների խմբի կողմից, որը ղեկավարում են Սքոթ Շեփարդը և Դևիդ Ջուիտը, հայտնաբերման մասին հայտնվել է 2003 թվականի մարտի 4-ին^[1]^[2]։ 2018 թվականի դրությամբ հանդիսանում է Յուպիտերի ամենահեռավոր արբանյակը։

S/2003 J 2 ունի մոտ 2 կմ տրամագիծ, և պտտվում է Յուպիտերի շուրջ ��իջինում 29 545 579,5 կմ հեռավորության վրա, 981,55 օրվա ընթացքում^[4]^[5]^[6]։ Արբանյակի ուղեծրի թեքումը կազմում է 154° խավարածրի հարթության նկատմամբ (152° Յուպիտերի հասարակածի նկատմամբ), իսկ էքսցենտրիսիտետը 0,41 է^[4]^[5]^[6]։

Արբանյակը կարող է պատկանել Պասիֆեի խմբին, սակայն նրա ուղեծիրը դեռևս ամբողջովին չի պարզվել այս հաստատումը հիմնավորելու համար։ Ուղեծրի մեծ կիսաառանցքը կազմում է 30 գիգամետր թեքումը մոտ 160°^[5]:

Յուպիտերի ձգողական դաշտի ազդեցությունը սահմանափակվում է մոլորակի Հիլլի գնդով, որի շառավիղը կազմում է 52 գիգամետր։ Հակադարձ շարժմամբ արբանյակները, որոնց մեծ կիսաառանցքը կազմում է Հիլի շառավղի 67% կարող են համարվել հաստատուն արբանյակներ։ Հետևաբար հնարավոր է, որ ապագայում կհայտնաբերվեն Յուպիտերի ավելի հեռու պտտվող արբանյակներ։

S/2003 J 2 արբանյակը այլևս չի դիտարկվել հայտնաբերման պահից, և այժմ համարվում է կորսված^[7]^[8]^[9]^[10]։

Տես նաև

Յուպիտերի արբանյակներ

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 IAUC 8087: Satellites of Jupiter 2003 March 4 (discovery)
↑ ^2,0 ^2,1 Sheppard, Scott S.; Jewitt, David C. (2003). «An abundant population of small irregular satellites around Jupiter» (PDF). Nature. 423 (6937): 261–263. Bibcode:2003Natur.423..261S. doi:10.1038/nature01584. PMID 12748634. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2006 թ․ մայիսի 15-ին.
↑ Scott S. Sheppard's Moons of Jupiter page on Carnegie Science website
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 MPEC 2003-E11: S/2003 J 1, 2003 J 2, 2003 J 3, 2003 J 4, 2003 J 5, 2003 J 6, 2003 J 7 2003 March 4 (discovery and ephemeris)
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 ^5,4 ^5,5 ^5,6 Mean orbital elements from NASA JPL (August 2006)
↑ ^6,0 ^6,1 ^6,2 ^6,3 ^6,4 ^6,5 Current (2004 July 14, JD= 2453200.5) orbital elements as reported by IAU-MPC NSES are a= 0.2024818 AU, e=0.1882469 i=153.52114
↑ Beatty, Kelly (2012 թ․ ապրիլի 4). «Outer-Planet Moons Found — and Lost». www.skyandtelescope.com. Sky & Telescope. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 27-ին.
↑ Brozović, Marina; Jacobson, Robert A. (2017 թ․ մարտի 9). «The Orbits of Jupiter's Irregular Satellites». The Astronomical Journal. 153 (4): 147. Bibcode:2017AJ....153..147B. doi:10.3847/1538-3881/aa5e4d.{{cite journal}}: CS1 սպաս․ չպիտակված ազատ DOI (link)
↑ Jacobson, B.; Brozović, M.; Gladman, B.; Alexandersen, M.; Nicholson, P. D.; Veillet, C. (2012 թ․ սեպտեմբերի 28). «Irregular Satellites of the Outer Planets: Orbital Uncertainties and Astrometric Recoveries in 2009–2011». The Astronomical Journal. 144 (5): 132. Bibcode:2012AJ....144..132J. doi:10.1088/0004-6256/144/5/132.
↑ Sheppard, Scott S. (2017). «New Moons of Jupiter Announced in 2017». home.dtm.ciw.edu. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 27-ին. «We likely have all of the lost moons in our new observations from 2017, but to link them back to the remaining lost 2003 objects requires more observations a year later to confirm the linkages, which will not happen until early 2018. ... There are likely a few more new moons as well in our 2017 observations, but we need to reobserve them in 2018 to determine which of the discoveries are new and which are lost 2003 moons.»

[IAUC_8087-1] 1,0 ^1,1 IAUC 8087: Satellites of Jupiter 2003 March 4 (discovery)

[SheppardJewitt2003-2] 2,0 ^2,1 Sheppard, Scott S.; Jewitt, David C. (2003). «An abundant population of small irregular satellites around Jupiter» (PDF). Nature. 423 (6937): 261–263. Bibcode:2003Natur.423..261S. doi:10.1038/nature01584. PMID 12748634. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2006 թ․ մայիսի 15-ին.

[shep-3] Scott S. Sheppard's Moons of Jupiter page on Carnegie Science website

[MPEC_2003-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 MPEC 2003-E11: S/2003 J 1, 2003 J 2, 2003 J 3, 2003 J 4, 2003 J 5, 2003 J 6, 2003 J 7 2003 March 4 (discovery and ephemeris)

[JPL_mean-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 ^5,4 ^5,5 ^5,6 Mean orbital elements from NASA JPL (August 2006)

[MPC_NSES-6] 6,0 ^6,1 ^6,2 ^6,3 ^6,4 ^6,5 Current (2004 July 14, JD= 2453200.5) orbital elements as reported by IAU-MPC NSES are a= 0.2024818 AU, e=0.1882469 i=153.52114

[7] Beatty, Kelly (2012 թ․ ապրիլի 4). «Outer-Planet Moons Found — and Lost». www.skyandtelescope.com. Sky & Telescope. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 27-ին.

[Jacobson-8] Brozović, Marina; Jacobson, Robert A. (2017 թ․ մարտի 9). «The Orbits of Jupiter's Irregular Satellites». The Astronomical Journal. 153 (4): 147. Bibcode:2017AJ....153..147B. doi:10.3847/1538-3881/aa5e4d.{{cite journal}}: CS1 սպաս․ չպիտակված ազատ DOI (link)

[9] Jacobson, B.; Brozović, M.; Gladman, B.; Alexandersen, M.; Nicholson, P. D.; Veillet, C. (2012 թ․ սեպտեմբերի 28). «Irregular Satellites of the Outer Planets: Orbital Uncertainties and Astrometric Recoveries in 2009–2011». The Astronomical Journal. 144 (5): 132. Bibcode:2012AJ....144..132J. doi:10.1088/0004-6256/144/5/132.

[10] Sheppard, Scott S. (2017). «New Moons of Jupiter Announced in 2017». home.dtm.ciw.edu. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 27-ին. «We likely have all of the lost moons in our new observations from 2017, but to link them back to the remaining lost 2003 objects requires more observations a year later to confirm the linkages, which will not happen until early 2018. ... There are likely a few more new moons as well in our 2017 observations, but we need to reobserve them in 2018 to determine which of the discoveries are new and which are lost 2003 moons.»

[1]