Born (Historie)

En Born sünd in de Histoorsche Wetenschop „all Texten, Gegenstänn oder Umstänn, wo een över de verleden Tied wat ut rutfinnen kann“.^[1] De Borns mütt stracks vun de Sekundärliteratur afgrenzt weern, also vun de Fackböker, de över en Saak schreven wurrn sünd. Borns sünd sunnerlich Oorkunnen, annere ole Schriften, Biller un Saken ut de Tied, wo een sik mit befaten deit. Wenn dat över de Steentied geiht, gifft dat keen schriftliche Borns, vunwegen datt dat dormols noch keen Schrift geven hett. Borns sünd denn Steenwarktüüch, de funnen wurrn sünd un all annere Överresten ut de Tied. Wenn dat um de Antike geiht, denn so sünd Fundstücken vun de Archäologie Borns, man ok Schriften (ok nee rutgeven), Kunstwarken un Bowarken. Just so bi dat Middelöller oder noch jüngere Tieden: Borns sünd jummers Saken, de ut de Tied sülms herstammen doot un us vundagen noch wat över de Tied vertellen könnt. De Böker un Upsätz, de hüdigendags (oder jedenfalls in latere Tied) över de Periood schreven weert, wo dat um geiht, sünd keen Borns, man Sekundärliteratur.

1. ↑ Paul Kirn: Einführung in die Geschichtswissenschaft, fortgeführt von Joachim Leuschner, 5. Uplage, De Gruyter, Berlin 1968 (toeerst 1947), S. 29.