barang

barang (ejaan Jawi بارڠ)

1. Apa-apa benda yang tampak dan fizikal.
   1. (ekonomi) Benda fizikal yang dijadikan sebagai subjek pertukaran dalam jual beli.

barang (Ejaan Jawi بارڠ)

1. Suatu partikel yang menandakan objek yang tak pasti.

Daripada bahasa Melayu Klasik بارڠ (barang), daripada bahasa Melayu Kuno [nyatakan script] (varaṃ /⁠baraŋ⁠/), daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *baraŋ (“petanda ketakpastian”). Penggunaan perkataan barang dalam konteks objek/ekonomi adalah berdasarkan inovasi penggunaan kata di Indonesia barat.

• Kamus Dewan: ba·rang
• AFA^(kekunci): /baraŋ/
• Rima: -araŋ, -raŋ, -aŋ

• "barang" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

• "barang" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

barang

1. Apa-apa benda yang tampak dan fizikal.
   1. (ekonomi) Benda fizikal yang dijadikan sebagai subjek pertukaran dalam jual beli.
2. bagasi

barang

1. Suatu partikel yang menandakan objek yang tak pasti.

Daripada bahasa Melayu Klasik barang, daripada bahasa Melayu Kuno varaṃ, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *baraŋ (“petanda ketakpastian”). Penggunaan perkataan barang dalam konteks objek/ekonomi adalah berdasarkan inovasi penggunaan kata di Indonesia barat.

• AFA^(kekunci): [ˈbaraŋ]
• Penyempangan: ba‧rang
• Rima: -raŋ, -aŋ

• “barang” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.