Res publica Sancti Marini

Sanctus Marinus,^[1] plenius res publica Sancti Marini^[2] (Italiane San Marino) est tertia a minima civitate Europaea, post Vaticanum et Monoecum, et antiquissima mundi res publica, saeculo XIV condita; minima quoque civitas inter socios Consilii Europae est. Caput est Marinum, quod castellum ex omnibus in circuitu partibus rupes altissimas habet, die 3 Septembris anno 301 decretum. Unica est civitas adhuc exstans cuius pristina constitutio politica lingua Latina exarata est.^[3] Principes duo huic rei publicae quotannis electi sunt, qui officio Capitaneatús^(it) funguntur.

In Italia inter Aemiliam-Romaniam et Picenum eminens, res publica Sancti Marini comprehendit 29 000 fere incolarum, inter quos mille peregrini in Sancto Marino habitant. Sunt fere 5000 Sanctimarinenses qui in aliis terris vivunt.

Res publica e novem "castellis" constituitur quorum enumeratio hic habes:

Notae

↑ "S. Marinus, s. Marini fanum, Marinum, Mons Acer, Mons Titanus": J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
↑ "Respublica Sancti Marini" a se ipsa appellatur, cf. nomismata.
↑ Vide bibliographiam nostram.

Bibliographia

Statuta, decreta ac ordinamenta illustris reipublicae ac perpetuae libertatis terrae Sancti Marini. Arimini: Ioannis Simbeni typis, 1650 (Textus apud Google Books)
Leges statutae reipublicae Sancti Marini. Forolivii: ex Casaliano typographeo, 1834 Textus apud archive.org

Nexus interni

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Res publica Sancti Marini spectant.

Lege Ἅγιος Μαρῖνος ("Res publica Sancti Marini") apud Vicipaediam lingua Graeca antiqua scriptam

Situs geographici et historici: Locus: 43°56′0″N 12°28′0″E • OpenStreetMap • GeoNames • Thesaurus Getty • Commentatio Theodisce, Francogallice, Italice apud Lexicon historicum Helveticum • Store norske Lexikon • Treccani • Большая российская энциклопедия

Rempublicam circumire: pagina domestica pro periegetis

Civitates et territoria Europae

Civitates	Albania · Andorra · Armenia · Atropatene · Austria · Belgica · Bosnia et Herzegovina · Britanniarum regnum · Bulgaria · Cechia · Civitas Vaticana · Croatia · Cyprus · Dania · Estonia · Finnia · Francia · Georgia · Germania · Graecia · Helvetia · Hibernia · Hispania · Hungaria · Islandia · Italia · Lettonia · Lichtenstenum · Lituania · Luxemburgum · Macedonia Septentrionalis · Melita · Moldavia · Monoecus · Mons Niger · Nederlandia · Norvegia · Polonia · Portugallia · Romania · Russia · Ruthenia Alba · Serbia · Sanctus Marinus · Slovacia · Slovenia · Suecia · Turcia · Ucraina
Civitates statu dubio	Abascia · Carabachia Superior · Cyprus septentrionalis · Donetskensis · Kosovia · Luganskensis · Ossetia Meridionalis · Transnistria
Territoria obnoxia et statu dubio	Acroterium et Decelea · Caesarea insula · Crimaea · Faeroae · Gibraltaria · Lisia · Riduna · Monapia · Sargia

Porta geopolitica • Nationes mundi • Europa

Capsae cognatae: Africa • America • Asia • Oceania

Sanctus Marinus : politica

Secretarii a rebus externis et politicis Sammarinenses


Bartholomaeus Borghesi 1830 • Dominicus Fattori 1860 • Menetto Bonelli 1908 • Iulianus Gozi 1917 • Gustavus Babboni 1943 • Gino Giacomini 1945 • Fridericus Bigi 1957 • Ioannes Carolus Ghironzi 1972 • Ioannes Aloisius Berti 1973 • Ioannes Carolus Ghironzi 1976 • Iordanus Bruno Reffi 1978 • Gabriel Gatti 1986 • Romaeus Morri 2002 • Augustus Casali 2002 • Florentius Stolfi 2002 • Fabius Berardi 2003 • Florentius Stolfi 2006 • Antonella Mularoni 2008 • Paschalis Valentini 2012 • Nicolaus Renzi 2016 Opus geopoliticum • Ministri a rebus externis civitatum Europaearum hodiernarum

[1] "S. Marinus, s. Marini fanum, Marinum, Mons Acer, Mons Titanus": J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3

[2] "Respublica Sancti Marini" a se ipsa appellatur, cf. nomismata.

[3] Vide bibliographiam nostram.

[1]