Sinapi

Sinapi^[1] (a Graeco σίναπι) seu Latinitate media mustarda^[2] est condimentum sapore acerrimum ex seminibus variorum holerum (Sinapis albae, Brassicae junceae, Brassicae nigrae) factum.

Gaius Plinius Secundus sic sinapi descripsit:

Rursus alio comitatu aequinoctio autumni seruntur coriandrum, anetum, atriplex, malva, lapathum, caerefolium, quod paederota Graeci vocant, et acerrimum sapore igneique effectus ac saluberrimum corpori sinapi, nulla cultura, melius tamen planta tralata. Quin e diverso vix est sato semel eo liberare locum, quoniam semen cadens protinus viret. Usus eius etiam pro pulmentario in patellis decocto, citra intellectum acrimoniae. Cocuntur et folia, sicut reliquorum olerum. Sunt autem trium generum: unum gracile, alterum simile rapi foliis, tertium erucae. Semen optimum Aegyptium. Athenienses napy appellaverunt, alii thlaspi, alii saurion.^[3]

Apicius sive De re coquinaria^[4] sinapi aceto et sale et melle commixtam commendat ad carnem diutius conservandam.

Notae

↑ Apud scriptores classicos nomen aut neutrius generis et indeclinabile: sināpi, sināpe, senāpe; aut feminini et declinabile: nom. sināpis, gen. sināpis, abl. sināpe vel sināpi. Vide Oxford Latin Dictionary, s.v. "sinapi".
↑ "Mustarda": Carolus Du Cange et al. (1883-1887). Glossarium mediæ et infimæ Latinitatis. Niortii: Favre. "Mustardus, -um": Dictionary of Medieval Latin from British Sources apud ΛΟΓΕΙΟΝ, s.v. "{{{1}}}".
↑ Plinius maior
↑ Apicius

Bibliographia

Fontes antiquiores

ante 79 : Plinius, Naturalis historia 19.170
saec. IV? : Apicius sive De re coquinaria 1.9 (Christopher Grocock, Sally Grainger, edd., Apicius. A critical edition with an introduction and an English translation [Totenais: Prospect Books. ISBN 1903018137] pp. 136-137)
1552 : Theophilus Folengus, Baldus (editio 1552) 1.481 "nec quae per nasum mittit mostarda senapram"
1803 : Grimod de la Reynière et al., Almanach des gourmands vol. 1 (2a ed. Lutetiae, 1803) pp. 11-12, 198-199, 208-209; vol. 2 (2a ed. 1804) p. 93 ff.; vol. 3 (1805) p. 127; vol 4 (1806) p. 183; vol. 5 (1807) pp. 330-331; vol. 6 (1808) pp. 174-179

Praecepta

c. 60 : Columella, Rei rusticae libri 12.57, cf. 10.122, 11.3.15, 11.3.29
saec. IV? : Palladius, Opus agriculturae 8.4.9, cf. 3.24.5, 4.9.5, 11.11.2, 13.3, 13.5
saec. XIV : Llibre de sent soví (Joan Santanach i Suñol, ed., Robin M. Vogelzang, interpr., The book of Sent Soví: medieval recipes from Catalonia [2008] pp. 80-81, no. xix) ("mostalla")
saec. XIV : Libro per cuoco vel Anonimo Veneziano (Ludovico Frati, ed., Libro di cucina del secolo XIV (Liburni, 1899) no. 42 Textus a Thoma Gloning divulgatus) ("mostarda e mostarda bona")
1300/1309 : Liber de coquina ubi diversitates ciborum docentur V.13-14 (Marianne Mulon, "Deux traités inédits d'art culinaire médiéval" in Bulletin philologique et historique (jusqu'à 1610) du Comité des Travaux Historiques et Scientifiques [1968 (1971)] vol. 1 pp. 369-435) Textus ("mustarda")
ante 1309 : Tractatus de modo praeparandi et condiendi omnia cibaria V.12 (Marianne Mulon, "Deux traités inédits d'art culinaire médiéval" in Bulletin philologique et historique (jusqu'à 1610) du Comité des Travaux Historiques et Scientifiques [1968 (1971)] vol. 1 pp. 369-435) Textus ("mustarda")
1377/1400 : Forme of cury no. 150 (Constance B. Hieatt, Sharon Butler, edd., Curye on Inglysch [Londinii: Oxford University Press, 1985] pp. 93-145) ("lumbard mustard")

Recentiora

Robyn Wilson, "French dijon mustard supply hit by climate and rising costs, say producers" in The Guardian (19 Maii 2022)

[1] Apud scriptores classicos nomen aut neutrius generis et indeclinabile: sināpi, sināpe, senāpe; aut feminini et declinabile: nom. sināpis, gen. sināpis, abl. sināpe vel sināpi. Vide Oxford Latin Dictionary, s.v. "sinapi".

[2] "Mustarda": Carolus Du Cange et al. (1883-1887). Glossarium mediæ et infimæ Latinitatis. Niortii: Favre. "Mustardus, -um": Dictionary of Medieval Latin from British Sources apud ΛΟΓΕΙΟΝ, s.v. "{{{1}}}".

[3] Plinius maior

[4] Apicius

[1]